Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Εκεί που η ΑΕΚ έκανε την ανατροπή και ο κόσμος της περίμενε ακόμα και το 3-2, ο Παναθηναϊκός κτύπησε σαν τη κόμπρα.

Το τριφύλλι, βέβαια, στο 42 θα μπορούσε να είχε πετύχει το 3-0 με τον Βιγιαφάνιες και όλα να είχαν τελειώσει…

Σημασία έχει ότι οι οπαδοί των δυο ομάδων και οι ουδέτεροι παρακολούθησαν ένα ντέρμπι με άγρια ομορφιά.

Όχι από πλευράς θεάματος και ποιότητας, αλλά από την αγωνία λόγω της εξέλιξής του.

Το πρώτο ημίχρονο ανήκε ολοκληρωτικά στον Παναθηναϊκό που έπιασε τρομερή απόδοση.

Μπήκε δυνατά, έχασε δύο ευκαιρίες και μέσα σε τρία λεπτά σημείωσε δύο τέρματα.

Η ομάδα του Ουζουνίδη ήταν πολύ καλά διαβασμένη και προετοιμασμένη για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου σπουδαίου αγώνα.

Έπαιξε πολύ απλά, στρωτά, έξυπνα και στη κυριολεξία έκανε ό,τι ήθελε.

Και σε αυτό την βοήθησε και η ανύπαρκτη ΑΕΚ που εμφανίστηκε στο γήπεδο σαν υπνωτισμένη.

Ούτε οι αποδοκιμασίες των οπαδών της την ξύπνησαν και πάλι καλά που δέχθηκε μόλις δύο τέρματα.

Η εικόνα της ήταν για συντριβή.

Αλλαγή σκηνικού στην επανάληψη.

Ο Παναθηναϊκός οπισθοχώρησε χωρίς λόγο κι έδωσε την ευκαιρία στην Ενωση να τον πιέσει.

Η είσοδος του Χριστοδουλόπουλου και του Πέκχαρτ βοήθησε αποτελεσματικά την ΑΕΚ που είχε πάθος, έβγαλε ενέργεια και εκμεταλλεύτηκε  την αλαζονική διάθεση των αντιπάλων της.

Ο Ουζουνίδης ούρλιαζε από τον πάγκο, όμως οι παίκτες του ήταν αλλού για αλλού.

Λογικά ήρθε το 2-2, αν και το πέναλτι στο χέρι του Βιγιαφάνιες για εμένα ήταν ΟΡΙΣΜΟΣ του ακούσιου.

Γιατί; Διότι η μπάλα πήγε στον παίκτη, ο οποίος αιφνιδιάστηκε. Δεν είχε την παραμικρή πρόθεση.

Ο Παναθηναϊκός κάπως συνήρθε με τις αλλαγές Λέτο, Λουντ αντί των Κλωναρίδη, Εμποκού που δεν βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο στο β’ ημίχρονο, όμως και πάλι η αμυντική του λειτουργία δεν είχε καμία σχέση με αυτή του πρώτου ημιχρόνου.

Σε αυτό το διάστημα τα ηνία του ματς τα είχε η ΑΕΚ που πίστευε στην ανατροπή και τα κατάφερε.

Δεν είχε, όμως, καθαρό μυαλό στο τέλος κι αν παρατηρήσετε προσεκτικά το 2-3 η τοποθέτηση των αμυντικών της ήταν τελείως λάθος.

Ειδικά του Λαμπρόπουλου που η φάση φώναζε από μακριά ότι θα καταλήξει στον Μπεργκ κι αυτός τον κοιτούσε αποσβολωμένος.

Σαφώς εκείνη τη στιγμή όλοι στην ΑΕΚ πάγωσαν, διότι αδικήθηκε η προσπάθειά τους, όμως  και οι πράσινοι έχουν να λένε ότι η νίκη ήταν στα χέρια τους και παραλίγο να την χαρίσουν.