Δεν με πείραξε η ήττα, αλλά η εικόνα της εθνικής. Ήταν άθλια. Λες και οι διεθνείς μας βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο να παίξουν με… παντόφλες κι όχι κανονικά παπούτσια. Για τέτοια χάλια μιλάμε.

Προσωπικά επιμένω σε αυτά που έγραψα χθες για τους Ολλανδούς.

Κι εκεί που είχαν πίεση και η κρίση στην ομάδα τους δεν ήταν μακριά, ήρθαμε εμείς να τους αναστήσουμε και να τους βάλουμε γερά στο κόλπο της πρόκρισης. Διότι τώρα αυτοί έχουν το πάνω χέρι για τη δεύτερη θέση.

Ασφαλώς δεν έχει χαθεί τίποτα, αλλά με τέτοιες εμφανίσεις πώς να ελπίζεις; Ακόμα και στα τελικά του Nations League που έχουμε ως μαξιλαράκι.

Μας καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες και στο δεύτερο ημίχρονο διαχειρίστηκαν τον χρόνο.

Η ομάδα μας ήταν αλλού κι αλλού. Η άμυνα για τα θηρία, το κέντρο πελαγοδρομούσε και η επίθεση ανύπαρκτη.

Ουδεμία συνοχή ως ομάδα. Τελείως απροετοίμαστη για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα.

Άλλο να βρεθείς σε κακή βραδιά και διαφορετικό να δείχνεις σημεία διάλυσης. Οι Ολλανδοί έκαναν ό,τι ήθελαν στα πρώτα 45 λεπτά. Κάθε σέντρα δε… μύριζε γκολ.

Και δεν υπάρχει κάτι να πιαστείς για την χθεσινή μας εθνική ομάδα.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν είναι θέμα παικτών. Και με Φορτούνη και με Κωνσταντέλια τα ίδια θα βλέπαμε. Εκτεθήκαμε διότι δεν έχουμε ταυτότητα και σωστή νοοτροπία.

Παρουσιαστήκαμε πολύ κατώτεροι του αναμενομένου. Καμία σχέση με μια ομάδα που σε αυτόν τον αγώνα έπαιζε τη μισή πρόκριση για τα τελικά το EURO της Γερμανίας.

Κι αυτό είναι που μας στενοχωρεί όλους. Στη Γαλλία το παλέψαμε. Μεγάλη η διαφορά, αλλά δεν ήμασταν για τα λύπηση.

Χθες στο Αϊντχόφεν είδαμε μια εθνική χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Και με έναν προπονητή που θυμήθηκε στο 68 να κάνει αλλαγές. Γιατί; Διότι πρώτα είχε στο μυαλό του να μην φάμε έξι γκολ, παρά την αντίδραση. Να μειώσουμε και να μπούμε πάλι στο ματς.

Μου αρέσει που δήλωσε ότι μάθαμε πολλά από αυτόν τον αγώνα. Να δούμε στην πράξη τι εννοεί ο Ουρουγουανός, γιατί δεν τον κόβω να στρίβει εύκολα…