Τη μοναδική σοβαρή τελική του προσπάθεια στη Νέα Φιλαδέλφεια ο ΠΑΟΚ την έκανε στην τελευταία φάση του αγώνα. Τέτοιον άθλιο ΠΑΟΚ είχα χρόνια να δω. Έχασε με κάτω τα χέρια.

Αυτό, βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την πανάξια και εύκολη νίκη της ΑΕΚ. Μια ΑΕΚ που μου θύμισε την περσινή ομαδάρα.

Με τρεξίματα, αλληλοκαλύψεις, μαν του μαν στην άμυνα, ένταση στο παιχνίδι της.

Είχε έναν εξαιρετικό ρυθμό σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και ουσιαστικά αιχμαλώτισε τον ΠΑΟΚ που δεν μπορούσε με τίποτα να αντιδράσει.

Θα σχολιάσει κάποιος ότι και τα δύο τέρματα της Ενωσης προήλθαν από λάθη του ΠΑΟΚ. Του Κοτάρσκι και του Εκόνγκ. Σωστό.

Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά. Ο Λουτσέσκου επιμένει στο χτίσιμο της επίθεσης από την άμυνα και λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Δηλαδή, ότι δεν μπορεί να «σπάσει» την πίεση της ΑΕΚ και δεν έχει και τους κατάλληλους παίκτες.

Ο τρόπος που προσπάθησε να παίξει ο ΠΑΟΚ ήταν βούτυρο στο ψωμί της ΑΕΚ. Αν και είχε σημαντικές ελλείψεις κέρδισε κατά κράτος τον αντίπαλό της.

Δείχνει να βρίσκει τα πατήματά της και από εδώ και πέρα φτιάχνει πολύ και το πρόγραμμά της στο πρωτάθλημα.

Χθες ήταν μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Και στις τρεις γραμμές της. Μονταρισμένο σύνολο με όλη τη σημασία της λέξης. Ανώτερη σε όλα από τον τραγικό ΠΑΟΚ.