O πρώην τεχνικός διευθυντής του ΠΑΟ Νίκος Νταμπίζας αναφέρθηκε σε συνέντευξή του για τους λόγους αποχώρησης από την ομάδα, αλλά και για την συνεργασία που είχε με Αλαφούζο και Αναστασίου.

Πιο αναλυτικά είπε στο Sport24:

-Να τα πάρουμε από την αρχή. Αληθεύει πως στο μυαλό του Γιάννη Αλαφούζου μπήκες από μια συζήτηση που είχε ο πρόεδρος της ΠΑΕ με τον Γιώργο Καραγκούνη;

“Ναι, έτσι είναι. Ήταν μια σύμπτωση. ‘Κάρμα’ θα έλεγα”. Δεν είχε να κάνει με κάτι οργανωμένο. Κάναμε δύο ραντεβού με τον πρόεδρο. Στο πρώτο μου είπε ότι θέλει να συνεργαστούμε. Του είπα ότι δεν γίνεται. “Θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε πολλές δυσκολίες αργότερα με αυτή την επιλογή. Θα έχετε μεγάλο βάρος, είναι δύσκολη απόφαση” του είχα πει. Επέμεινε. Πίστευε στο ένστικτο; Σ’ αυτό που αποκόμισε από τη συζήτηση που είχαμε; Δεν ξέρω. Έγινε η συνεργασία. Αποδείχθηκε μετά ότι ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά είχε σθένος ο πρόεδρος. Και αρχικά και μετά, όταν έγινε το περιστατικό με τους οπαδούς στη Λεωφόρο. Μπορεί να μην είχε ποδοσφαιρική γνώση, αλλά το θέμα για κάθε αφεντικό και χρηματοδότη είναι να εμπιστεύεται. Να εμπιστεύεται, να δίνει χώρο στους στενούς συνεργάτες του και να τους αξιολογεί”. 

-Πού οφείλεται η επιτυχία της πρώτης σεζόν;

“Ήταν ξεκάθαροι οι ρόλοι, υπήρχε συνεργασία, εμπιστοσύνη, ήταν ακριβώς όπως σχεδιαστεί, με σταθερότητα και συνέπεια λόγου και πράξεων. Και με συσπείρωση φοβερή. Δηλαδή πώς να στο πω… Αν μου έλεγε τότε ο Αλαφούζος μετά από 4-5 ματς ή μετά από 8-9 παιχνίδια ότι έπρεπε να φύγει ο προπονητής, θα έφευγα και εγώ. Ήταν όλα εκείνη την πρώτη σεζόν όπως έπρεπε να είναι. Δεν υπήρχε περίπτωση να έμενα αν μου ζητούσε να φύγει ο προπονητής, θα ήταν προδοσία”.

– Άρα, δεν αληθεύει αυτό που είχαμε γράψει τότε, στην πρώτη περίοδο κρίσης για επαφή σου με τον Γιώργο Δώνη…

“Όχι. Δεν είχαμε μιλήσει καθόλου. Δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία. Δεν θα το έκανα, γιατί έβλεπα ότι αυτό που χρειαζόμασταν ήταν λίγος χρόνος. Δεν υπήρχε πρόβλημα προπονητή στον Παναθηναϊκό”.

– Πόσο δύσκολη ήταν η αρχή; Ποια ήταν τα μεγαλύτερα εμπόδια;

“Πολλά. Έπρεπε η ομάδα να αλλάξει συνολικά. Ήταν πολύ δύσκολες οι αποδεσμεύσεις εκτός από τις μεταγραφές. Αλλά εγώ ήμουν σίγουρος ότι θα πάμε καλά. Μέσα μου είχα σιγουριά. Έβλεπα πώς λειτουργεί όλο το πρότζεκτ και έλεγα ότι ήταν φυσιολογικά θέμα χρόνου”.

-Δεν έβλεπες, όμως, πρωτάθλημα ή Κύπελλο…

“Το σκεφτόμουν από την αρχή της σεζόν το Κύπελλο. Στις κουβέντες μας με τον πρόεδρο, το τιμ, τους παίκτες το είχαμε πει. Θεωρούσα πως έπρεπε να μεταδοθεί προς όλους μέσα στο σύλλογο, όχι προς τα έξω, ότι ήταν ένας ρεαλιστικός στόχος. Ότι μπορεί να μην είναι το πρωτάθλημα, αλλά ένας τίτλος μένει. Είναι κάτι που στο τέλος της χρονιάς μένει, το είχα συζητήσει πολλές φορές με τον πρόεδρο και το σημαντικό ήταν ότι είχαμε δώσει και την κατεύθυνση μέσα στην ομάδα. Και με ομιλίες και με συζητήσεις, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, τους είχαμε πει ότι η ομάδα πρέπει να πάρει το κύπελλο, γιατί ήταν κάτι σημαντικό που μπορούσαμε να το πετύχουμε”.

-Με τον ΟΦΗ είχες φοβηθεί, είχες ανησυχήσει;

“Ήταν μια δύσκολη συγκυρία, γιατί ήταν στην κόψη του ξυραφιού”.

– Αυτό το ματς είναι ίσως το μοναδικό σ’ αυτή την τριετία που ο Παναθηναϊκός είχε το “πρέπει να νικήσω” και τα κατάφερε. Ο τελικός, το ξέρεις, είναι κάτι διαφορετικό, η πίεση υπάρχει ούτως ή άλλως, Αυτή η ρεβάνς με τον ΟΦΗ και ίσως το 2-1 με τον Ολυμπιακό πέρυσι. Σε γενικές γραμμές είναι μια ομάδα που στην πίεση έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι αποτελεσματική. Αυτό πού το αποδίδεις;

“Έχει να κάνει περισσότερο με το ψυχολογικό βάρος του αποτελέσματος που είναι πιο δύσκολο να το διαχειριστείς από το αγωνιστικό. Είναι το μέταλλο της ομάδας και κάθε παίκτη που καθορίζει πολλές φορές το αποτέλεσμα σε τέτοια ματς για να μπορέσουν να λειτουργήσουν υπό την πίεση. Να έχουν παίξει πολλά τέτοια ματς, να έχουν βιώσει την πίεση και τη διαχείρισή της”.

– Αυτό ισχύει και για τον προπονητή;

“Ναι, βέβαια και για τον προπονητή, και για όλο τον οργανισμό. Είναι ακόμη καινούριος ο οργανισμός. Γι’ αυτό τη δεύτερη χρονιά που θα ήταν μεγαλύτερες οι απαιτήσεις, έπρεπε να μπουν στην ομάδα ποδοσφαιριστές που θα είχαν αυτό το μέταλλο”.

– Και αυτό γιατί δεν έγινε;

“Για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν ήταν μόνο μία η αιτία. Για διαφορετικές προσεγγίσεις και απόψεις. Εγώ επί παραδείγματι θεωρούσα ότι ο Καραγκούνης ήταν ζωτικής σημασίας το περυσινό καλοκαίρι για την ομάδα. Ήξερα την επίδραση που μπορεί να έχει ένας νικητής μέσα στα αποδυτήρια. Και δεν έχει να κάνει με το τι θα γινόταν την Κυριακή στο γήπεδο. Το σημαντικό με τον Γιώργο ήταν τι θα γινόταν όλη την εβδομάδα στο Κορωπί”.

– Ο κόουτς ήταν σύμφωνος για την απόκτηση του Καραγκούνη;

“Ναι, βέβαια. Ο πρόεδρος ήταν εκείνος ο οποίος διαφώνησε και το σεβάστηκα τελικά γιατί μου είπε ότι ήταν προσωπικό το θέμα, όχι αγωνιστικό”.

– Δεν είναι το άκρον άωτον του σουρεαλισμού να έχεις προσληφθεί στον Παναθηναϊκό μετά από πρόταση του Καραγκούνη στον Αλαφούζο και εν συνεχεία να απορρίπτει ο Αλαφούζος τη δική σου πρόταση για τον Καραγκούνη;

“Ε, μπορείς να το πεις και έτσι. Πρόσεξε όμως το σημαντικό. Πριν κάνω εγώ την πρώτη επαφή με τον Γιώργο, είχα πάρει το πράσινο φως από τον πρόεδρο. Και επειδή είχε προκύψει ένα προσωπικής φύσης θέμα μεταξύ τους, ενημέρωσα τον πρόεδρο για την πρόθεσή μου. Και τού είπα: “Σκέφτομαι να κάνω αυτό, γιατί έχω μιλήσει με τον προπονητή και σκεφτόμαστε να βάλουμε τέτοιο μέταλλο μέσα στην ομάδα”. Και μου λέει “η ομάδα είναι πάνω απ΄ όλα Νίκο, από τη στιγμή που μου το λέτε εσείς, καν’ το”.

– Και τελικά πώς χάλασε αυτή η μεταγραφή;

“Ξεκινώ τη συζήτηση με τον Γιώργο, μιλά και ο προπονητής με τον Καραγκούνη και ξαφνικά ένα πρωί με παίρνει τηλέφωνο ο πρόεδρος και μου λέει ‘με φέρνετε προ τετελεσμένου, εγώ δεν ήξερα’ και τέτοια. Και του λέω ‘μα δεν σου είπα ότι θα το προχωρήσουμε;’. Η απάντηση ήταν “είναι προσωπικό το θέμα, δεν θα μπορώ να έρχομαι στο Κορωπί”. Είχαν γίνει συσκέψεις επί συσκέψεων για τον Γιώργο”.

– Γιατί θεωρείς ότι τελικά άλλαξε γνώμη ο Αλαφούζος;

“Δεν το ξέρω. Του άλλαξαν γνώμη οι οπαδοί; Του φούσκωσε κάποιος τα μυαλά για το αγωνιστικό; Δεν μπορώ να ξέρω. Απλά όφειλα σε σεβαστώ το προσωπικό ζήτημα που μου είχε θέσει ο πρόεδρος και το γεγονός ότι ήταν μια αποκλειστικά προσωπική του υπόθεση, την οποία πήρε πάνω του. Ήταν πριν φύγει η εθνική για το Μουντιάλ. 

– Μετά το κλείσιμο αυτής της υπόθεσης τι συνέβη στα μεταγραφικά; Και καταλαβαίνεις πως δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για το τροχαίο δυστύχημα, και εσύ στη θέση μου το ίδιο θα έκανες…

“Μετά, μπήκαμε σε μια διαδικασία διαφορετικής προσέγγισης. Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι τον Μάιο και τον Ιούνιο εγώ ήμουν σε κατάσταση σοκ λόγω του δυστυχήματος και ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει και δεν θα το ξεπεράσω ποτέ ως άνθρωπος. Είναι κάτι που θα το κουβαλάω πάντα. Είναι πολύ βαρύ, είναι κάτι προσωπικό. Κάτι πολύ πιο μεγάλο από το ποδόσφαιρο και από όλα. Όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία δική μου ή άλλοθι για ό,τι έγινε στην ομάδα. Είναι μια πραγματικότητα δική μου. Όταν είσαι “κομμάτια”, δίνεις το χώρο και το δικαίωμα για να μπορέσουν να γίνουν από άλλους πράγματα για να προχωρήσει το κλαμπ. Και έγιναν. Αυτή ήταν η πραγματικότητα.  Αλλά επαναλαμβάνω, δεν είναι δικαιολογία το δυστύχημα για μένα, διότι για κάθε παίκτη που ήρθε το καλοκαίρι του 2014, υπήρχε η σύμφωνη γνώμη μου.

Ασχέτως της ψυχολογικής μου κατάστασης. Δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία, γιατί δεν είναι. Από την άλλη πλευρά, αποτελεί μια πραγματικότητα που δεν μπορώ να αναιρέσω, γιατί θα πω ψέματα”.

– Πώς ήταν εκείνο το δίμηνο για τον Παναθηναϊκό;

“Δύσκολη, πολύ δύσκολη περίοδος και διαδικασία. Στο χειρότερο χρονικό σημείο για τις μεταγραφές. Είχαμε ξεκινήσει έναν προγραμματισμό, ξεκίνησαν να τρέχουν κάποια πράγματα…”

– Σε ποιες θέσεις είχατε προγραμματίσει να ενισχυθεί ο Παναθηναϊκός;

“Τερματοφύλακα, δεξιό μπακ, στόπερ ανάλογα με την υπόθεση Σίλντενφελντ, χαφ ανάλογα με την υπόθεση Αμπέντ, έναν επιπλέον μέσο και έναν επιθετικό υπό προϋποθέσεις”.

– Για πες μας για την υπόθεση τερματοφύλακα…

“Είχαμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας, είχαμε ένα πλάνο σε περίπτωση πώλησης του Καπίνο, οπότε ήμασταν έτοιμοι, είχαμε κάνει την προεργασία μας. Και όταν πωλήθηκε ο Καπίνο, δεν αργήσαμε να πάρουμε τον Στιλ, ήμασταν καλυμμένοι, δεν αργήσαμε”.

– Πριν απ΄ αυτό, είχε ήδη αποκτηθεί ο Χρήστος Μπούρμπος.

“Ναι, είχαμε κλείσει τον Χρήστο. Για μένα είναι ξεκάθαρα θέμα ψυχολογικό του Χρήστου. Αυτό που έδειχνε τα προηγούμενα χρόνια συγκριτικά με αυτό που έδειξε στον Παναθηναϊκό δεν έχει καμία σχέση. Του το έχω πει. Και το είχα καταλάβει στην παρουσίασή του. Ήταν απολογητικός. Και του το είπα τότε, ‘μην είσαι απολογητικός’”.

– Δεν μπόρεσε να κουβαλήσει το βάρος της φανέλας και των απαιτήσεων; Δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στον ρυθμό της ομάδας, διότι δεν ήταν σε ομαδικές έντονες προπονήσεις από τον Απρίλιο με τον ΟΦΗ;

“Ναι, αυτό ισχύει, αλλά μόνο για την πρώτη σεζόν. Σίγουρα εκεί που πέσαμε έξω και οφείλω να το πω ήταν ότι δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο επηρεασμένος από την αποχή από τις προπονήσεις, επειδή για τον ΟΦΗ είχε τελειώσει η σεζόν από τον Απρίλιο. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος τότε και λόγω της εκκρεμότητας με την προσφυγή του, κάτι για το οποίο δεν ευθυνόταν ο παίκτης. Αλλά και μέσα από τον σύλλογο, δεν νοείται στο πρώτο ματς του Μπούρμπου, στο ημίχρονο με τον Λεβαδειακό να ακούγεται από διοικητικό στέλεχος με πολύ σημαντική θέση η ατάκα ‘τι παίκτη πήραμε;’. Στο πρώτο ματς νέου παίκτη; Μετά από την πρώτη χρονιά που ήταν άκρως επιτυχημένη στα πάντα; Για μένα αυτό ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι για το τι πήγαινε να αλλάξει προς το χειρότερο βέβαια, τη δεύτερη σεζόν”.

– Ποιο ήταν το πλάνο για τη θέση του στόπερ;

“Ήταν ίσως το μεγαλύτερο άγχος μου. Για μένα ήταν προτεραιότητα ο Σίλντενφελντ, έπρεπε να μείνει πάση θυσία. Αλλά δεν ξέραμε τι συμπεριφορά θα είχε η ομάδα του, δεν είχα καμία εμπιστοσύνη στην Ντιναμό Μόσχας από την εμπειρία μου στις διαπραγματεύσεις μαζί τους την προηγούμενη χρονιά. Είχαμε δύο – τρεις εναλλακτικές λύσεις. Είχαμε φέρει έναν στόπερ στην Αθήνα και είχα κάνει ένα ραντεβού στο Λονδίνο για έναν άλλο, δεν τα ήξερε κανένας. Ήταν δύο στόπερ σε κατάσταση αναμονής και έπρεπε να αποφασίσουμε. Είχαμε την προτεραιότητα  για τον έναν εκ των δύο και εκείνες τις μέρες μας λέει ο Σίλντενφελντ και ο μάνατζέρ του ότι θα κάνουν τα πάντα για να πιέσουν και να μείνει σε εμάς. Βάζουμε στον πάγο τις άλλες περιπτώσεις και περιμένουμε τον Σίλντενφελντ. Ηταν μεγάλο ρίσκο γιατί τα δύο παιδιά βρήκαν ομάδα τις αμέσως επόμενες ημέρες, τους χάσαμε οριστικά και ακόμη δεν είχε ξεμπλέξει ο “Σίφο” με την Ντινάμο Μόσχας. Φοβόμουν μήπως μέναμε ξεκρέμαστοι. Τελικά όλα πήγαν καλά, θα θυμάμαι το άγχος μου, το ρίσκο να μείνουμε ξεκρέμαστοι. Τεράστιο”.

– Θα μας πεις τους παίκτες;

“Όχι, δεν υπάρχει λόγος. Απλά σημειώνω ότι ήθελα τον “Σίφο”, γιατί ήξερα και τι παίκτης είναι και τι χαρακτήρας είναι, από τη διάρκεια της πρώτης σεζόν. Ο Σίλντενφελντ τότε ανταποκρινόταν πλήρως και στις ποδοσφαιρικές απαιτήσεις και στο μπάτζετ μας για τους παίκτες της δικής του ποιότητας.

– Για τη μεσαία γραμμή; Διότι είναι ο τομέας όπου σου καταλογίζεται ευθύνη από τον Αλαφούζο. Και για τον Αμπέντ και για την απώλεια του Φορτούνη. Για λανθασμένους χειρισμούς.

“Ένα – ένα. Αρχικά, θέλαμε τον Καραγκούνη και έναν επιπλέον χαφ. Τελειώνει το θέμα του Γιώργου. Πάμε στον Αμπέντ. Εγώ ήξερα από την αρχή, με το κριτήριό μου, τη διαίσθησή μου και τη γνώση για το πώς λειτουργεί η Νιούκαστλ, ότι δεν είχαμε ελπίδες. Ούτε για αγορά. Το έλεγα στις συσκέψεις. ‘Ναι, να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες, αλλά να ξέρουμε ότι είναι ελάχιστες’. Μου έλεγαν ‘όχι, να το παλέψουμε’. Ο.Κ.

Ήξερα ότι με τις συμμετοχές, τα γκολ, τις ασίστ, την απόδοση του Μεχντί και τις ανάγκες της Νιούκαστλ, θα τον κρατούσαν. Δεν τους στοίχιζε τίποτα. Ο ατζέντης του άρχισε να μου λέει κάτι τρελά νούμερα και του είχα ξεκαθαρίσει ότι ‘και να δεχθεί η Νιούκαστλ να έρθει ο παίκτης στον Παναθηναϊκό, με αυτά που θέλεις, δεν υπάρχει περίπτωση’. Θα χαλούσαν οι ισορροπίες στα αποδυτήρια, κάτι πολύ σημαντικό που δεν φαίνεται προς τα έξω, αλλά αυτοί που γνωρίζουν, μπορούν να το καταλάβουν.

Δεν χειρίστηκα σωστά τι; Όταν φτάσαμε στο σημείο, επειδή το ήθελε ο πρόεδρος, να κάνουμε πρόταση που ήταν πολύ εκτός από τα οικονομικά δεδομένα μας; Όταν δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι για τέτοια ποσά; Ήξερα ότι δεν πρόκειται να το δεχθούν, γιατί είχα μιλήσει με τον Άλαν Πάρντιου και μου είχε ξεκαθαρίσει. ‘Νίκο, μην κάνεις τίποτα, δεν υπάρχει περίπτωση τώρα, άσε να δούμε πώς θα πάει ο παίκτης και αν θέλετε το συζητάμε ξανά τον Δεκέμβριο’. Πού ήταν ο κακός χειρισμός; Η Νιούκαστλ δεν πήγε καν στη διαδικασία. Στην πρόταση που κάναμε, δεν απάντησαν καν! Εγώ ήξερα ότι έτσι θα γίνει”.

– Άρα, μετά τον Καραγκούνη, ήταν το θέμα του Αλφάρο και παράλληλα περιμένατε για τον Αμπέντ.

“Ναι, κάπως έτσι. Είχα πάει τον Μάρτιο στην Ισπανία να δω ένα ματς Μαγιόρκα – Ρεάλ Β’ για άλλο παίκτη και είχα βάλει τον Αλφάρο στο κάδρο. Είχε περίπου 200 ματς τα τελευταία πέντε χρόνια. Για να μπει στη λίστα μας ένας παίκτης υπήρχε κριτήριο μίνιμουμ συμμετοχών τα τελευταία πέντε χρόνια. Να έχει το 70% των συμμετοχών. Όχι τα τελευταία ένα – δύο χρόνια. Τα τελευταία πέντε! Για να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο. Εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις για παιδιά που πήραμε μικρότερης ηλικίας. Όλοι ανεξαιρέτως οι παίκτες, ακόμη και ο Πέτριτς και ο Μπαϊράμι. Το λέω αυτό για τα κατά καιρούς γραφόμενα περί παικτών που ‘κακώς’ αποκτήθηκαν λόγω βεβαρημένου ιατρικού ιστορικού. Και αφού, βεβαίως, υπήρχε πάντα το πράσινο φως από τις εξετάσεις τους και το ιατρικό τιμ”.

– Φάκελος “Φορτούνης”…

“Λοιπόν. Όταν κάνω την πρώτη επαφή με τον ατζέντη του, τον Πολ Κουτσολιάκο, μου λέει ‘Νίκο, δεν θα γυρίσει στην Ελλάδα ο παίκτης, θα μείνει στο εξωτερικό’. Του λέω ‘εντάξει, αλλά αν αλλάξετε γνώμη, θέλω να έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε την πρότασή μας κι ας μας την απορρίψετε’. Μιλάω και με τον παίκτη και μου λέει ‘Κύριε Νίκο, θέλω να παίξω στο εξωτερικό, αλλά αν αλλάξουν τα πράγματα, θα μιλήσουμε’. Περνάει ο καιρός, ξαναρωτάω τον Πολ. Μου λέει ‘Νίκο, δεν έχει αλλάξει κάτι, αλλά και να αλλάξει, με τα δικά σας οικονομικά δεδομένα, δεν θα γίνει κάτι’. Του λέω ‘Πολ, επιτρέψτε μας να κάνουμε την πρότασή μας και αν θέλετε, μην την κάνετε δεκτή’. Και κάποια στιγμή, ήμασταν για προετοιμασία στην Πολωνία, μαθαίνω ότι ο Φορτούνης παίρνει τηλέφωνα παίκτες και τους ρωτάει για οικονομικής φύσης ζητήματα”. Ε, όταν εγώ καταλαβαίνω ότι ένα παιδί 22 χρονών ενδιαφέρεται περισσότερο για το οικονομικό σκέλος, αρχίζω και κάνω άλλες σκέψεις.

Σκέφτομαι ότι αν και εφόσον θελήσει να έρθει στον Παναθηναϊκό, και μπει με αυτά τα οικονομικά δεδομένα στην ομάδα, το χάνουμε το παιχνίδι. Όποιο αγωνιστικό όφελος κι αν έχεις. Γιατί όταν την προηγούμενη χρονιά έχεις ταβάνι με συγκεκριμένα συμβόλαια και ο νέος παίκτης υπερβεί αυτό το ταβάνι χωρίς να μπορεί η έως τώρα καριέρα του να υποστηρίξει την αμοιβή του, χαλάει η ισορροπία. Γιατί εκτός όλων των άλλων έπρεπε να κάνουμε και ανανεώσεις, να αποδώσουμε δικαιοσύνη, να επιβραβεύσουμε κάποια παιδιά που είχαν προσφέρει περισσότερα απ’ όσα αντιστοιχούσαν στην αμοιβή τους. Πάντα μέσα στο πλαίσιο του μπάτζετ μας και των οικονομικών μας δυνατοτήτων. Πρέπει να καταλάβεις κάτι. Κάθε ευρώ που ξοδεύαμε, ένιωθα να το βγάζω από την τσέπη μου. Και για κάθε ευρώ που εξοικονομούσαμε, ένιωθα το ίδιο!.

– Του Ζέκα ήταν η πρώτη ανανέωση αν θυμάμαι καλά…

“Ναι, ήταν το πρώτο που έκανα όταν επέστρεψα από το δυστύχημα. Πήγα στην Πορτογαλία να τον κλείσω εκεί. Ε, όταν λοιπόν πάω εκεί, λέω στον Κάρλος ‘είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την προσφορά σου, θέλουμε να σε επιβραβεύσουμε αλλά μέχρι εκεί μπορούμε να φτάσουμε’, δεν είναι δυνατόν, δεν γίνεται, είναι τρέλα να πάω να δώσω στον Φορτούνη το ίδιο συμβόλαιο με τον Ζέκα. Θα βούλιαζε το πλοίο μετά! Παρ’ όλα αυτά, και παρά την αντίθετη άποψή μου, επειδή θα ήταν μια χρήσιμη αγωνιστικά κίνηση και θα είχε και θετικό αντίκτυπο στον κόσμο, δεν την αφήνουμε την υπόθεση Φορτούνη. Την τρέχουμε, την παρακολουθούμε. Και φτάνουμε στο σημείο να πω στον Κουτσολιάκο ‘Πολ, εμείς είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε μια υπέρβαση για τα δεδομένα μας’. Ε, ήταν οι μέρες που βγαίνει ότι τον θέλει ο ΠΑΟΚ, κατεβαίνει ο μικρός να έρθει στην Ελλάδα και πάει στον Ολυμπιακό τη μέρα που λέει ο ΠΑΟΚ ‘αποσυρόμαστε, δεν μπαίνουμε σε πλειστηριασμό’. Ενώ ήδη είχε συμφωνήσει ο παίκτης με τον Ολυμπιακό. Το συνολικό κόστος για την πρώτη σεζόν του Φορτούνη, μαζί με την αμοιβή του μάνατζέρ του, έφτανε σε δυσθεώρητο για τον Παναθηναϊκό νούμερο.

Κάναμε πρόταση στην ομάδα και δεν μας απάντησε καν! Τις ημέρες που ο πρόεδρος είχε ‘τρελαθεί’ και ήθελε να πάρουμε τον παίκτη. Δεν μας απάντησε η ομάδα του. Όλα αυτά είναι αλήθεια. Ε, πες μου πού έχω κάνει λάθος. Που για μένα και το ξεκαθαρίζω, με αυτά τα χρήματα, με αυτή τη στάση από τον παίκτη και τον μάνατζέρ του, με όλα αυτά τα δεδομένα, αυτή η κίνηση δεν ήταν ενδεδειγμένη. Για μένα. Παρόλα αυτά ο σύλλογος κινήθηκε, αλλά επικοινωνιακά δεν μπορείς να μπεις ακόμη σε διαδικασία ανοιχτής μάχης και πλειστηριασμού σε μεγέθη που δεν μπορείς ως κλαμπ να το υποστηρίξεις οικονομικά. Γι’ αυτό πάντα ήθελα και προσπαθούσα να μην γίνονται γνωστές οι κινήσεις μας. Γιατί ήξερα ότι αν βγούμε στην ανοιχτή θάλασσα, δεν θα μπορέσουμε να κολυμπήσουμε. Έπρεπε όλα να γίνονται υπό άκρα μυστικότητα γιατί αυτό ήταν προς μεγάλο και ουσιαστικό όφελος του συλλόγου”.

– Πάμε στο πιο σημαντικό για μένα. Γιατί μετά τον Αλφάρο και τον αποκλεισμό από τη Σταντάρ Λιέγης δεν ενισχύθηκε η ομάδα, ενώ εσύ ήθελες παίκτες;

“Για εμάς ο Αλφάρο θα ήταν καλή περίπτωση. Βγαίνει από τις εξετάσεις το θέμα με τον χιαστό, πρόβλημα το οποίο δεν τον είχε εμποδίσει να κάνει δεκάδες ματς τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά εκείνη των εξετάσεων. Πήρα έναν – δυο δικούς μου ανθρώπους στη Μαγιόρκα, εξακρίβωσα κάποια πράγματα, έμαθα ότι όντως είχε παίξει σε φιλικά και είχε πάρει μέρος στην προετοιμασία. Γιατί η αμφιβολία μου ήταν μην έχει συμβεί κάτι μετά τον Μάρτιο, όταν τον είχα δει.  Συζητήσαμε, συμφωνήσαμε, βάλαμε ρήτρες στο συμβόλαιο, αλλά τελικά ο παίκτης απορρίφθηκε. Αν και το ρίσκο το οικονομικό, θα ήταν μικρό”.

– Ναι, αλλά δεν έπαιξε μετά, αποδείχθηκε ότι θα ήταν σφάλμα αυτή η μεταγραφή.

“Ναι, ναι, σίγουρα αυτό είναι που αποδείχθηκε. Θα ήταν λάθος μας. Αν και ο λόγος που δεν αγωνίστηκε δεν ήταν ο χιαστός. Άλλο πρόβλημα προέκυψε με τραυματισμό”.

– Αρα, ο ΠΑΟ είχε αποκτήσει Στιλ, Μπούρμπο, Μπούι, περίμενε τον Αμπέντ και έψαχνε τουλάχιστον έναν μέσο και ίσως έναν επιθετικό”.

“Το μεγαλύτερο λάθος και το μεγαλύτερο σημείο τριβής μεταξύ εμού και του προπονητή ήταν το εξής. Όταν κάνεις έναν μεταγραφικό σχεδιασμό, αυτός δεν αλλάζει από ένα – δυο ματς. Οι ποδοσφαιρικές ανάγκες δεν γεννιούνται από μια ήττα, ούτε πεθαίνουν μέσα από μια νίκη, και το αντίστροφο. Είναι δεδομένες. Χρειαζόμασταν, λοιπόν, έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Αλφάρο. Πριν από τα ματς με τη Σταντάρ ήρθε ο Αλφάρο και έγινε ό,τι έγινε.

Μετά τα ματς με τη Σταντάρ, εγώ επέμενα ότι έπρεπε να πάρουμε παίκτη. Όχι γιατί το έλεγα εγώ. Γιατί το είχαμε συμφωνήσει και το είχαμε εγκρίνει όλοι μας, στον αρχικό μεταγραφικό σχεδιασμό. Εκεί, λοιπόν, ήμουν κάθετα αντίθετος με τον προπονητή, αυτό που γινόταν ήταν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής. Εκεί αντιλήφθηκα ότι πια δεν ήμασταν ‘ένα’. Αντιλήφθηκα ότι ο προπονητής με τον πρόεδρο ήταν ένα πράγμα και εγώ ήμουν απέναντι. 

“Όσο σθένος και ανδρεία έδειξε ο Αλαφούζος όταν με προσέλαβε και εν συνεχεία μετά το επεισόδιο με τους οπαδούς όταν πιεζόταν, τόσο δεν το έδειξε στο τέλος”

Είχα δει ήδη την αλλαγή συμπεριφοράς σε κάποια άλλα θέματα και τότε σκέφτηκα να αποχωρήσω, λόγω της άρνησης για ενίσχυση της ομάδας στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Γιατί είχαμε κάνει ένα συγκεκριμένο πλάνο, δεν το είχαμε υλοποιήσει και άλλαξε. Ναι, αποκλειστήκαμε από τη Σταντάρ μετά από δυο κατά τη γνώμη μου πολύ ανταγωνιστικές εμφανίσεις και μετά λέμε ότι δεν χρειαζόμαστε παίκτη; Πώς δεν χρειαζόμαστε παίκτη; Δεν θέλαμε τον Αλφάρο; Δεν θέλαμε τον Αμπέντ; Δεν είχαμε φιλοδοξία να πάμε καλά στο Europa League;”

– Και τότε βγαίνει προς τα έξω το περίφημο “θα κλείσουμε το δρόμο στα νέα παιδιά”, με το οποίο όλοι καταλάβαμε τι είχε γίνει, όπως όλοι είχαμε καταλάβει και τη διαφωνία, διότι μαθαίναμε ότι εσύ έψαχνες για παίκτη, μιλούσαμε με μάνατζερς, ξέραμε ότι γίνονταν προτάσεις και τις εξέταζες.  

“Οι απαιτήσεις ήταν αυξημένες πια. Και όταν θες να πας παρακάτω, πρέπει να αυξήσεις και τον συναγωνισμό μέσα στην ομάδα. Είχαμε και περισσότερα ματς και μεγαλύτερες απαιτήσεις. Με το ίδιο οπλοστάσιο να πας σε περισσότερες και πιο δύσκολες μάχες με μεγαλύτερους στόχους; Δεν γίνεται! Ήταν κατάλυση της ποδοσφαιρικής λογικής. Στο λέω, τότε σκέφτηκα πάρα πολύ σοβαρά να παραιτηθώ”.

– Και γιατί δεν παραιτήθηκες;

“Μίλησα με τον Γιάννη Σαμαρά και με τον Δημήτρη Σαραβάκο που για μένα είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του στην ομάδα, αν και αθόρυβος. Είναι καταλύτες αυτοί οι δυο άνθρωποι, λένε αποστασιοποιημένα την άποψή τους για δυο διαφορετικές τότε εσωτερικές κατευθύνσεις που είχαμε. Μπήκα στη σκέψη της παραίτησης γιατί είχα συνειδητοποιήσει πια ότι δεν λειτουργούσαμε όπως λειτουργούσαμε την προηγούμενη σεζόν. Αυτό ήταν το θέμα”.

-Ήταν τότε, λοιπόν, που κατέληξες ότι έχουν αλλάξει πολλά; Τότε που διαλύθηκαν οι όποιες αμφιβολίες σου περί του αντίθετου, παρότι είχες ήδη κάποιες ενδείξεις;

“Ναι, ακριβώς. Είχα βέβαια και ένα δυνατό περιστατικό από την αρχή της σεζόν, που αφορούσε στη στελέχωση του ποδοσφαιρικού τμήματος για το ιατρικό τιμ. Ήταν επίσης ένα τεράστιο ζήτημα για μένα και ειλικρινά θα είχα φύγει από τότε αν δεν άλλαζαν τα πράγματα. Ήταν τόσο δυνατά στοιχειοθετημένη η ανάγκη αυτή από όλες τις πλευρές, που αν δεν γινόταν η αλλαγή, θα έφευγα. Είχαμε την ίδια άποψη ο κόουτς, εγώ, οι παίκτες, όλοι”.

– Και οι παίκτες;

“Στο τέλος της σεζόν τους δόθηκε η δυνατότητα να γράψουν ανώνυμα σε μια λευκή κόλλα χαρτί τι θα ήθελαν να βελτιώσουμε στην ομάδα. Οι περισσότεροι είχαν αναφέρει το ιατρικό τιμ και το γυμναστήριο.

Και τους είπα ‘φεύγοντας από εδώ τώρα στο τέλος της σεζόν, αυτά που ζητήσατε, στο μέτρο του δυνατού θα τα κάνουμε την επόμενη σεζόν’. Τους το είπα και το κάναμε. Γιατί όταν θες να έχεις απαιτήσεις, πρέπει να είσαι και εσύ σωστός και αληθινός απέναντι στον ποδοσφαιριστή. Οφείλεις να δίνεις τη δυνατότητα και στους ποδοσφαιριστές να σου πουν την άποψή τους για τη βελτίωση της ομάδας”. 

– Άρα το περυσινό καλοκαίρι υπήρξε τελικά ένα κομμάτι του μπάτζετ το οποίο έμεινε στο συρτάρι και δεν χρησιμοποιήθηκε;

“Κοίτα, ο πρόεδρος είχε πει από την αρχή ότι ήταν διατεθειμένος να κάνει μια μεταγραφή με αρκετά χρήματα, να κάνει μια υπέρβαση. Εγώ του έλεγα ότι η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε ενίσχυση, αλλά το βασικό ήταν να διατηρηθεί και η συνοχή της. Και ότι πιθανώς ένας παίκτης που θα έρθει με πολύ περισσότερα χρήματα, δεν θα μας κάνει τη διαφορά. Και ότι υπήρχε ο κίνδυνος με την απόκτηση ενός παίκτη με πολλά χρήματα ή ενός παίκτη – “όνομα”, να διαταραχθούν οι ισορροπίες και να χαλάσει η δομή που είχαμε στήσει.

Γιατί είχαμε στήσει μια ομάδα με πολύ συγκεκριμένα στεγανά και προϋποθέσεις. Του έλεγα ότι πρέπει να ενισχυθούμε, αλλά με παίκτες που θα έχουν την ίδια νοοτροπία με αυτούς που είχαν ήδη μπει στην ομάδα. Να τους πείσουμε ότι κάτι καλό γίνεται στον Παναθηναϊκό και θα μπορέσουμε να προοδεύσουμε και ως κλαμπ και εκείνοι ατομικά. Ήμουν σύμφωνος στο να κάνουμε μεταγραφές 1-2 παικτών με μέταλλο και πείρα και άλλων που θα ήταν του ίδιου τύπου όπως την προηγούμενη σεζόν, όχι όμως για ‘μπαμ’”.

-Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον Φύσσα;

“Όταν είχε γίνει η πρόσληψη του Τάκη, ο πρόεδρος μου είχε πει πως ήθελε να αντικαταστήσει ουσιαστικά τον ίδιο, διότι δεν μπορούσε πλέον να ανταποκριθεί σε όλες τις υποχρεώσεις του. Και του λέω ‘τον Τάκη τον γνωρίζω, δεν έχω κανένα πρόβλημα, αρκεί να είναι διακριτοί οι ρόλοι’. Ότι το κομμάτι των μεταγραφών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του κόουτς και δική μου. Και ότι ο Τάκης δεν έπρεπε να μπει σ’ αυτό το σκέλος, γιατί θα μπερδεύονταν οι ρόλοι. Και μου λέει ο πρόεδρος “ναι” και είχε ξεκαθαριστεί και με τον Τάκη και αυτό έπρεπε να βγει και προς τα έξω”.

– Εμείς τότε, πάντως, όταν είχε προσληφθεί ο Φύσσας, θεωρούσαμε πως ήταν η αρχή του τέλους για τον Νταμπίζα.

“Μα, ναι, κατανοητό. Κοίτα, εγώ είχα πει στον πρόεδρο ότι εκείνος είναι η κεφαλή του συλλόγου. Δική του απόφαση ήταν πώς θα δομήσει το οργανόγραμμα.  Αν εσείς θέλετε έναν διευθυντή ποδοσφαίρου για να πάρει το βάρος από πάνω σας επειδή έχετε αυξημένες υποχρεώσεις, κανένα πρόβλημα. Αλλά δεν πρέπει να μπλεχθούν οι ρόλοι. Αυτό είχα πει τότε στον πρόεδρο”.

-Και τελικά θεωρείς ότι μπλέχθηκαν οι ρόλοι;

“Δεν έγινε κάτι φοβερό, δεν έγινε κάποια έκρηξη, κάποιος τρομερός καυγάς, όχι μην φανταστείς κάτι τέτοιο. Αλλά θεωρώ ότι είναι δύσκολο να λειτουργήσει έτσι το μοντέλο. Μπορεί πάλι να κάνω λάθος ή να φταίω και εγώ, δεν ξέρω τώρα πώς είναι τα πράγματα με τα παιδιά. Αλλά είναι δύσκολο”.

– Μετά την πρόσληψη του Φύσσα, εσύ τον αντιμετώπιζες στα καθήκοντά σου όπως τον Αλαφούζο;

“Εγώ λειτουργούσα με βάση το νέο οργανόγραμμα. Ενημέρωνα τον Τάκη για όλα, όπως ενημέρωνα τον πρόεδρο”.

-Ωπ! Η “μαγική” λέξη. “Επικοινωνία”. Αυτό που σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΠΑΕ, έλειπε από τη μεταξύ σας σχέση.

“Κοίτα. Εγώ δεν ήθελα να μιλήσω ποτέ δημοσίως αφού έφυγα από τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι το στιλ μου, του χαρακτήρα μου. Δεν ήθελα να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Είχα πάρει μια απόφαση, ότι δεν θα μιλήσω και ό,τι έγινε, έγινε”.

– Και σε ενόχλησε ότι ο Αλαφούζος μίλησε δημοσίως για σένα. Το καταλαβαίνω. Να σου πως κάτι;

Δεν νομίζω ότι και εκείνος το ήθελε. Υποχρεώθηκε να απαντήσει σε σχετικές  ερωτήσεις, σε εφ’ όλης της ύλης συνεντεύξεις του. Δεν βγήκε να πει ότι ο “Νταμπίζας εκείνο και το άλλο”, να μιλήσει αποκλειστικά για σένα. Και μάλιστα έχει πει και πολλά καλά λόγια…

“Όταν βγαίνει ο πρόεδρος και λέει όχι μία, αλλά δύο και τρεις φορές ‘δεν είχα καλή επικοινωνία με τον Νίκο και ο Νίκος λειτουργούσε αυτόνομα’, εγώ βγαίνω από τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή και μπαίνω στο ρόλο όλων των άλλων. Και ακούω τον Αλαφούζο να λέει αυτά τα πράγματα και να τα επαναλαμβάνει δυο και τρεις φορές σε συνεντεύξεις του. Και μπαίνω στη θέση εκείνου που ακούει ή διαβάζει τον πρόεδρο. Και σκέφτομαι ως ακροατής ότι ξαφνικά στο προπονητικό κέντρο εμφανίζονταν ποδοσφαιριστές που ο προπονητής και ο πρόεδρος δεν ήξεραν! Γιατί μπήκε στο κάδρο και ο προπονητής, ότι εγώ τους έφερνα προ τετελεσμένου! Αυτό είναι προσβλητικό για τον σύλλογο πρώτα και για μένα προσωπικά δευτερευόντως. Δηλαδή είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να έχει τεχνικό διευθυντή που θα λειτουργεί αυτόνομα και δεν θα ενημερώνει τον πρόεδρο; Είναι δυνατόν;”.

-Τότε γιατί πιστεύεις ότι το είπε ο Αλαφούζος; Μήπως η λέξη “επικοινωνία” σήμαινε κάτι διαφορετικό για εκείνον και κάτι διαφορετικό για σένα; Μήπως το είπε γιατί κάπως έπρεπε να στοιχειοθετήσει την απόλυσή σου; Κάτι έπρεπε να απαντήσει και αυτό ίσως να του φάνηκε πιο “εύηχο”;

“Δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι έπρεπε να αιτιολογήσει, το είπα και στην γραπτή ανακοίνωσή μου τότε. Αλλά από το να δοθούν κάποιοι λόγοι του διαζυγίου στη δημοσιότητα μέχρι του σημείου να τονίζεται επανειλημμένως ότι δεν υπήρχε ενημέρωση, είναι σαν να δίνεται η εικόνα ότι εγώ έφερνα παίκτες για τους οποίους δεν ήταν ενήμεροι ο κόουτς και ο πρόεδρος!”.

– Αφού λοιπόν έχεις πάρει την απόφαση να μείνεις και να δεις πώς θα κυλήσουν οι συνεργασίες και η χρονιά, η απόφαση για το τέλος σου έρχεται τελείως ξαφνικά ή ήσουν προϊδεασμένος; Η’ μήπως το είχες πλέον στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν το διαζύγιο, όχι όμως σε εκείνο τo timing;

“Ναι, κάπως έτσι ήταν, δεν το περίμενα σ’ εκείνο το χρονικό σημείο, τον Νοέμβριο. Για εκείνη την ημέρα είχα κανονίσει ταξίδι στο εξωτερικό, άρα δεν είχα ιδέα, ούτε περίμενα κάτι. Είχαμε κανονίσει να πάμε μαζί με ένα στέλεχος της Ακαδημίας για επιμόρφωση σε ένα διεθνές σεμινάριο μιας ομάδας, για μεγιστοποίηση απόδοσης. Το προηγούμενο βράδυ δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Τάκη που μου είπε ‘έλα  στο γραφείο να συζητήσουμε ένα θέμα και μετά φεύγεις’. Ε, δεν πήγε το μυαλό μου. Έγινε η συνάντηση με τον Τάκη και με την Αθηνά Μπαλωμένου”.

– Χωρίς την παρουσία Αλαφούζου;

Σε τελική ανάλυση στον πρόεδρο αντικατοπτρίζεται η όποια επιτυχία ή αποτυχία του οποιουδήποτε ‘Νταμπίζα’. Αυτό πρέπει να καταλάβει ο κάθε επικεφαλής κάθε ομάδας.

“Ναι, και αυτό με πείραξε! Μερικές φορές “δένεσαι”. Ξέρεις, δεν είμαι και τόσο συναισθηματικός τύπος. Μπορώ να ελέγχω τα συναισθήματά μου και αυτό είναι σημαντικό για τον τεχνικό διευθυντή. Θεωρώ όμως ότι έπρεπε να γίνει διαφορετικά. Όχι μέσα από ένα γράμμα στο οποίο μου εξήγησε ο πρόεδρος την προσωπική άποψή του. Είναι απολύτως σεβαστό γιατί έτσι επέλεξε να εκφραστεί τότε, αλλά έχω το δικαίωμα να πω τη δική μου άποψη. Και του απάντησα με τον ίδιο τρόπο, ενώ δεν ήθελα να γίνει έτσι. Γιατί δεν υπήρχε λόγος να γίνει έτσι! Θα τη σεβόμουν ούτως ή άλλως την απόφασή του, αλίμονο.  Σε τελική ανάλυση στον πρόεδρο αντικατοπτρίζεται η όποια επιτυχία ή αποτυχία του οποιουδήποτε ‘Νταμπίζα’. Αυτό πρέπει να καταλάβει ο κάθε επικεφαλής κάθε ομάδας.

Ένας ηγέτης, αυτό χρειάζεται μεταξύ άλλων. Να έχει τη διαίσθηση και το κριτήριο να επιλέγει τους σωστούς συνεργάτες. Ακόμη και για έναν τομέα στον οποίο πιθανώς να μην γνωρίζει πολλά πράγματα. Να έχει αυτή την ικανότητα, αυτό το χάρισμα. Ξέρεις κάτι; Όσο σθένος και ανδρεία έδειξε ο Αλαφούζος όταν με προσέλαβε και εν συνεχεία μετά το επεισόδιο με τους οπαδούς όταν πιεζόταν, τόσο δεν το έδειξε στο τέλος”.

-Καλά, τότε, στην αρχή της πρώτης σεζόν είχε κάνει τεράστια υπέρβαση…

“Ναι, και αυτό πρέπει να το σημειώσω γιατί πραγματικά χρειαζόταν κότσια για να το κάνει, γιατί χρειαζόταν σθένος στην Ελλάδα να πάρει έναν άνθρωπο με το δικό μου παρελθόν. Και για μένα ήταν απολύτως φυσιολογικό το πρόβλημα, του το είχα πει στην αρχή, όταν πήρε την απόφαση να με προσλάβει. Εγώ τότε δεν είχα πρόβλημα. Γιατί είχα καθαρό πρόσωπο απέναντι στους οπαδούς όλων των ομάδων, σεβόμουν τον αντίπαλο. Μπορεί μέσα στο γήπεδο να ωρυόμουν, να νευρίαζα, να έκανα πολλά, αλλά σε καμία περίπτωση και σε κανένα γήπεδο δεν είχα προσβάλει με συμπεριφορά ή με δηλώσεις μου τον αντίπαλο.

Ήξερα ότι θα συναντούσα την αντίθεση από ένα μέρος των φιλάθλων, ήταν λογικό. Ήταν όμως και ένα έξτρα κίνητρο για μένα, ένα ερέθισμα, δεν είχα πρόβλημα μ’ αυτό. Ο πρόεδρος θα είχε, του το είχα πει. Ε, όταν σκέφτηκα να αποχωρήσω, λειτούργησε και αυτό μέσα μου! Σκέφτηκα ‘τότε με στήριξε με φοβερό προσωπικό κόστος, να μην τον προδώσω τώρα’. Σκέφτηκα ‘στην αρχή είχε πάρει ένα τεράστιο βάρος για μένα, το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και τώρα, αν δέχεται εξωτερικά ερεθίσματα που φορτώνουν τον Νίκο στα μάτια του’. Και ήταν κι αυτός ένας σημαντικός λόγος, ο πρόεδρος, που τελικά δεν είχα παραιτηθεί”. 

– Λέγοντάς μου αυτό όμως, καταλαβαίνω πως στο πίσω μέρος του μυαλού σου ίσως να θεωρείς πως η απόφαση για την απόλυσή σου δεν ήταν του Αλαφούζου, ή δεν γεννήθηκε από τον Αλαφούζο…

“Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω. Αυτό που ξέρω είναι ότι από το δεύτερο καλοκαίρι εγώ είδα έναν διαφορετικό πρόεδρο απέναντί μου. Μια διαφορετική αντιμετώπιση”

– Διαφορετική αντιμετώπιση και από τον Αναστασίου;

“Ναι, ως προς αυτά που σου είπα πριν. Ότι αυτό που έχουμε σχεδιάσει στην αρχή, το αλλάζουμε και δεν το κάνουμε, δεν το προχωράμε παρακάτω. Και από το πώς λειτούργησε στο θέμα του ιατρικού τιμ”.

– Θα επέστρεφες κάποια στιγμή στον Παναθηναϊκό;

“Το ‘ποτέ μην λες ποτέ’ το έχω βρει πολλές φορές μπροστά μου στη ζωή. Γελάω μέσα μου όταν πάω να το πω μερικές φορές.  Έχουν καταλυθεί πολλά “ποτέ” που έχω πει κατά καιρούς. Ναι, αν υπήρχε ένα καθαρό σχέδιο, μπορεί να γύριζα… Πιστεύω περισσότερο στους ανθρώπους που δημιουργούν τα πρότζεκτς. Μπορεί να υπάρχει ένα κλαμπ που να ταιριάζει στη δική σου νοοτροπία και λειτουργία, αλλά να είναι επικεφαλής κάποιος με τον οποίο δεν μπορείς να συνεργαστείς”.