Λίγα πράγματα απόψε στη Λεωφόρο και δίκαιο το 1-1 ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ που περισσότερο έπαιξαν για να μην χάσουν κι όχι να νικήσουν ένα ντέρμπι. Γι’ αυτό και στο τέλος τα χαμόγελα. Λες και σκότωσαν το θηρίο…

Παρακολουθήσαμε ένα μετριότατο παιχνίδι, χωρίς πολλές φάσεις και με πολλά αβίαστα λάθη.

Η λαβωμένη ΑΕΚ ήταν αυτή που στα πρώτα 45 λεπτά είχε τον έλεγχο του αγώνα. Κυκλοφόρησε τη μπάλα, όμως ήταν αργή στην ανάπτυξή της και δεν μπόρεσε να βρει χώρους για να γίνει απειλητική.

Ο Παναθηναϊκός σε ένα ακόμα ματς επέλεξε να παίξει πίσω από τη μπάλα, για να κτυπήσει στην κόντρα.

Προσωπικά δεν μου αρέσει αυτή η εικόνα, αλλά προπονητής είναι ο Μπόλονι.

Οι παίκτες του ήταν μαχητικοί, κάλυψαν χώρους, όμως το μυαλό τους ήταν μόνο στο πώς δεν θα δεχθούν γκολ. Τίποτε άλλο.

Στην επανάληψη και οι δύο ομάδες προσπάθησαν να μπουν στη θέση του οδηγού, αλλά δεν τα κατάφεραν, διότι η μια εξουδετέρωσε την άλλη.

Ήταν φορτωμένο το κέντρο, έγιναν αρκετές προσωπικές μονομαχίες και δεν υπήρχε ρυθμός.

Οι πράσινοι προηγήθηκαν με τη γκολάρα του Βέλεθ που κάθε άλλο παρά θύμισε στόπερ.

Για μια ακόμα φορά η Ενωση την πάτησε από στατική φάση κι αυτό δείχνει ότι ο Χιμένεθ και οι παίκτες του δεν δουλεύουν σωστά σε αυτό το κομμάτι.

Η ΑΕΚ πάγωσε για λίγα λεπτά, όμως βρήκε τα πατήματά της, πήρε τα ηνία του αγώνα και δικαιώθηκε με τον Γκαρσία.

Έχουμε ξαναδεί τους παίκτες της ΑΕΚ να γυρίζουν παιχνίδια και σας θυμίζω το πρόσφατο 2-2 με τον Αστέρα. Η ομάδα της Τρίπολης είχε προηγηθεί 0-2 και στο τέλος οι κιτρινόμαυροι ήταν πικραμένοι που δεν πέτυχαν και τρίτο γκολ.

Αν και σήμερα η ΑΕΚ δεν δημιούργησε αρκετές φάσεις για γκολ, το πρόβλημά της δεν είναι επιθετικό, αλλά στην αμυντική λειτουργία. Και μιλάω γενικά.

Με τον Μπόλονι ο Παναθηναϊκός θα παίζει πάντα σε τεντωμένο σχοινί. Πέτυχε το γκολ κι αμέσως γύρισε πίσω.

Κανονικά  θα έπρεπε να κυκλοφορήσει τη μπάλα και να επιδιώξει να κρατήσει την ΑΕΚ μακριά από την περιοχή του. Δεν το έκανε και το πλήρωσε.

Για εμένα δεν είναι θέμα παικτών, αλλά καθαρά τακτικής του προπονητή.

Κορυφαίο παίκτη του γηπέδου θεωρώ τον Νιάς, ο οποίος έπαιξε και για τον κακό Αλεξανδρόπουλο και εξελίσσεται σε παίκτη βαρόμετρο για την αμυντική λειτουργία και ισορροπία  του Τριφυλλιού.  Στο φινάλε παραλίγο να σκοράρει, όμως ο Αθανασιάδης έδειξε αντανακλαστικά. Εξαιρετικός ήταν και ο Βέλεθ.

Από την ΑΕΚ σπουδαίο ματς έκανε ο Σιμάνκι, ο Μάνταλος σε δυο ενέργειες έδειξε τις τεχνικές του αρετές, ενώ ο Λιβάι Γκαρσία ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα.