Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Και σε μια τέτοια στιγμή του ντέρμπι, σε ένα ελεύθερο από τον διαιτητή η ΑΕΚ βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα και έμεινε ζωντανή στη διεκδίκηση του τίτλου.

Στον Παναθηναϊκό το φυσάνε και δεν κρυώνει. Όχι μόνο για την παρθενική τους ήττα, αλλά για το πώς δέχθηκαν το γκολ του Πινέδα.

Μέχρι τότε δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την λίγη επιθετικά ΑΕΚ.

Ίσα ίσα που οι πράσινοι έφτασαν πρώτοι κοντά στο γκολ, ενώ στο τέλος είχαν και δοκάρι.

Το ντέρμπι δεν ήταν καλό από πλευράς ποιότητας, όμως στο φινάλε υπήρχε πολύ μεγάλη αγωνία.

Η ΑΕΚ δεν έπαιξε τη μπάλα που μας έχει συνηθίσει, ήταν πολύ πιεσμένη μετά την ήττα στα Γιάννενα, όμως πέτυχε αυτό που ήθελε κι έσπασε το αήττητο του Τριφυλλιού.

Ο Παναθηναϊκός στεκόταν καλύτερα, αλλά σε μια στιγμή αδράνειας την πάτησε.

Ταυτόχρονα φάνηκαν οι χτυπητές αδυναμίες του στο έμψυχο υλικό του για το οποίο φωνάζω από την αρχή της σεζόν.

Πολύ λίγα πράγματα είδαμε στα πρώτα 45 λεπτά. Το άγχος ήταν μεγάλο και επηρέασε τις δυο ομάδες.

Περισσότερο την ΑΕΚ, οι παίκτες της οποίας ήταν νευρικοί και έκαναν εύκολα το λάθος.

Ο Αλμέιδα είχε δώσει εντολή στους παίκτες του να μην πιέζουν ψηλά τον Παναθηναϊκό κι αυτό δεν εξυπηρέτησε τους γηπεδούχους, διότι έχασαν πολύ από την έντασή τους και δεν είχαν την ευκαιρία να κλέψουν μπάλες όπως συνηθίζουν.

Περιόρισαν τον Πέρεθ με τον Αραούχο και πρόσεχαν τις ξαφνικές αντεπιθέσεις του Παναθηναϊκού.

Από την άλλη πλευρά οι πράσινοι απέφυγαν κι αυτοί να πιέσουν ψηλά.

Η αμυντική τους λειτουργία, όμως, ήταν πολύ καλή. Κι αυτό διότι οι γραμμές τους ήταν κοντά και έβαλαν πλάτη ακόμα και οι Παλάσιος, Βέρμπιτς, Σπόραρ και Μπερνάρ.

Όλος ο Παναθηναϊκός, δηλαδή, είχε προσεγγίσει το ματς κατά τέτοιο τρόπο ώστε να κρατήσει μακριά τους παίκτες της ΑΕΚ από την εστία του Μπρινιόλι.

Έτσι, η ΑΕΚ δυσκολεύτηκε πολύ να κάνει παιχνίδι και γι’ αυτό το ματς στο πρώτο ημίχρονο δεν είχε καθόλου φάσεις.

Νίκησε η τακτική των δυο προπονητών.

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν διαφορετικό όσον αφορά την εξέλιξή του και το τελικό αποτέλεσμα.

Ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που έχασε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Μπερνάρ, αλλά η ΑΕΚ έφτασε στο γκολ μετά την προσωρινή διακοπή λόγω της κροτίδας που έσκασε κοντά στον Μπρινιόλι και το ελεύθερο του διαιτητή.

Η πράσινη άμυνα πιάστηκε στον ύπνο, ενώ ο Ιταλός γκολκίπερ φέρει μεγάλη ευθύνη για το 1-0.

Από εκεί και πέρα η ΑΕΚ διαχειρίστηκε το ματς, έδωσε μέτρα στους πράσινους και προσπάθησε να παίξει στην κόντρα.

Έτσι έγινε και στη φάση του πέναλτι που κέρδισε ο βιρτουόζος Φερνάντες, αλλά ο Μπρινιόλι ψώνισε τον Λιβάι Γκαρσία.

Δευτερόλεπτα πριν ο Παναθηναϊκός άγγιξε την ισοφάριση με τον Ιωαννίδη.

Σε αυτή τη φάση που ξεκίνησε από τον Μπρινιόλι όλοι οι αμυντικοί της ΑΕΚ συν τον Αθανασιάδη συμπεριφέρθηκαν τελείως ερασιτεχνικά. Όπως η ομάδα τους σκόραρε από το πουθενά έτσι πήγε να γίνει και το 1-1.

Ό,τι δεν είδαμε σε ολόκληρο το ματς το ζήσαμε σε αυτές τις τρεις φάσεις. Στο πώς έγινε το 1-0, στο δοκάρι και το πέναλτι της Ενωσης.

Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι ο Παναθηναϊκός πληρώνει το φτωχό ρόστερ του. Εκτός από τον Ιωαννίδη ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε άλλους παίκτες για να ενισχύσουν την επίθεση της ομάδας του.

Αντίθετα με την ΑΕΚ που παρά τα προβλήματά της έχει εναλλακτικές λύσεις.