Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όποια ομάδα υποτιμήσει τον αντίπαλο μπορεί να το πληρώσει ακριβά.  Το έχουμε δει άπειρες φορές. Έγινε και χθες. Οι Σλοβάκοι την πάτησαν με το Λουξεμβούργο.

Άρα, ούτε καν να το σκεφτόμαστε ότι έχουμε στο τσεπάκι μας τη νίκη σε βάρος του Γιβραλτάρ.

Εννοείται ότι για την εθνική δεν υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. Αλλά να το δείξει στο γήπεδο.  Να αγωνιστεί πολύ σοβαρά και, αν γίνεται, να το «καθαρίσει» νωρίς για να μην αγχωθεί και τρέχει…

Στο κάτω κάτω, αν δεν κερδίσουμε το Γιβραλτάρ, ποιον θα κερδίσουμε; Τους Γάλλους η, τους Ολλανδούς;

Από τον Πογιέτ δεν περιμένω ιδιαίτερες αλλαγές. Θα ήθελα να δω τον Φορτούνη, όμως προέχει το συμφέρον της ομάδας και πώς το βλέπει ο προπονητής. Αυτό που μετράει είναι να πάρουμε τους τρεις βαθμούς.

Οι πάντες καταλαβαίνουν ότι από αυτόν τον όμιλο είναι πολύ δύσκολο να πάρουμε την πρόκριση.

Έχουμε, όμως, ένα ατού. Ότι υπάρχει μία δεύτερη ευκαιρία μέσω του Nations League. Μόλις δύο νίκες χρειάζονται για να παίξουμε στα τελικά του EURO της Γερμανίας.

Αυτό σημαίνει ότι οι διεθνείς δεν θα είναι αγχωμένοι, διότι ξέρουν ότι τίποτα δεν τελειώνει στον όμιλο. 

Κι αυτό θα τους βοηθήσει ψυχολογικά να έχουν αυξημένα κίνητρα διάκρισης, διότι ξέρουν ότι η εικόνα τους στην εθνική ομάδα παίζει σπουδαίο ρόλο στο αύριο της καριέρας τους.

Στο εξωτερικό δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στις εθνικές ομάδες.

Στους παίκτες μας, λοιπόν, δίνεται η ευκαιρία να κοιτάξουν στα μάτια Γάλλους και Ολλανδούς και να προσπαθήσουν για το καλύτερο.

Χαμένοι από χέρι δεν είναι. Αλλά θα τα πούμε όταν έρθει η ώρα. Τώρα προέχει το Γιβραλτάρ.