Το πρώτο που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι να γίνει καλά ο αστυνομικός.

Από εκεί και πέρα για μία ακόμη φορά εκφράζω τους φόβους μου για το τι μπορεί να ακολουθήσει.

Όσοι με παρακολουθούν στο Filathlos.gr η, με ακούνε στον Real Fm θα θυμούνται ότι πριν ακόμα τη δολοφονία του Αλκη είχα χτυπήσει καμπανάκι.

Κι αμέσως μετά είχα τονίσει ότι με τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Και δικαιώθηκα. Ιδιαίτερα με τη βόλτα των Κροατών στη Φιλαδέλφεια και τη δολοφονία του Μιχάλη.

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η σκληρή αλήθεια είναι ότι ουδείς σε αυτόν τον τόπο ασχολείται σοβαρά με το θέμα της βίας. Ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι Αρχές, ούτε οι ομάδες.

Τα πράγματα έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο.  Δεν υπάρχει εβδομάδα που να μην πέφτει ξύλο μεταξύ οπαδών. Τις πιο πολλές φορές το μαθαίνουμε κατόπιν εορτής. Κι αν το μάθουμε. Κι όπου βρίσκουν ευκαιρία την πέφτουν στους αστυνομικούς.

Όπως έγινε χθες με τη ρίψη της ναυτικής φωτοβολίδας. Μιλάμε καθαρά για δολοφονική επίθεση.

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί ο  γονέας φοβάται να πάρει το παιδί του στο γήπεδο η, γιατί αρκετός κόσμος αποφεύγει να πάει να παρακολουθήσει ένα αθλητικό γεγονός και ειδικά ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Κυριαρχεί ο φόβος και είναι λογικό.

Κι όσο δεν εφαρμόζονται οι νόμοι και δεν παίρνονται σοβαρά μέτρα αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί και θα θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.

Λυπάμαι που το γράφω, αλλά αυτό πιστεύω με τα όσα γίνονται εντός και εκτός γηπέδων.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε σε ποιο άλλο γήπεδο θα γίνει το κακό…