Πριν αρχίσει το πρωτάθλημα κι όταν αναφέρθηκα στους μικρούς είχα προβλέψει ότι ο Βόλος θα πάει καλά αν ο Μπέος έχει κτυπήσει φλέβα χρυσού με τον προπονητή.

Και μετά τα τρία πρώτα ματς φαίνεται πως ο  Ισπανός Αμπασκάλ το έχει. Κι είναι μόλις 32 χρόνων. Ο μεγαλύτερος στην ομάδα!

Σύμφωνα  πάντα με όσα βλέπουμε στο γήπεδο. Διότι ο Βόλος δεν έχει  απλά τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς. Είναι ότι παίζει ποδόσφαιρο.

Παρουσιάζει μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Ξέρει τι θέλει και πώς να το πάρει.

Βλέπουμε μια ομάδα με πλάνο, με οργάνωση στο παιχνίδι της. Οι παίκτες συνεργάζονται λες και παίζουν χρόνια μεταξύ τους.

Μιλάμε για μια νέα ομάδα που έχει βρει χημεία σε χρόνο ρεκόρ.Και παίζει με ηρεμία και αυτοπεποίθηση.

Με λίγα λόγια χαίρεσαι να τη βλέπεις. Όπως και να είναι μόνη πρώτη στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Ασυνήθιστο για τα ελληνικά δεδομένα και μακάρι να υπάρχει συνέχεια. Να δούμε κάτι διαφορετικό.

Την Κυριακή ο Βόλος θα παίξει με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο και στην χθεσινή εκπομπή μου στον Real Fm αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να εγγυηθεί τη νίκη των πράσινων. Όχι, βέβαια. 

Οι Θεσσαλοί θα έρθουν φουριόζοι και για εμένα το ματς είναι ανοικτό.

Ο Βόλος δεν είναι η ομάδα που θα κατεβάσει… πούλμαν για να πάρει αποτέλεσμα. Θα επιδιώξει να κάνει το παιχνίδι της και ό,τι βγει.

Γι’ αυτό και θα είναι δύσκολο και αγχωτικό για τον Γιοβάνοβιτς και τους παίκτες του.

Δεν υπάρχει πιο υγιές στο ποδόσφαιρο από το να παρακολουθούμε τους μικρούς να κοιτάνε στα ίσα τους μεγάλους. Να τους κοντράρουν και να τους κερδίζουν κιόλας.