Εμείς οι Ελληνες είμαστε μια κατηγορία μόνοι μας. Δεν παιζόμαστε. Γι’ αυτό και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της επικαιρότητας η εθνική μπάσκετ.

Πριν το παγκόσμιο κύπελλο αποθεώναμε τον Γιάννη και τους συμπαίκτες του. Γράφαμε και λέγαμε για την μεγάλη ομάδα που πάει στην Κίνα να πάρει μετάλλιο.

Και μετά την αποτυχία έχει έρθει η καταστροφολογία. Οι παικταράδες έγιναν άχρηστοι. Μέχρι και οι Αντετοκούνμπο αμφισβητείται!!!

Φοβερά πράγματα, που λέγαμε άπαντες παλιότερα στον έντυπο «ΦΙΛΑΘΛΟ».

Σταματήστε, ρε παιδιά, να πυροβολείτε την εθνική ομάδα. Την έχετε… ξεσκίσει!!! Έλεος.

Κανονικά σε κανέναν μας δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη γιατί τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Έτσι είναι η φτιάξη μας. Ανάμεσα στην κορυφή και τον πάτο υπάρχει μόλις μία διαχωριστική γραμμή.

Είμαστε ικανοί το πρωί να υμνούμε και το βράδυ να σιχτιρίζουμε…

Κι εγώ έκανα την κριτική μου για την εθνική, αλλά υπάρχουν όρια.

Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου επειδή η ομάδα δεν πήγε καλά στην Κίνα.  

Για αθλητισμό μιλάμε. Δεν κρίνεται το μέλλον του τόπου και των παιδιών μας.

Τι υστερία είναι αυτή σε βάρος του προπονητή, των παικτών και της διοίκησης της ΕΟΚ;

Δεν κάνει ο Σκουρτόπουλος. Η, να φύγει ο Βασιλακόπουλος. Να σταματήσουν ο Μπουρούσης με τον Βασιλόπουλο. Ωραία. Μέχρι εκεί. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο.

Όχι μόνο δεν κερδίζουμε με όλα αυτά που κάνουμε, ίσα ίσα που δείχνουμε το πολύ χαμηλό μας επίπεδο και χωρίς να το καταλαβαίνουμε δημιουργούμε τρομερή πίεση στους αθλητές για το αύριο.

Όταν βλέπεις τον σταρ Αντετοκούνμπο και μεγάλους παίκτες, όπως είναι ο Σλούκας, ο Πρίντεζης κι άλλοι, να έχουν απίστευτο άγχος, σκεφτείτε τη ψυχολογική τους κατάσταση μετά την αποτυχία.

Και τι βάρος θα σηκώσουν όσοι αγωνιστούν στα «παράθυρα» του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και κυρίως στο προολυμπιακό τουρνουά.

Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας. Δεν ξέρουμε πώς πρέπει να φερθούμε.

Και αναφέρομαι στους πάντες. Στους παράγοντες, στο συνάφι μας, στον κόσμο.

Εσείς, τι λέτε ότι έχετε στενοχωρηθεί περισσότερο από τους παίκτες; Αυτοί δεν πονάνε;

Σας το λέω γιατί το γνωρίζω. Μαύρα χάλια είναι. Γι’ αυτό έχουν ανάγκη από στήριξη και εμπιστοσύνη.

Μόνο έτσι θα πανηγυρίσουμε ξανά μεγάλες επιτυχίες όπως στο παρελθόν.

Αυτό το άρρωστο κλίμα που υπάρχει ίσα ίσα που θα μας οδηγήσει σε άλλες εποχές, τις οποίες ούτε καν θέλουμε να σκεφτόμαστε.

Κι είναι κρίμα γιατί διαθέτουμε καλούς παίκτες και ανθρώπους με μεγάλη εμπειρία στο άθλημα. Μπορούμε και πρέπει να βρούμε τα πατήματά μας.

Οργάνωση θέλει, σοβαρότητα, καλές επιλογές προσώπων, πίστη, υπομονή και σωστή αγωνιστική διαχείριση.