Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα Κυριακής, αυτό της 21ης Ιουνίου του 1992, χωρίς πολύ ζέστη, όταν αρκετός κόσμος, αναλογικά με το άθλημα (περίπου 10.000), αποφάσισαν να περάσουν τη βραδιά τους στο ΟΑΚΑ, προκειμένου να παρακολουθήσουν από κοντά την δεύτερη ημέρα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ανδρών – γυναικών. Ο ελληνικός στίβος ήδη διένυε τα πρώτα χρόνια της αλματώδους ανόδου του. Βρισκόμασταν περίπου 40 ημέρες πριν από την ιστορική επιτυχία της Πατουλίδου στην Βαρκελώνη. Τα πρώτα δείγματα της «παρατεταμένης άνοιξης» του αθλήματος, ωστόσο, ήταν ορατά ακόμα και… σε άσχετους.

Στο ΟΑΚΑ, λοιπόν, το οποίο  – παρεμπιπτόντως – στις μέρες μας είναι κλειστό για τον ελληνικό στίβο, ο Λάμπρος Παπακώστας ήταν μεταξύ των αλτών του ύψους που θα διεκδικούσαν τη νίκη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Στα 23 του (τότε) ο Λάμπρος ήδη είχε στη συλλογή του το ασημένιο μετάλλιο από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα εφήβων – νεανίδων του 1988. Στο ΟΑΚΑ ήταν το φαβορί για τη νίκη, απέναντι σε μία πολύ καλή φουρνιά αλτών, που διέθετε τότε ο ελληνικός στίβος (Κονταξάκης, Μιχαλόπουλος, Λιάπης, Κοκότης). Σε αγώνες που είχαν προηγηθεί, ο Παπακώστας, με προπονητή τον Οδυσσέα Παπατώλη,  είχε ισοφαρίσει το πανελλήνιο ρεκόρ ανοικτού (2μ.28 είχε ο Παναγιώτης Κονταξάξης από το 1988) και στη συνέχεια στο Ηράκλειο, λίγες ημέρες πριν από το πρωτάθλημα, κατέρριψε το ρεκόρ με 2μ.35.

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, λοιπόν, ο Παπακώστας θα περάσει τα 2μ.36 και έχασε στις λεπτομέρειες τα 2μ.40. Νίκησε στο αγώνισμα, βελτίωσε το δικό του πανελλήνιο ρεκόρ και «σφράγισε» το εισιτήριό του για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Η επίδοση του Λάμπρου ήταν η δεύτερη καλύτερη στον κόσμο για το 1992, ενώ έως σήμερα, 33χρόνια μετά, παραμένει στον πίνακα με τα πανελλήνια ρεκόρ στον ανοικτό στίβο.

Εκείνη τη βραδιά (στις 21 Ιουνίου του 1992), ο Παπακώστας μοιράστηκε… τον τίτλο του πρωταγωνιστή, με έναν άλλο άλτη. Μόνο που αυτός ήταν επικοντιστής.

Στο ένα «πέταλο» του ΟΑΚΑ ήταν ο Λάμπρος μπροστά από το στρώμα του ύψους και στο άλλο «πέταλο» ο Χρήστος Παλλάκης ετοιμαζόταν για τα άλματά του στο επί κοντώ. Ο πρωταθλητής του Παναθηναϊκού είχε εξασφαλίσει τη νίκη στο αγώνισμά του και τοποθέτησε τον πήχη στα 5μ.52. Αν τα κατάφερνε θα έγραφε ιστορία, διότι θα κατέρριπτε το πανελλήνιο ρεκόρ του Χρήστου Παπανικολάου (5μ.49), που «άντεχε» 20 χρόνια και όταν έγινε ήταν το παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα.

Ο Παλλάκης, του οποίου προπονητής ήταν ο Παναγιώτης Συμμεωνίδης, τα κατάφερε, πέρασε τα 5μ.52 και αποθεώθηκε. Επίτευγμα που λίγοι περίμεναν εκείνη την εποχή,

Και επειδή μιλάμε για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1992, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια της πρώτης ημέρας των αγώνων (Σάββατο, 20 Ιουνίου 1992), ο Κώστας Γκατσιούδης έριξε 80μ.30, επίδοση που τότε αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων. Το ρεκόρ του καλύτερου Έλληνα ακοντιστή όλων των εποχών πέρασε στην ιστορία, λόγω… ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση κάλυπτε τους αγώνες, αλλά το ρεκόρ… χάθηκε. Δεν καταγράφθηκε από τις κάμερες, διότι δεν είχε αρχίσει η απευθείας μετάδοση και ουδείς φρόντισε να μαγνητοσκοπηθεί η  τεράστια επίδοση του Γκατσιούδη.

Θ.Γ.