Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Όργανο της Super League 1 τιμώρησε τον Βόλο με απώλεια της αναμέτρησης με την Κηφισιά (3-0) και τον Αχιλλέα Μπέο με πρόστιμο και απαγόρευση εισόδου στα γήπεδα για τη ρατσιστική επίθεση που έκανε ο πρόεδρος της ομάδας της Μαγνησίας στον Ανδρέα Τετέι, στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης των δύο ομάδων για την 22η αγωνιστική της Super League 1.

Παράλληλα, δημοσιοποιήθηκε το σκεπτικό της απόφασης, στο οποίο -εκτός των άλλων- επισημαίνεται πως “δεν υπάρχει αμφιβολία, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται και από πλείστες αποφάσεις των πειθαρχικών επιτροπών της UEFA, ότι ο χαρακτηρισμός “μαϊμού” στοχοποιεί μαύρους ποδοσφαιριστές και προσβάλει την αξιοπρέπειά τους εξαιτίας του χρώματος του δέρματος τους (βλ. Decision of the Control, Ethics and Disciplinary Body on — 15 March 2022 UEFA, Arbitration CAS 2015/A/4256 Feyenoord Rotterdam N.V. v. Union des Associations Européenes de Football (UEFA), award of 24 June 2016, Control, Ethics and Disciplinary Body & Appeals Body Season Uefa Decision of 4 September 2014, Decisions of 22 February 2018 and 31 May 2018, Comparison Of Legal Policies Against Racism In Football In Indonesia And The European Union in Nat. Volatiles & Essent. Oils, 2021; 8(4): 11696-11705).

Με βάση τις ως άνω διευκρινήσεις ο ισχυρισμός των εγκαλούμενων, ότι ο όρος μαϊμού δεν έχει ρατσιστική χροιά είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Η δε έκφραση του πρώτου εγκαλούμενου, ερμηνευόμενη ως ενιαίο νοηματικό σύνολο με τα διαδραμαστισθέντα συμβάντα, όπως ανωτέρω εκτέθηκαν αναφερόμενη στον ως άνω ποδοσφαιριστή, ο οποίος είναι μαύρος και σύμφωνα και με τη νομολογία της UEFΑ και CAS, στοχοποιεί αυτόν με απόλυτα διακριτό τρόπο λόγω των χαρακτηριστικών της φυλής και του χρώματος, ενέχοντας υποτίμηση, περιφρόνηση και έλλειψη σεβασμού στην διαφορετικότητά του“.

Ο Βόλος άσκησε έφεση, ως είχε δικαίωμα, κατά της πρωτόδικης απόφασης.

Αναλυτικά:

“Στην προκείμενη περίπτωση σε βάρος του Α. Μπέου (αξιωματούχου ομάδας) και της ΠΑΕ ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ ασκήθηκε η από 14-2-2024 Πειθαρχική Δίωξη του Υπευθύνου Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων για παράβαση των άρθρων 1, 2, 180 παρ. 1 παρ. 2 περ. α’ και 26 του Πειθαρχικού Κώδικα της Ε.Π.Ο., η οποία διαβιβάσθηκε στο παρόν δικαιοδοτικό όργανο με το υπ’ αριθ. πρωτ. 4224/14-2-2024 έγγραφο της Ε.Π.Ο., οι δε ανωτέρω πειθαρχικώς εγκαλούμενοι κλήθηκαν προς απολογία κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, νομίμως και εμπροθέσμως, με το υπ’ αριθ. πρωτ. 29/14-2-2024 έγγραφο του πειθαρχικού τούτου οργάνου.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το πειθαρχικό κατηγορητήριο, που αποδίδεται στους εγκαλουμένους, φέρεται ότι κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνος, που διεξήχθη την 11-02-2024 και ώρα 16:00, στο πλαίσιο της 22ης αγωνιστικής ημέρας του Πρωταθλήματος STOIXIMAN SUPERLEAGUE 2023-2024, στο Δημοτικό Γήπεδο ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ “Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ” μεταξύ των ομάδων ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑ Α.Ε. – ΒΟΛΟΣ Ν.Π.Σ. με γηπεδούχο την πρώτη από τις δύο διαγωνισθείσες ΠΑΕ ο πρώτος εγκαλούμενος ως αξιωματούχος της ομάδας, της δεύτερης εγκαλούμενης διέπραξε σε βάρος άλλου περιφρονητική και ρατσιστική εξ αιτίας του χρώματος του πράξη και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του ανωτέρω αγώνα αποκάλεσε τον ποδοσφαιριστή της ομάδας της Κηφισιάς Ανδρέα ΤΕΤΤΕΙ “μαϊμού”.

Ήδη, δε, οι πειθαρχικώς εγκαλούμενοι, τόσο με το από 26-02-2024 και 15-2-2024 έγγραφα υπομνήματά τους, όσο και με σχετικές προφορικές δηλώσεις των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, καταχωρισθείσες στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημοσίας συνεδριάσεως του παρόντος Πειθαρχικού Οργάνου, ισχυρίζονται, ότι η προκείμενη πειθαρχική δίωξη του Υπευθύνου Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων πάσχει ακυρότητας και εντεύθεν πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, καθώς α) ασκήθηκε βάσει οπτικοακουστικού υλικού, όπως προβλέπει το άρθρο 3 παρ. 2 ΠΚ της ΕΠΟ, πλην όμως στην πειθαρχική δίωξη δεν αναφέρεται το ως άνω άρθρο, β) η πειθαρχική δίωξη πάσχει αοριστίας αφού δεν αναφέρει το χρόνο και τις περιστάσεις κατά τις οποίες εκδηλώθηκε και για τους ως άνω λόγους έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.

Ωστόσο, ο προεκτεθείς ισχυρισμός των πειθαρχικώς εγκαλουμένων τυγχάνει απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος, καθόσον σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στην υπό στοιχείο Ι ως άνω νομική σκέψη της παρούσας, στην προκείμενη πειθαρχική δίωξη διαλαμβάνονται άπαντα τα απαιτούμενα σχετικώς στοιχεία, τα οποία συγκροτούν την αποδιδόμενη στην εγκαλουμένη πειθαρχική παράβαση, κατά τα αντικειμενικά και υποκειμενικά της στοιχεία, ως και η σχετική διάταξη του Πειθαρχικού Κώδικα της Ε.Π.Ο., που την τυποποιεί και ορίζει την επιβλητέα γι’ αυτήν πειθαρχική κύρωση, καθώς στην πειθαρχική δίωξη ως άρθρο του πειθαρχικού κώδικα που πρέπει να αναφέρεται μόνον η διάταξη που προβλέπει την πειθαρχική παράβαση που αποδίδεται στον εγκαλούμενο, η οποία τυποποιεί την συγκεκριμένη συμπεριφορά και καθορίζει, ως άμεση και κύρια έννομη συνέπεια της συνδρομής των όρων του πραγματικού της, την ποινή που επισύρει η τέλεση της παράβασης και να παρέχεται έτσι η δυνατότητα και η ευχέρεια στον εγκαλούμενο να λάβει ακριβή γνώση της σε βάρος του δίωξης και να προετοιμάσει την υπεράσπισή του.

Αντίθετα, δεν επιβάλλεται να αναφέρονται, με ποινή ακυρότητας, στο κλητήριο θέσπισμα άλλες διατάξεις που περιέχουν απλώς γενικούς ορισμούς ή προβλέπουν παρεπόμενες ποινές, υποχρεωτικά ή δυνητικά επιβλητέες, αφού δεν πρόκειται για διατάξεις που προβλέπουν την αξιόποινη πράξη που αποδίδεται στον κατηγορούμενο και δεν εμπίπτουν ούτε στη σχετική (ρητή και περιοριστική) φραστική διατύπωση της διάταξης του άρθρου 321 παρ. 1 του ΚΠΔ, ούτε στον σκοπό θέσπισής της.

Επομένως, δεν απαιτείτο, να αναφέρεται στην ασκηθείσα πειθαρχική δίωξη, το άρθρο 3 παρ. 2 ΠΚ που αφορά στην πηγή της γνώσεως του Υπευθύνου Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων, ως προς τα ελεγχόμενα πειθαρχικώς πραγματικά περιστατικά, καθόσον τούτη δεν αποτελεί ουσιώδες στοιχείο, προσδιορίζον την αποδιδόμενη στην εγκαλουμένη κατηγορία, δοθέντος έτι περαιτέρω ότι πρόκειται για δικονομική διάταξη του ΠΚ της ΕΠΟ και όχι για ουσιαστική διάταξη, όπως το άρθρο επίδικο 18 ΠΚ/ΕΠΟ. Άλλωστε, στο άρθρο 26 του ΠΚ της ΕΠΟ αναφέρεται ρητά και ότι ο Υπευθύνος Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων έχει αρμοδιότητα να ασκεί … iii) αυτεπάγγελτα από ίδια γνώση, για γεγονότα ή δηλώσεις που καλύπτονται από τα Μ.Μ.Ε. ωσαύτως τυγχάνει απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος και για το λόγο ότι ερείδεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, καθώς από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 23 Α ιιι του Π.Κ. της Ε.Π.Ο. και 7 περ. α’ και β’ του Δικονομικού Κανονισμού Λειτουργίας Δικαστικών Οργάνων της Ε.Π.Ο., στην αρμοδιότητα του Υπευθύνου Ασκήσεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων εμπίπτει η άσκηση διώξεων για πειθαρχικά αδικήματα, που δεν αναφέρονται στις εκθέσεις των αξιωματούχων του αγώνα, ήτοι στο φύλλο αγώνα του διαιτητή ή στην έκθεση του παρατηρητή, αλλά περιήλθαν σε γνώση του, με τους τρόπους που μνημονεύονται στην προρρηθείσα διάταξη του άρθρου 26 Α i-iv του Π.Κ. της Ε.Π.Ο. Επομένως, η μη αναφορά του άρθρου 3 παρ. 2 ΠΚ της ΕΠΟ δε δύναται να προκαλέσει οιαδήποτε ακυρότητα ή απαράδεκτο της νυν εξεταζόμενης πειθαρχικής διώξεως, καθόσον ουδέν υπερασπιστικό δικαίωμα των πειθαρχικώς εγκαλουμένων παραβιάζεται. Εξάλλου, οι εγκαλούμενοι αιτιώνται ότι η προκείμενη πειθαρχική διαδικασία τυγχάνει απαράδεκτη, και λόγω αοριστίας της πειθαρχικής δίωξης, καθώς δεν αναφέρεται σε αυτήν ούτε ο χρόνος ούτε οι ειδικότερες περιστάσεις που εκδηλώθηκε η ελεγκτέα συμπεριφορά.

Ο προκείμενος ισχυρισμός είναι αβάσιμος, διότι αναφέρεται στην πειθαρχική δίωξη τόσο ο χρόνος και τόπος (11-12-2024 στην Καισαριανή Αττικής όπου διεξήχθη ο ποδοσφαιρικός αγώνας ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ – ΠΑΕ ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ, – με συγκεκριμένη ώρα διεξαγωγής), όσο περιγράφονται πλήρως τα πραγματικά περιστατικά που στοιχειοθετούν την αποδιδόμενη στους εγκαλούμενους πειθαρχική παράβαση και αναγράφεται το άρθρο του Πειθαρχικού Κώδικα που προβλέπει το παράπτωμα και την απειλούμενη ποινή, ενώ δεν απαιτείται η λεπτομερής αναφορά περιστατικών και στοιχείων που αξιώνουν οι εγκαλούμενοι και προσιδιάζει στα χαρακτηριστικά μιας αιτιολογημένης δικαστικής απόφασης, με την οποία η πειθαρχική δίωξη ως εισαγωγικό της πειθαρχικής διαδικασίας έγγραφο, σε καμιά περίπτωση δεν ταυτίζεται, δοθέντος ότι η περαιτέρω εξειδίκευση των πραγματικών περιστατικών είναι αντικείμενο απόδειξης.

Ως εκ τούτων ουδεμία αντίθεση με την ΕΣΔΑ καιτον ΚΠΔ υφίσταται και με δεδομένο ότι πληρούνται άπασες οι διαδικαστικές προϋποθέσεις για την άσκηση της ως άνω πειθαρχικής διώξεως, καθώς δεν συντρέχει οιοδήποτε διαδικαστικό κώλυμα, οι κρινόμενοι ισχυρισμοί των εγκαλουμένων πρέπει να απορριφθούν ως νόμω αβάσιμοι.

Από το από 11-2-2024 Φύλλο Αγώνος, το οποίο συνέταξε ο διαιτητής, από το επισκοπηθέν οπτικοακουστικό υλικό [που είναι αποθηκευμένο σε ψηφιακό φορέα εγγραφής δεδομένων και μνήμης (Ενιαίος Σειριακός Δίαυλος – USB)], στο οποίο αποτυπώνεται το επίμαχο συμβάν, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία προσκομίζουν οι πειθαρχικώς εγκαλούμενοι, από την εκτίμηση της ένορκης επ’ ακροατηρίω κατάθεσης των μαρτύρων των εγκαλουμένων, Αντωνίου Δαλούκα του Αλεξάνδρου και Παναγιώτη Εμμανουήλ του Χρήστου, που εξετάστηκαν νομίμως ενώπιον της Πειθαρχικής Επιτροπής, όπως η κατάθεση αυτών περιέχεται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος πειθαρχικού οργάνου, από την απολογία του πρώτου εγκαλούμενου, όπως αυτή περιέχεται στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του παρόντος πειθαρχικού οργάνου, από το σύνολο των εγγράφων της υπό κρίση πειθαρχικής υπόθεσης, σε συνδυασμό και με τα υπόμνημα των εγκαλουμένων μετά των συνημμένων σε αυτό και νομίμως προσκομιζόμενων με επίκληση από τους ίδιους εγγράφων, μεταξύ των οποίων και οι υπεύθυνες δηλώσεις που προσκόμισε ο πρώτος εγκαλούμενος, λαμβανομένων, ωστόσο, υπόψιν από το παρόν πειθαρχικό όργανο ως αποδεικτικών μέσων και (ι) της ένορκης επ’ ακροατηρίω κατάθεσης του μάρτυρα της ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ, Ανδρέα Τετέη, αλλά και (ιι) των προσκομιζόμενων με επίκληση ως συνημμένων τόσο στην από 15-2-2024 κύρια παρέμβαση, όσο και στο από 28-2-2024 έγγραφο υπόμνημα της ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ εγγράφων, καθόσον, όπως προεξετέθη και έχει ήδη γίνει κατά τα ανωτέρω τελεσιδίκως δεκτό από την Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ, η παρούσα πειθαρχική διαδικασία, ως προσιδιάζουσα στη διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας, ελλείψει αντιδικίας, έχει αμιγώς ανακριτικό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να μπορούν και να πρέπει να ληφθούν υπόψιν από το παρόν πειθαρχικό όργανο, στα πλαίσια του αυτού ως άνω ανακριτικού συστήματος, κατά τους ορισμούς της διάταξης του άρθρου 744 ΚΠολΔ, όλα τα αποδεικτικά στοιχεία (ιδίως δε μάρτυρες, έγγραφα και οπτικοακουστικό υλικό), που ετέθησαν υπόψιν ενώπιον ημών σε συνδυασμό και με τα διαμειφθέντα κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία, αλλά και άπαντες τους διαλαμβανόμενους στα υπομνήματα των διαδίκων ισχυρισμούς τους, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Στις 11-02-2024 και ώρα 16:00, στο πλαίσιο της 22ης αγωνιστικής ημέρας του Πρωταθλήματος STOIXIMAN SUPERLEAGUE 2023-2024, διεξήχθη στο Δημοτικό Γήπεδο ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ “Μ. ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ”, χωρίς θεατές, ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των ομάδων ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑ Α.Ε. – ΒΟΛΟΣ Ν.Π.Σ. με γηπεδούχο την πρώτη από τις δύο διαγωνισθείσες ΠΑΕ. Κατά διάρκεια του εν λόγω ποδοσφαιρικού αγώνα, συνέβη, πειθαρχικώς αξιόλογο και ελεγχόμενο περιστατικό, ήτοι, στις 16.07 σε εξέλιξη φάσης ο ποδοσφαιριστής της ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ, Τεττέη Άντριου με αριθμό φανέλας (10) ανετράπη αντικανονικώς από παίκτες της αντίπαλης ομάδας με αποτέλεσμα να επιβάλλει ο διαιτητής του αγώνα φάουλ υπέρ της ομάδας της ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ.

Εκείνη τη στιγμή ο πρώτος εγκαλούμενος (αξιωματούχος της ομάδας της ΠΑΕ ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ), ο οποίος ήταν περίπου σε απόσταση τριών μέτρων από τον ως άνω ποδοσφαιριστή και καθ’ ο χρόνο ο τελευταίος βρίσκονταν πεσμένος, απευθυνόμενος στον διαιτητή, ο οποίος βρίσκονταν περίπου στο κέντρο του γηπέδου είπε αναφερόμενος στον ως άνω παίκτη “ρε μόνος του έπεσε, η μαϊμού”. Αμέσως ο Τεττέη Άντριου, ακούγοντας αυτόν τον χαρακτηρισμό προσέφυγε στον Διαιτητή του αγώνα παραπονούμενος για την ως άνω έκφραση, ο οποίος όμως δεν έδωσε έκταση στο θέμα καθώς ο ίδιος δεν άκουσε τίποτα.

Τα ως άνω, δε, αποδεικνυόμενα πραγματικά περιστατικά επιρρωνύονται ιδίως από το προμνησθέν οπτικοακουστικό υλικό που επισυνάπτεται ως αναγνωστέο στο νυν εξεταζόμενο πειθαρχικό κατηγορητήριο του Υπευθύνου Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων καθώς και από την μαρτυρική κατάθεση του Τεττέη Άντριου. Οι εγκαλούμενοι προβάλουν μια γενική αμφισβήτηση του οπτικοακουστικού υλικό, χωρίς όμως να το προσβάλουν ως πλαστό. Το ως άνω οπτικοακουστικό προέρχεται από την εταιρεία COSMOTE TV, όπως προκύπτει και από το λογότυπό του, η οποία συνεργάζεται για την κάλυψη των αγώνων μεταξύ άλλων με τις ΠΑΕ Βόλος και ΠΑΕ Κηφισιά για τη σεζόν 2023-2024 και όλοι οι εντός έδρας αγώνες αυτών των ομάδων για το Πρωτάθλημα της Stoiximan Super League προβάλλονται αποκλειστικά από τα κανάλια COSMOTE SPORT.

Επομένως ουδεμία αμφισβήτηση υφίσταται ως προς την γνησιότητα του επίμαχου οπτικοακουστικού υλικού, το οποίο αποτυπώνει άνευ πάσης αμφιβολίας το ως άνω γεγονός. Περαιτέρω, οι εγκαλούμενοι ισχυρίζονται ότι ο όρος “μαϊμού” δεν είναι ρατσιστικός, αλλά χρησιμοποιείται για να αποδώσει μια ψεύτικη, προσποιητή φάση, με υποκριτικό περιεχόμενο από τον παίκτη, ο οποίος υποκρίνεται

την πτώση για να κερδίσει το φάουλ. Αναφορικά με τον προκείμενο ισχυρισμό λεκτέα είναι τα ακόλουθα: κατ’ αρχήν ο όρος “μαϊμού” δεν είναι αφ’ εαυτού ρατσιστικός, ωστόσο δύναται να χρησιμοποιηθεί για να προσβάλλει ανθρώπους συγκεκριμένων εθνοτικών ομάδων και ιδίως ανθρώπους αφρικανικής καταγωγής. Επομένως η χρήση του όρου μαϊμού απευθυνόμενη σε αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί έκφραση ρατσιστικών προκαταλήψεων είναι απαράδεκτη και αποτελεί διάκριση (S. F. Bria and P. Purbodjati, “Agresi Negatif Bonek Pada Pertandingan Home Persebaya,” Jurnal Kesehatan Olahraga Unesa, vol. 8, no. 3, pp. 91-98, 2020.).

Επομένως για να διακρίνει κανείς τη χρήση του όρου μαϊμού πρέπει να την συνδυάσει με το γεγονός σε ποιον απευθύνεται και με τι συνάφεια. Ειδικότερα, η χρήση του ως άνω όρου συνδέεται με τη διαδικασία τις κατηγοριοποίησης σε συνάρτηση με τους συμβολισμούς που προβάλει.

Εάν δηλ. κάποιος χαρακτηρίσει ένα πέναλτι μαϊμού, σίγουρα δεν υπάρχει ρατσιστική χροιά στην εν λόγω έκφραση, καθώς αναφέρεται στο γεγονός του υποτιθέμενου πέναλτι, εάν όμως χαρακτηρίσει έναν σκουρόχρωμο άνθρωπο μαϊμού, όπως εν προκειμένω, τότε προβάλει έναν φυλετικό συμβολισμό με ρατσιστική χροιά. Επομένως δεν υπάρχει αμφιβολία, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται και από πλείστες αποφάσεις των πειθαρχικών επιτροπών της UEFA, ότι ο χαρακτηρισμός “μαϊμού” στοχοποιεί μαύρους ποδοσφαιριστές και προσβάλει την αξιοπρέπειά τους εξαιτίας του χρώματος του δέρματος τους (βλ. Decision of the Control, Ethics and Disciplinary Body on — 15 March 2022 UEFA, Arbitration CAS 2015/A/4256 Feyenoord Rotterdam N.V. v. Union des Associations Européenes de Football (UEFA), award of 24 June 2016, Control, Ethics and Disciplinary Body & Appeals Body Season Uefa Decision of 4 September 2014, Decisions of 22 February 2018 and 31 May 2018, Comparison Of Legal Policies Against Racism In Football In Indonesia And The European Union in Nat. Volatiles & Essent. Oils, 2021; 8(4): 11696-11705).

Με βάση τις ως άνω διευκρινήσεις ο ισχυρισμός των εγκαλούμενων, ότι ο όρος μαϊμού δεν έχει ρατσιστική χροιά είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Η δε έκφραση του πρώτου εγκαλούμενου, ερμηνευόμενη ως ενιαίο νοηματικό σύνολο με τα διαδραμαστισθέντα συμβάντα, όπως ανωτέρω εκτέθηκαν αναφερόμενη στον ως άνω ποδοσφαιριστή, ο οποίος είναι μαύρος και σύμφωνα και με τη νομολογία της UEFΑ και CAS, στοχοποιεί αυτόν με απόλυτα διακριτό τρόπο λόγω των χαρακτηριστικών της φυλής και του χρώματος, ενέχοντας υποτίμηση, περιφρόνηση και έλλειψη σεβασμού στην διαφορετικότητά του.

Η δε έκφραση αυτή, λαμβανομένης υπόψη και της ιδιότητας του πρώτου εγκαλούμενου, θεωρείται πρόσφορη να προκαλέσει στο μέσο άνθρωπο έντονα συναισθήματα απέχθειας, αποστροφής, χαιρεκακίας, αντεκδίκησης και ιδιαίτερης εχθρότητας, διασαλεύοντας την ομαλή διεξαγωγή του ποδοσφαίρου.

Τα ως προπεριγραφόμενο συμβάν δεν αναιρείται κατ’ ουσίαν από τις μαρτυρικές καταθέσεις των μαρτύρων των εγκαλουμένων, δεδομένου ότι η μεν πρώτη κατάθεση του μάρτυρα που επικαλούνταν την ιδιότητά του παρατηρητή της FIFA και UEFA, όπως ο ίδιος δήλωσε, δεν κρίνεται πειστική, καθόσον κατέθεσε, ότι δεν υπάρχουν ποινές για αυτήν την έκφραση και γι’ αυτό δεν το κατήγγειλε στις αρμόδιες αρχές, γεγονός που αναιρείται από τις ανωτέρω αναφερόμενες αποφάσεις της UEFA και του CAS, οι οποίες τυποποιούν τις εν λόγω συμπεριφορές ως παραβάσεις, ενώ η δεύτερη μαρτυρική κατάθεση, κρίνεται ως μάλλον ενδοιαστική και ασαφής, δεδομένου ότι ο εν λόγω μάρτυς δεν περιγράφει, κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, το περιστατικό αλλά αναφέρει αρχικά ότι ακούστηκε κάπου από τον πάγκο η ως άνω έκφραση, ενώ μετά από επίμονες ερωτήσεις των συνηγόρων ανασκευάζει την μαρτυρία του και αναφέρει ότι ακούστηκε από τον πρώτο εγκαλούμενο, ενώ επίσης αναφέρει ότι ο διαιτητής ήταν κοντά και άκουσε το χαρακτηρισμό, ενώ προέκυψε ότι ο διαιτητής ήταν αρκετά μακριά και δεν άκουσε τίποτα.

Με βάση, επομένως, τα ανωτέρω εκτεθέντα, αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο πρώτος εγκαλούμενος εκστόμισε την ως έκφραση, η οποία, σύμφωνα με την ανωτέρω μείζονα πρόταση, φέρει ρατσιστικά χαρακτηριστικά και συγκροτεί τη πειθαρχική παράβαση του άρθρου 18 παρ. 1 ΠΚ της ΕΠΟ.

Εξάλλου, αλυσιτελώς επιχειρείται από τους εγκαλούμενους να συνδέσουν το άρθρο 18 του ΠΚ της ΕΠΟ με το άρθρο 82Α ΠΚ (έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά) και να τονίζουν το κίνητρο του δράστη, καθόσον, σύμφωνα με την ανωτέρω μείζονα πρόταση οι παραβάσεις του ΠΚ της ΕΠΟ τιμωρούνται ανεξάρτητα εάν έχουν διαπραχθεί από πρόθεση ή από αμέλεια, εκτός εάν άλλως προβλέπεται ειδικά, που δεν ισχύει για την συγκεκριμένη περίπτωση, καθώς εάν ο συντάκτης του ΠΚ της ΕΠΟ ήθελε κίνητρο ή πρόθεση για την συμπεριφορά που τυποποιείται στην διάταξη του άρθρου 18 ΠΚ της ΕΠΟ θα το έθετε ρητά ως προϋπόθεση δεδομένων και των αυστηρών των ποινών που επισύρει η εν λόγω παράβαση.

Ο δε έτερος ισχυρισμός του πρώτου εγκαλούμενου ότι συναναστρέφεται έγχρωμους αλλοδαπούς και δεν έχει επιδείξει ρατσιστική συμπεριφορά, και αληθούς υποτιθέμενου του ως άνω ισχυρισμού, δεν αναιρεί το γεγονός, ότι εκστόμισε την ως άνω έκφραση στοχοποιώντας των ως άνω ποδοσφαιριστή λόγω του χρώματος του δέρματός του, δεδομένου ότι η ως άνω διάταξη του άρθρου 18 ΠΚ της ΕΠΟ τιμωρεί την συγκεκριμένη συμπεριφορά και όχι την εν γένει στάση της κοινωνικής και επαγγελματικής ζωής του εγκαλούμενου.

Τέλος, ο επικουρικός ισχυρισμός που πρόβαλλαν οι εγκαλούμενοι, ότι πρέπει να εφαρμοστεί η παράγραφος 3 του άρθρου 18 ΠΚ της ΕΠΟ, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε, ότι ο πρώτος εγκαλούμενος δεν ήταν υπεύθυνος, ή ήταν σε μικρό βαθμό υπεύθυνος για την εν λόγω συμπεριφορά , ενώ δεν προέκυψε κανένα σημαντικό απαλλακτικό περιστατικό, όπως ότι η συμπεριφορά προκλήθηκε σκόπιμα, ώστε να αναγκάσουν την επιβολή των προβλεπομένων ποινών στην εγκαλούμενη ομάδα.

Κατ’ ακολουθίαν όλων των ανωτέρω, συνεκδικάζοντας την από 14-2-2024 Πειθαρχική Δίωξη του Υπευθύνου Ασκήσεως Διώξεως Ποδοσφαιρικών Αδικημάτων, η οποία στρέφεται κατά 1) του Α. Μπέου (αξιωματούχου) και 2) της Π.Α.Ε. ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ,, για παραβάσεις των διατάξεων των άρθρων 1, 2, 3, 4, 18 παρ. 1 και 2α΄ και 26 του Πειθαρχικού Κώδικα της Ε.Π.Ο. και την από 15-2-2024 κύρια παρέμβαση της Π.Α.Ε. ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΑΕ αντιμωλία των διαδίκων, πρέπει να απορριφθεί η από 15-02-2024 κύρια παρέμβαση της ΠΑΕ ΚΗΦΙΔΙΑΣ ως νόμω αβάσιμη, ενώ, περαιτέρω, πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο πρώτος εγκαλούμενος Α. Μπέος τέλεσε την αποδιδόμενη σε βάρος του πειθαρχική παράβαση, όπως και η δεύτερη εγκαλούμενη Π.Α.Ε. ΒΟΛΟΣ ΝΠΣ η οποία φέρει αντικειμενική ευθύνη για την τελεσθείσα εκ μέρους του πρώτου εγκαλούμενου πράξη, λαμβανομένων, δε, υπ’ όψιν της ιδιαίτερης απαξίας της εν λόγω πειθαρχικής παραβάσεως, της εντάσεως της ρατσιστικής χροιάς σε βάρος του ως άνω ποδοσφαιριστή, των περιστάσεων, υπό τις οποίες εκτυλίχθηκε το συμβάν, της βαρύτητας και των αποτελεσμάτων του, καθώς και της προκλήσεως στο φίλαθλο κοινό και στην εν γένει κοινή γνώμη αισθήματος έντονης απαξιώσεως και αποστροφής προς το ποδόσφαιρο, κρίνεται ότι πρέπει, για την εν λόγω πειθαρχική πράξη, να επιβληθεί α) στον πρώτο εγκαλούμενο i) η ποινή της απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα για τρεις (3) μήνες και ii) χρηματική ποινή πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ (αρ. 18 παρ. 1 ΠΚ της ΕΠΟ) και στην δεύτερη εγκαλούμενη i) κατακύρωση του αγώνας υπέρ της ΠΑΕ ΚΗΦΙΣΙΑΣ (με τέρματα 0-3) και ii) χρηματική ποινή είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ (άρθρο 18 παρ. 2 σε συνδυασμό με άρθρο 13 παρ. 2 ΠΚ του ΚΑΠ).

Σημειωτέον, τέλος, ότι οι κατά τα ανωτέρω επιβληθείσες πειθαρχικές ποινές παρίστανται ως αναγκαίες, πρόσφορες, κατάλληλες ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας, στο πλαίσιο δε της επιμέτρησης της εις βάρος του πρώτου εγκαλουμένου επιβληθείσας ποινής, και κατά τη στάθμιση των προαναφερθέντων κριτηρίων (περιστάσεις χρόνου, τόπου, βαρύτητα πειθαρχικών παραβάσεων, κλπ), με τη σημείωση ότι η δεύτερη εγκαλούμενη φέρει αντικειμενική ευθύνη, ενώ επιτυγχάνεται παραλλήλως και ο σκοπός τόσο της ειδικής, όσο και της γενικής προλήψεως, τον οποίο επιδιώκει η προρρηθείσα διάταξη του Π.Κ. της ΕΠΟ, κρίσιμο δε τυγχάνει και το γεγονός ότι πρόκειται για πράξη, που τελέστηκε από τον Υπεύθυνο ομάδας και Πρόεδρο της πρώτης εγκαλουμένης ΠΑΕ, γεγονός όπερ συνιστά, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, παράγοντα κατάγνωσης αυξημένης ποινής, αφού οι ενέργειές του –ενόψει της ιδιότητας του- έχουν βαρύνουσα

σημασία, άρα και η πειθαρχική παράβαση, που ο ίδιος εν προκειμένω τέλεσε, μείζονα βαρύτητα, καθόσον οφείλουν να αποτελούν παράδειγμα για τους υφισταμένους του, χαμηλότερου βαθμού αξιωματούχους, της δεύτερης εγκαλουμένης ΠΑΕ, πολλώ δε μάλλον για το φίλαθλο κοινό”.