Αιφνιδιάστηκα από την απόφαση Αλαφούζου να απολύσει τον Γιοβάνοβιτς και να πάρει τον Τερίμ.

Ήμουν από αυτούς που είχα ασκήσει κριτική στον Σέρβο, αλλά η άποψή μου ήταν ότι έπρεπε να παραμείνει.

Όχι μόνο γιατί έχει προσφέρει τα μέγιστα στον Παναθηναϊκό, αλλά κι επειδή η ομάδα είναι γερά μέσα στο κόλπο για τον τίτλο και με μία, δυο σοβαρές προσθήκες, συν κάποιες αλλαγές στο στιλ του παιχνιδιού της, θα μπορούσε να πετύχει τον στόχο της.

Το καταλαβαίνω ότι ο κόσμος των πράσινων είναι μουδιασμένος. Αναγνωρίζει στον Γιοβάνοβιτς ότι άλλαξε τον Παναθηναϊκό και τον επέστρεψε στην κανονικότητα.

Κι ασφαλώς δεν του άξιζε να πληροφορηθεί τη λύση της συνεργασίας του από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Είναι ξεφτίλα για την ιδιοκτησία της ΠΑΕ.

Ο Αλαφούζος έδειξε ασέβεια σε έναν άνθρωπο που ουσιαστικά ήταν ασπίδα για τον πράσινο πρόεδρο.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, κάθε οπαδός της ομάδας οφείλει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

Ο Τερίμ είναι το μεγαλύτερο όνομα της Τουρκίας, διαθέτει πλούσιο βιογραφικό, αλλά δεν ξέρω στα 70 του χρόνια πόση ενέργεια έχει να δώσει στον Παναθηναϊκό.

Αν δεν τον δω στη πράξη δεν μπορώ να τον κρίνω. Εννοείται ότι δεν θα έχει πίστωση χρόνου και ήρθε στην Ελλάδα για να πάρει το πρωτάθλημα. Αν δεν τα καταφέρει θα είναι αποτυχημένος.

Ο Αλαφούζος είναι υποχρεωμένος να τον στηρίξει. Και πρώτα μεταγραφικά. Η ομάδα πονάει στα στόπερ και στα χαφ.

Από εκεί και πέρα είναι καθαρά θέμα του Τούρκου το πώς θα βελτιώσει την εικόνα της ομάδας.

Ο Γιοβάνοβιτς έφυγε για την αποτυχία στην Ευρώπη και τις ήττες από Αρη και Ατρόμητο που συνοδεύτηκαν από  προβληματικές εμφανίσεις.

Ο Τερίμ καλείται να το αλλάξει αυτό και για να μπορέσει να ανταποκριθεί θα πρέπει πρώτα να κερδίσει τους παίκτες, αρκετοί από τους οποίους είχαν ένα διαφορετικό δέσιμο με τον Γιοβάνοβιτς.