Ευτυχώς που διαθέτουμε τον παικταρά Ιωαννίδη. Διότι αν δεν είχαμε βρει αυτό το πανέμορφο γκολ, δεν μπορώ να ξέρω την εξέλιξη του αγώνα.

Στα πρώτα 45 λεπτά η εθνική ομάδα έκανε βήματα πίσω. Μηδέν ανάπτυξη, μηδέν ευκαιρίες.

Παίζαμε πίσω από τη μπάλα και τη γυρίζαμε στον Βλαχοδήμο. Λες και είχαμε αντίπαλο την Αγγλία.

Κάκιστη η εικόνα της ομάδας και με  λανθασμένες επιλογές από τον Γιοβάνοβιτς. Ο Χατζηγιοβάννης ήταν ξανά εκτός κλίματος και ο Μπουχαλάκης έδινε τη μπάλα προς τα πίσω.

Δεν είχαμε καθόλου χαφ και οι επιθετικοί μάταια περίμεναν να τροφοδοτηθούν.

Απορώ πώς άρεσε στον Ντέμη ο Τζόλης που σε όλο το ημίχρονο ακούμπησε το τόπι τρεις φορές…

Το σκηνικό άλλαξε κάπως μετά το 1-0. Για λίγα λεπτά η εθνική πήρε τα πάνω της και έπαιξε όπως όφειλε να αγωνιστεί από την αρχή.

Σιγά σιγά η Ιρλανδία βρήκε ξανά ρυθμό, όμως είχαμε τον έλεγχο. Βρήκαμε χώρους, αλλάξαμε τη μπάλα, οι παίκτες συνεργάστηκαν κι ήρθε μια ακόμη γκολάρα με τον Τζόλη, ο οποίος είναι… μανούλα για να παίζει απέναντι σε ανοικτές άμυνες.

Και ειδικά στον χώρο μεταξύ των άκρων και μεγάλης περιοχής. Αυτός είναι και το αγωνιστικό κέρδος μας από τον αγώνα.

Εννοείται ότι μετρά το αποτέλεσμα. Δεύτερη νίκη χωρίς να δεχθούμε γκολ.

Χτίζουμε αυτοπεποίθηση και τώρα να δούμε τα αντανακλαστικά μας με τους Αγγλους.