Ο Ολυμπιακός είναι αγκαλιά με ένα ακόμα πρωτάθλημα, όμως ο κόσμος του δεν είναι ευχαριστημένος από την εικόνα της ομάδας. Και οι λόγοι είναι πολλοί.

Με εξαίρεση τον Βατσλίκ, ο οποίος έχει δείξει σταθερότητα, και στις τρεις γραμμές τους οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετωπίζουν θέματα. Είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε ομαδικό. Κι ας έχουν μόλις μία ήττα από τον Αρη.

Στα μπακ ο Ρέαμπτσιουκ αγωνίζεται συνεχώς και τα έχει δώσει όλα σε τέτοιο βαθμό που έχει μείνει από δυνάμεις. Ο Λαλά δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και οι εναλλακτικές λύσεις του Ανδρούτσου και του Καρμπόβνικ απέτυχαν. Τώρα ο Μαρτίνς πειραματίζεται με τον Βρουσάι. Όπως και το ίδιο με τα σέντερ μπακ. Διαρκώς τους αλλάζει, διότι ακόμα δεν έχει κατασταλάξει σε κάποιο δίδυμο που  να ταιριάζει απόλυτα.

Στα χαφ γίνεται το έλα να δεις. Έχω αναφερθεί ξανά στους παίκτες που πήραν στις πλάτες τους την ομάδα τα τελευταία χρόνια και φέτος υστερούν.

Ο Εμβιλά απέχει από τον παικταρά που είδαμε πέρυσι, ο Μπουχαλάκης είναι πεσμένος και ο Μαντί Καμαρά εξαφανισμένος. Μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τον παίκτη που υποτίθεται ότι θα έκανε μεταγραφή 20 εκατ. ευρώ.

Ο Αγκιμπού Καμαρά είναι εξαιρετικός, όμως κι αυτός λίγο πριν φύγει για το Κόπα Αφρικα άρχισε να μην πατάει καλά στα πόδια του. Και ακόμα δεν έχει συνέλθει. Σα να μην μπορεί να διαχειριστεί τη συνεχόμενη παρουσία του στη βασική ενδεκάδα και μεταξύ μας λογικό είναι. Δεν μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη ένα άπειρο παιδί να σηκώνει στις πλάτες του τον Ολυμπιακό.

Από εκεί και πέρα ο Φορτούνης απείχε λόγω του τραυματισμού του και προσπαθεί να επανέρθει, ενώ ο Βαλμπουενά παίζει αλλαγή. Ο Καρβάλιο δείχνει κάποια καλά στοιχεία, αλλά τώρα  πήγε στον Ολυμπιακό.

Η μεγάλη απογοήτευση είναι οι ακραίοι. Ο Ονιεκουρού με τον Λόπες δεν υπάρχουν, ο Ροντρίγκες αντιμετώπισε θέματα τραυματισμού και ο φιλότιμος Μασούρας δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τη μετριότητα.

Ο Ελ Αραμπί με τον Τικίνιο είναι πολύ καλοί επιθετικοί, όμως είτε υστέρησαν προσωπικά, είτε δεν τροφοδοτήθηκαν σωστά για να αξιοποιήσουν το ταλέντο τους. Αυτό αποτυπώνεται και στα στατιστικά της ομάδας. Ο Ολυμπιακός κερδίζει δύσκολα, αγχωτικά και πολλά ματς τα πήρε στο γκολ.

Όταν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι παίκτες για διάφορους λόγους δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, πώς ο Ολυμπιακός να παίζει το γρήγορο, επιθετικό και παραγωγικό ποδόσφαιρο που απολαύσαμε τις δυο προηγούμενες σεζόν; Οι παίκτες είναι αυτοί που  φτιάχνουν την καλή ομάδα.

Και ασφαλώς ο προπονητής ο οποίος μόνο άμοιρος ευθυνών δεν είναι. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει σημαντικότατο μερίδιο γι’ αυτό που βλέπουν οι οπαδοί και δεν τους αρέσει. Τα λάθη του Πορτογάλου τεχνικού έχουν να κάνουν και με επιλογές σε πρόσωπα και με τακτικές.

Για παράδειγμα επιμονή σε Ονιεκουρού και Μαντί Καμαρά, ενώ σε κάποια ματς έπαιξε με τρεις κεντρικούς αμυντικού που έχει διαπιστώσει και ο ίδιος ότι δεν ταιριάζουν στο στυλ της ομάδας.

Καταλαβαίνω ότι με Σισέ Παπασταθόπουλο και Μανωλά ο Μαρτίνς θέλει να κατεβάζει την ομάδα του με 3-4-3, όμως θα πρέπει να διαθέτει και τα ανάλογα μπακ. Αν είχε τον Τσιμίκα και τον Ομάρ ας το έπαιζε. Τώρα δεν υπάρχουν αυτοί οι παίκτες. Άρα, σαν προπονητής οφείλει να δουλέψει κάτι άλλο που να βοηθήσει την ομάδα να πάρει τα πάνω της.