Φανταστική η εικόνα του γεμάτου ΟΑΚΑ. Κι ακόμα πιο φανταστική η κίνηση των οπαδών του Παναθηναϊκού να χειροκροτήσουν την ομάδα τους για την προσπάθειά της να αποκλείσει τη Μπράγκα.

Αυτό είναι το μεγάλο κέρδος για τον Γιοβάνοβιτς και τους παίκτες του. Η θερμή στήριξη, η αναγνώριση από τον κόσμο.

Η αλήθεια είναι ότι στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς ο Παναθηναϊκός ήταν ανώτερος από τους Πορτογάλους.

Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός μπήκε πιο αποφασιστικός και πιο τολμηρός. Έφτιαξε ευκαιρίες και θα μπορούσε να σκοράρει, όπως φυσικά και η Μπράγκα.

Αλλά έχουμε πει πολλές φορές. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές.

Για παράδειγμα, αμέσως μετά το 0-1 ο Τζούρισιτς βρέθηκε φάτσα με το γκολ. Αν εκεί γινόταν το 1-1, ο Παναθηναϊκός είχε κοντά στα 15 λεπτά για να πετύχει ένα δεύτερο γκολ. Και με μία Μπράγκα να αποσυντονίζεται μετά το γκολ που σημείωσε. Για πλάκα δέχθηκε τρεις φάσεις για την ισοφάριση.

Πραγματική ήταν ευκαιρία χθες για τον Παναθηναϊκό. Δεν προκρίθηκε, διότι απέτυχε να εκμεταλλευτεί το δυνατό πρώτο ημίχρονο στην Πορτογαλία και επειδή δεν διαθέτει γκολτζή.

Εξαιρετικός ο Ιωαννίδης, αλλά δεν είναι ακόμα ο δεινός εκτελεστής. Ούτε ο Σπόραρ.

Και δεν μπορούν να αναδειχθούν όσο δεν έχουν στήριξη από πίσω τους. Αυτόν τον ρόλο μπορεί να τον παίξει ο Τζούρισιτς κι όχι ο Μπερνάρ.

Είναι θέμα Γιοβάνοβιτς να εντοπίσει το πρόβλημα, να το εξετάσει και να βρει τη λύση, από τη στιγμή που δεν επιθυμεί άλλον φορ. Ο Παναθηναϊκός δημιουργεί τις προϋποθέσεις για γκολ, αλλά δεν σκοράρει.

Σε ένα τόσο μεγάλο ματς σε αυτό το επίπεδο με τις ευκαιρίες που έκανε χθες θα έπρεπε να είχε πετύχει τουλάχιστον ένα τέρμα. Το άξιζε η ομάδα και φυσικά ο κόσμος.

Από εκεί και πέρα ο Βαγγιαννίδης θύμισε Γιούρκα. Για εμένα είναι καθαρό χαφ, αλλά εφόσον επιμένει ο Γιοβάνοβιτς θα πρέπει να δουλέψει πολύ μαζί του για να τον βάλει πρώτα σε αμυντικά καλούπια. Ο νεαρός είναι από τα κέρδη των πράσινων στο ξεκίνημα της σεζόν.