Τα φιλικά παιχνίδια είναι φιλικά παιχνίδια.  Για τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η εθνική ομάδα πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο.

Ίσα ίσα που επιβάλλεται να τονιστεί η κακή της εικόνα στα δυο φιλικά ματς με Μάλτα και Ουγγαρία.

Ανεξάρτητα των αποτελεσμάτων, οι παίκτες του Πογιέτ κάθε άλλο παρά μας έδειξαν ότι πήραν τους αγώνες στα σοβαρά. Εκτός αν όντως είχαν διάθεση, οπότε έκαναν  βήματα προς τα πίσω.   

Χθες, για παράδειγμα, είδαμε μια ομάδα που είχε την κατοχή, αλλά έπαιζε ανούσιο ποδόσφαιρο.

Σε όλο το ματς μόλις μια φάση της προκοπής κατάφερε να κάνει.

Οι παίκτες μας έπαιζαν παράλληλα, προς τα πίσω και δεν είχαν κάποιο σχέδιο να ανοίξουν την αντίπαλη άμυνα. Ούτε κινήσεις χωρίς τη μπάλα, ούτε ένας εναντίον ενός. Δεν βλεπόταν η ομάδα. Τα χάλια της είχε.

Κι αναρωτιέσαι. Φιλικό ήταν, γιατί ο προπονητής δεν δοκίμασε κάποια άλλη τακτική  και άλλα πρόσωπα;

Ο δραστήριος και γρήγορος Φούντας, που σκόραρε στην Μάλτα, γιατί να μην αγωνιστεί από την αρχή η, έστω περισσότερο χρόνο; Η, ο Κυριακόπουλος;

Από αυτά τα δυο παιχνίδια η εθνική δεν πήρε τίποτα. Ήταν διαφορετική ομάδα με αυτή του Nations League. Εννοείται χειρότερη.

Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά σε λίγους μήνες ξεκινούν τα προκριματικά του Euro 2024 και υποτίθεται ότι ο Πογιέτ ήθελε πάση θυσία να γίνουν αυτά τα δυο ματς για να δοκιμάσει κάποια πράγματα που είχε στο μυαλό του.

Σαφώς ο Ουρουγουανός θα προβληματίστηκε και η ελπίδα του είναι τα επίσημα ματς οι παίκτες του να τα αντιμετωπίσουν πολύ πιο υπεύθυνα.