Μου σηκώθηκε η τρίχα όταν πληροφορήθηκα τα εμετικά συνθήματα μικρής μερίδας οπαδών της Λάρισας για την πεθαμένη μητέρα του προπονητή της ομάδας τους Παύλου Δερμιτζάκη.

Δεν θέλουν τον Δερμιτζάκη; Μέχρι ενός ορισμένου σημείου είναι δικαίωμά τους.

Αλλά να φτάσουν στο σημείο να του βρίζουν τη μάνα που δεν ζει;

Αυτό ξεπερνάει κάθε όριο και είμαι υποχρεωμένος να επαναφέρω τη διαχρονική πρότασή μου ότι οι αγώνες θα πρέπει να σταματούν αμέσως μόλις ακούγονται τέτοια συνθήματα για τη μάνα του καθενός.

Να γίνεται σύσταση και τη δεύτερη φορά ο διαιτητής να αποφασίζει οριστική διακοπή σε βάρος της ομάδας που οι οπαδοί συνεχίζουν τις αλητείες.

Ως πότε θα ανεχόμαστε τον κάθε αλήτη να βρίζει μανάδες; Μόνο με δραστικές αποφάσεις θα σταματήσει αυτή η θλιβερή ιστορία. Δεν πάει άλλο. Δεν μας τιμά ως Ελληνες.

Από εκεί και πέρα στερείται κάθε λογικής αυτό που διαδραματίζεται στην ΑΕΛ με τον Δερμιτζάκη.

Τι πάει να πει ότι φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ; Τι σχέση έχει αυτό με την προπονητική;

Οι πάντες ξέρουν τα συναισθήματα των Θεσσαλών για τον ΠΑΟΚ, αλλά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι τρελό.

Ο Δερμιτζάκης δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον ΠΑΟΚ. Ούτε είναι στρατιώτης του ΠΑΟΚ, ούτε τίποτα, όπως λένε οι οργανωμένοι.

Εννοείται ότι δεν καταλαβαίνουν τίποτα και αυτά δεν τα γράφω για να τους αλλάξω γνώμη. Τα αναδεικνύω για να συνειδητοποιήσουμε όλοι που είμαστε και γιατί η ιστορική Λάρισα βρίσκεται εκεί που βρίσκεται…