Με την εθνική ομάδα και τα δύο πρόσφατα φιλικά της παιχνίδια απέναντι στο Μαυροβούνιο και την Ισλανδία ασχολούμαι στη σημερινή Realnews.

Σε τέσσερα παιχνίδια έχει καθίσει ο Σκίμπε στον πάγκο της εθνικής.

Γνώρισε την ήττα στην πρεμιέρα από το Λουξεμβούργο, έφερε λευκή ισοπαλία στην Τουρκία, κέρδισε στο Καραϊσκάκη το Μαυροβούνιο κι έχασε από την Ισλανδία.

Το θετικό είναι ότι με το καλημέρα κατάλαβε πώς ο συμπατριώτης του Ότο Ρεχάγκελ πέτυχε το θαύμα του 2004 και το 4-4-2 και 4-2-3-1 του Λουξεμβούργου το μετέτρεψε αμέσως σε 3-6-1 στην Πόλη και η ομάδα στάθηκε όρθια.

Στα δύο τελευταία ματς ο Γερμανός τεχνικός παρέταξε την εθνική με 3-5-2 και είναι ολοφάνερο ότι πάνω σε αυτόν τον σχηματισμό θα δουλέψει για να φτιάξει μια αξιόμαχη ομάδα.

Ασφαλώς η αποστολή του είναι δύσκολη κι αυτό φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο.

Το θέμα είναι πώς ο Σκίμπε θα προσεγγίσει αυτό το 3-5-2.

Στην Κωνσταντινούπολη λειτούργησε άψογα, διότι η ομάδα ταμπουρώθηκε πίσω, έπαιξε μέχρι και με πέντε στην άμυνα και της πήγε γάντι το καταστροφικό παιχνίδι. Έκανε καλά αυτό που ξέρει να κάνει.

Με το Μαυροβούνιο και την Ισλανδία η εθνική προσπάθησε να παίξει επιθετικά, μπόρεσε να σκοράρει, όμως η εικόνα της ήταν προβληματική. Με αρκετά «νεκρά» διαστήματα, κακή ανάπτυξη, αρρυθμία στο κέντρο, πολλά κενά στην άμυνα.

Κι αυτό ήταν φυσιολογικό, όχι μόνο γιατί είναι ακόμα η αρχή και αρκετοί παίκτες δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους σαν μέλη της εθνικής, αλλά επειδή δεν διαθέτει τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές να παίξει επιθετικά με 3-5-2.

Αυτή είναι μια πολύ δύσκολη διάταξη που απαιτεί τρεις παικταράδες στην άμυνα, πολύ γρήγορους ακραίους με τρομερή φυσική κατάσταση και δύο χαφ που θα κάνουν διπλή δουλειά.

Και του κόφτη και του παλιού 8αριού, δηλαδή να ανεβάζουν τη μπάλα στον Φορτούνη κι αυτός να την προωθεί στους δυο κυνηγούς η, να παίζει από πλάγια με τους εξτρέμ.

Χώρια που πια δεν έχουμε παίκτες με προσωπικότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά, όπως ήταν ο Καραγκούνης, ο Ζαγοράκης, ο Κατσουράνης.

Το αντίδοτο σε αυτό λέγεται ομαδικότητα και θα είναι από τα στοιχήματα του προπονητή.

Εκτιμώ ότι ήδη ξέρει που πρέπει να στηριχθεί και τι να κάνει και επικροτώ τις πολλές αλλαγές του στα δύο πρόσφατα ματς, διότι αυτό πρέπει να κάνει ένας καινούργιος τεχνικός.

Να στέλνει το μήνυμα ότι πάνω απ΄ όλους είναι η ομάδα και υπολογίζονται το ίδιο όλοι οι ποδοσφαιριστές που την αποτελούν.

Συμφωνώ με τον σχηματισμό, όμως διαφωνώ με την φιλοσοφία.

Η ομάδα μας θα είναι εκτεθειμένη και θα έχει την τύχη του αγώνα με την Ισλανδία που προηγηθήκαμε με 2-0 και στο τέλος χάσαμε φυσιολογικά.

Μου θύμισε τον ΠΑΟΚ του Τούντορ που στις αρχές του πρωταθλήματος έπαιζε φουλ επίθεση και η άμυνα ήταν χωνί.

Ο Σκίμπε, λοιπόν, θα πρέπει να έχει οδηγό τον αγώνα στην Κωνσταντινούπολη, διότι αυτό είναι το στιλ του παιχνιδιού που μας ταιριάζει.

Σε κανέναν δεν αρέσει, όμως δεν γίνεται διαφορετικά.

Θα ξαναφτιάξουμε ομάδα μόνο αν παίζουμε πολύ σφιχτά πίσω και με κόντρες η, στημένα κυνηγήσουμε το γκολ. Διαφορετικά η εθνική θα είναι μια ομάδα χωρίς ταυτότητα και θα απαξιωθεί τελείως από τον κόσμο.

Όπως ήταν πριν τον Ρεχάγκελ.

Άλλωστε, για να γυρίσουν οι Έλληνες στο γήπεδο θα πρέπει να δουν αποτελέσματα.

Αυτά θα φτιάξουν το κλίμα και την ψυχολογία της ομάδας κι έτσι θα χτιστούν πάλι τα αποδυτήρια του 2004.

Ρολόι πάει η δουλειά. Και θα κερδίζουμε παίζοντας άμυνα με κολώνες τους Παπασταθόπουλο και Μανωλά.

Μόνο έτσι η εθνική θα βρει ξανά τα πατήματά της και θα ξαναμπεί στον ευρωπαïκό χάρτη.