Φαντάζομαι τους Αγγελόπουλους τι θα έλεγαν αν την περίοδο της παντοδυναμίας του Παναθηναϊκού ο Γιαννακόπουλος έκανε Ελληνα κάποιον ξένο μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Χαμός θα είχε γίνει.

Σε κάθε περίπτωση η ελληνοποίηση του Τόμας Γουόκαπ δημιουργεί πολλά και εύλογα ερωτηματικά.

Διότι στην Ελλάδα ζουν ένα σωρό ξένοι που προσπαθούν εδώ και χρόνια να πάρουν την υπηκοότητα και δεν μπορούν.

Και έχουν δίκιο να απορούν τι συνέβη στην περίπτωση του Γουόκαπ. Δεν μιλάμε π.χ για τον Τομ Χανκς ο οποίος είναι ένας ηθοποιός παγκόσμιας ακτινοβολίας και διαφημίζει τη χώρα μας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Αλλά έχουμε να κάνουμε με έναν αθλητή που είναι μόλις η δεύτερη του σεζόν στον Ολυμπιακό. Δεν έχει προσφέρει, δηλαδή, εθνικές υπηρεσίες που να υποχρεώνουν την Ομοσπονδία, το Υπουργείο Εσωτερικών και την Προεδρία της Δημοκρατίας να σπεύσουν να βάλουν πλάτη.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εξέλιξη προκαλεί τεράστια εντύπωση σε όλους. Ακόμα και στους ίδιους τους οπαδούς του Ολυμπιακού.

Να ξεκαθαρίσω ότι δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του Αμερικανού παίκτη να ρίξει άγκυρα στην Ελλάδα και να παίξει ακόμα και στην εθνική ομάδα.

Αλλά όπως και να το κάνουμε ήταν μια προκλητική κίνηση απέναντι σε όλους αυτούς που ζουν πολλά χρόνια στην Ελλάδα, πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους, υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις, είναι μέλη της κοινωνίας μας και ακόμα περιμένουν.

Θα σχολιάσει κάποιος ότι είναι δικαίωμα της Πολιτείας να κρίνει και να αποφασίζει, διότι δεν είναι όλοι στην ίδια μοίρα. Σωστό. Μόνο που ο Γουόκαπ δεν αποτελεί κάποια εξαίρεση που να δικαιολογεί την πολύ γρήγορη ελληνοποίησή του. Ένας απλός παίκτης του μπάσκετ είναι.

Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά δημιουργείται και δεδικασμένο.

Δηλαδή, από εδώ και στο εξής αν ένας αλλοδαπός είναι καλός παίκτης και αγωνίζεται στον Ολυμπιακό η, τον Παναθηναϊκό θα μπορεί να παίρνει την ελληνική υπηκοότητα με τόση ευκολία; θα τη χάσουμε τη μπάλα.