O χθεσινός τρίτος τελικός δεν αντέχει σε κριτική. Ήταν μεγάλη η διαφορά δυναμικότητας των ομάδων.

Και η άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού ήταν φυσιολογική και αντανακλά στη συνολική εικόνα του ολόκληρη τη σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός πήγε με αέρα στο ΣΕΦ μετά την ισοφάριση του ΟΑΚΑ, όμως φάνηκε πολύ λίγος να κοντράρει τον αιώνιο αντίπαλό του.

Ήταν κακός και δεν μπορούσε να πάρει κάτι περισσότερο. Εννοείται ότι για να ισοφαρίσει σε 2-2 θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση.

Από εκεί και πέρα το 5ο ματς στο άδειο ΣΕΦ θα είναι τελείως διαφορετικό παιχνίδι.

Αλλά αυτό που προέχει για τον αγώνα της Πέμπτης είναι οι παναθηναϊκοί να μην ξεφύγουν. Η τοξικότητα ζει και βασιλεύει. Οι ανεγκέφαλοι μόνο κακό προκαλούν στις ομάδες τους.

Το ΟΑΚΑ θα πάρει φωτιά και καλά θα κάνει, αρκεί ο κόσμος να σταθεί στο ύψος του και να μην παρασυρθεί από τη μειοψηφία.

Ασφαλώς αυτό ισχύει και για τους ολυμπιακούς που μετέτρεψαν σε κόλαση το ΣΕΦ.

Άλλο η φοβερή εξέδρα με τα συνθήματα, τις ιαχές, τα χειροκροτήματα κι άλλο οι ασχήμιες που μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω.

Ούτε εξυπηρετεί κάτι η στόχευση που γίνεται σε προπονητές και παίκτες όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με Μπαρτζώκα και Αγραβάνη.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι οι μεγάλοι και του ελληνικού μπάσκετ και πάνω απ’ όλα οφείλουν να δείχνουν σεβασμό ο ένας στον άλλον. Δυστυχώς, η ατμόσφαιρα είναι πολύ βαριά και μυρίζει μπαρούτι.

Στο κάτω κάτω για αθλητισμό μιλάμε και όχι για πόλεμο. Υπάρχουν όρια…