Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει ένας αθλητής του στίβου, που ασχολείται με τους δρόμους ταχύτητας, ημιαντοχής, αντοχής – μόνο… οι μαραθωνοδρόμοι δεν το μαθαίνουν – είναι ότι στον τερματισμό «μετράει» το πότε θα περάσει το στήθος του αθλητή την γραμμή του τερματισμού. Γι’ αυτό άπαντες σκύβουν τον τερματισμό, να περάσει τη νοητή γραμμή, δηλαδή, πρώτα το κεφάλι και ο κορμός του σώματος. 

Σύμφωνα με τον κανονισμό, λοιπόν, ο χρόνος για κάθε σπρίντερ δεν σταματάει μόλις περάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος του από την τελική γραμμή, αλλά όταν περνάει ο κορμός του σώματός του.

Στον χθεσινό μεγάλο τελικό των 100μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, ο Αμερικανός Νόα Λάιλς και ο Κισέιν Τόμσον τερμάτισαν μαζί και για αρκετά δευτερόλεπτα δεν γνώριζαν ποιος πήρε το χρυσό μετάλλιο. Τελικά νίκησε ο Λάιλς (9.79) με διαφορά μόλις πέντε χιλιοστών του δευτερολέπτου από τον Τζαμαϊκανό, ο οποίος πάτησε πρώτος της γραμμή του τερματισμού, αλλά το πόδι… δεν μετράει. Ο Τόμσον δεν τερμάτισε σωστά και το πλήρωσε με την απώλεια του χρυσού μεταλλίου.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο τελικός των 100μ, των Ολυμπιακών Αγώνων της γαλλικής πρωτεύουσας είναι ο πρώτος στην ιστορία της διοργάνωσης που και οι οκτώ φιναλίστ σημείωσαν χρόνο κάτω από τα 10 δευτερόλεπτα με τον όγδοο (ήταν ο Σεβίλ από την Τζαμάικα) να κάνει 9.91. 

                                                                                                        Θ.Γ.