Αυτή είναι η διαφορά του Ολυμπιακού από την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Ότι και σε μια μετριότατη βραδιά έχει την ατομική ποιότητα να βρει τον τρόπο και να καθαρίσει ένα παιχνίδι.

Μέχρι να γίνει το 2-1 στο Καραϊσκάκη βλέπαμε ένα ντέρμπι.

Έναν κουρασμένο Ολυμπιακό απέναντι σε μια ομάδα με πλάνο, οργάνωση, φρεσκάδα και καλούς χειριστές της μπάλας όπως είναι ο Μαρτίνεζ και ο Νίνης.

Κι όμως μετά το πρώτο γκολ του Ελ Αραμπί ο Βόλος τελείωσε και για μία ακόμη φορά έλαμψε το αστέρι του Μαροκινού, ο οποίος στο χαλαρό πέτυχε χατ τρικ.

Μιλάμε για έναν πολύ μεγάλο σκόρερ. Ιδανικό για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Ο Μαρτίνς έχει καταλάβει ότι η ομάδα του θέλει σέρβις και διαχείριση σε πρόσωπα.

Σωστή προετοιμασία δεν έγινε λόγω έλλειψης χρόνου, υπήρχαν προβλήματα με τραυματισμούς και κορονοϊό, τα παιχνίδια είναι πολλά και ο Ολυμπιακός δεν έχει αυτή την ένταση που έβγαζε ειδικά μέσα στο σπίτι του.

Στο διάστημα 45-60 που ο Βόλος ήταν το αφεντικό του γηπέδου ο Ολυμπιακός είχε πολλά θέματα στην αμυντική του λειτουργία.

Όπως στο πρώτο ημίχρονο οι αδυναμίες ήταν αρκετά και στις τρεις γραμμές. Δεν άρεσε.

Έπαιζε αργά και προβλέψιμα. Και σίγουρα η ισοφάριση στην εκπνοή ήταν η αφετηρία για την ανατροπή που φυσικά την άξιζε. Το σκορ, άλλωστε, μιλάει από μόνο του.  

Δεν ξέρω αν ο Βινάγκρε είναι ακόμα ανέτοιμος, πάντως  η εικόνα του δεν αρμόζει για έναν Ολυμπιακό.

Αντίθετα, ο Τιάγκο Σίλβα αγωνίστηκε ελάχιστα, όμως η ποιότητά του φάνηκε με το καλημέρα.

Πολλές ήταν οι λανθασμένες πάσες του Φορτούνη, ο οποίος δεν ήταν καλός.

Ο Μπα δεν πατάει καλά και στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου φλέρταρε με τη δεύτερη κίτρινη κάρτα για δυνατό φάουλ πάνω στον Δουβίκα. Σωστά τον αντικατέστησε ο προπονητής του.

Ωραίος ο Βόλος, αλλά πρέπει να έχει και διάρκεια. Μετά το 60 κρέμασε. Λες και έμεινε από δυνάμεις.

Μεγάλο παιχνίδι έκανε ο Νίνης και μακάρι να πρόκειται για την επιστροφή του.