Με εξαίρεση κάποιους πραγματικά πολύ μεγάλους παίκτες του παρελθόντος, το ολλανδικό ποδόσφαιρο ουδέποτε μου έλεγε κάτι το ιδιαίτερο. Δεν πρόκειται, δηλαδή, να καθίσω  να παρακολουθήσω αγώνα του ολλανδικού πρωταθλήματος.

Και είμαι από αυτούς που δεν φοβούνται το αποψινό ματς της εθνικής.

Όχι, βέβαια, ότι δεν είναι απαιτητικό. Αλλά σε καμία περίπτωση η Ολλανδία δεν διαθέτει την ομάδα που λες ότι είσαι χαμένος από χέρι.

Θα έχει απουσίες, ο Κούμαν είναι στριμωγμένος και γενικά αυτή την ομάδα δεν την θεωρώ ανάμεσα στις τοπ της Ευρώπης.

Είναι, όμως, απρόβλεπτη, άρα επικίνδυνη. Στηρίζεται περισσότερο στην ατομικότητα κάποιων παικτών της και όπως κάθε ματς έτσι κι αυτό χρειάζεται την προσοχή του.

Για εμάς το παιχνίδι είναι κομβικό, διότι ακόμα και με ισοπαλία θα πάρουμε το πάνω χέρι για τη δεύτερη προνομιούχο θέση που οδηγεί στην τελική φάση του EURO.

Ναι μεν έχουμε το μαξιλαράκι του Nations League, αλλά εκτιμώ ότι έχουμε την ευκαιρία να τερματίσουμε πίσω από τους Γάλλους.

Τι θέλει; Τον παραμικρό φόβο, καθαρό μυαλό, ισορροπημένο παιχνίδι. Εδώ ακόμα και με τη Γαλλία στο τέλος βρήκαμε τη φάση για το γκολ.

Με τους Ολλανδούς θα υπάρχουν ευκαιρίες, γιατί είναι ευάλωτοι αμυντικά. Εκεί πρέπει να τους χτυπήσουμε, αρκεί να το πράξουμε έξυπνα.

Άλλωστε, το αμυντικό ποδόσφαιρο δεν είναι στην κουλτούρα τους και γι’ αυτό ξεχωρίζουν όσοι Ελληνες επιθετικοί επιλέγουν – και σωστά – το πρωτάθλημά τους.

Ο Χατζηδιάκος, ο Παυλίδης, ο Γιακουμάκης τους ξέρουν καλά και θα είναι από τα όπλα μας να κάνουμε καλή εμφάνιση και να πάρουμε θετικό αποτέλεσμα.

Μπορούμε. Δεν έχουμε την ομαδάρα, υστερούμε στο επιθετικό κομμάτι, όμως διαθέτουμε ενότητα, θέληση και τσαγανό.

Με την απαραίτητη πίεση, τα ουσιαστικά τρεξίματα στον χώρο της μεσαίας γραμμής και τη σωστή αλληλοκάλυψη η εθνική ομάδα είναι ικανή να αυξήσει απόψε τις ελπίδες της για την απευθείας πρόκριση στα τελικά της Γερμανίας. Την ψυχολογική πίεση, άλλωστε, θα την έχουν οι Ολλανδοί.