Θεωρώ λάθος αυτό που γίνεται καθημερινά με τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Να βγαίνει στη δημοσιότητα ότι τον θέλει κι από μία μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα.

Σήμερα ήταν η σειρά της Μίλαν. Χθες της Μπαρτσελόνα, αύριο της Μπάγερν και της Λίβερπουλ.

Ξέρετε, δεν θέλει και πολύ ο παίκτης να «ψωνιστεί». Είναι μόλις 19 χρόνων. Μπορεί στο γήπεδο να δείχνει ότι έχει αρχίσει να «ψήνεται», όμως δεν παύει να είναι παιδί.

Πρέπει να είναι πολύ δυνατός χαρακτήρας και η οικογένειά του να τον κρατά προσγειωμένο. Όπως φυσικά και ο ΠΑΟΚ. Και για την ίδια την ομάδα και για τον ποδοσφαιριστή.

Οι πάντες ξέρουν ότι ο Βολιώτης είναι παικταράς και το μέλλον του ανήκει.

Προσωπικά το γράφω και το λέω στο ραδιόφωνο εδώ και δύο χρόνια. Γιατί τον έβλεπα σε ορίτζιναλ βίντεο από τις προπονήσεις. Επιβάλλεται όμως, να ανεβαίνει τα σκαλιά ένα-ένα και χωρίς βιασύνη.

Τίποτα δεν εξυπηρετεί αυτή η τρελή δημοσιότητα με τον ατέλειωτο κατάλογο των ομάδων που θέλουν να αγοράσουν τον παίκτη του ΠΑΟΚ.

Ούτε πλέον αυξάνονται έτσι τα κασέ, διότι το σκάουτινγκ έχει ξεφύγει. Οι ξένες ομάδες γνωρίζουν πολλά περισσότερα απ’ ότι νομίζουμε.

Ο Κωνσταντέλιας θα κάνει το τεράστιο άλμα, αλλά όταν πρέπει κι εκεί που πρέπει.

Μέχρι τότε οφείλει να δουλεύει πολύ σκληρά, να αποφεύγει τα πολλά λόγια και να σκέφτεται το καλό της ομάδας του.

Μόνο από την άνοδο και τις επιτυχίες του ΠΑΟΚ θα έχει κι αυτός προσωπικό όφελος. Να βάλει, δηλαδή, το εμείς πάνω από το εγώ. Ό,τι του λέει συνεχώς ο Λουτσέσκου.

Τα ίδια έγραφα και για τον Τζόλη και δικαιώθηκα πανηγυρικά.

Ασφαλώς είναι ακόμη μικρός κι έχει τις ικανότητες να το γυρίσει, αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι εύκολο να διακριθείς σε μεγάλες ομάδες και προηγμένα πρωταθλήματα. Πρώτα σκάβεις γερά θεμέλια και το… χτίζεις καλά.