Το πρώτο πράγμα που θέλω να σχολιάσω από το ματς του Βόλου είναι η εικόνα του Πανθεσσαλικού. Ήταν το κάτι άλλο.

Αυτό πρέπει να είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα γεμάτα γήπεδα και με οπαδούς των δυο ομάδων.

Ο ποδοσφαιριστής χαίρεται να παίζει μπάλα και ο κόσμος το απολαμβάνει. Είτε από κοντά, είτε από την τηλεόραση.

Αυτός ο φοβερός κόσμος του Παναθηναϊκού έσπρωξε την ομάδα στην 10η σερί νίκη της. Η καλύτερη ντόπα ενόψει του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Με τέτοια ατμόσφαιρα οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς αποκλείεται να μην έπαιρναν αυτό το ματς που εξελίχθηκε σε πραγματικό θρίαμβο. Η μεγαλύτερη μέχρι τώρα σε έκταση νίκη του Τριφυλλιού.

Ονειρικό βράδυ για τους πράσινους σε αγωνιστικό χώρο και εξέδρα.

Ουσιαστικά ο αγώνας κλειδώθηκε από το πρώτο ημίχρονο που μίλησε η ποιότητα του Παλάσιος.

Και στην επανάληψη, που στην αρχή οι πράσινοι έδωσαν γήπεδο στον Βόλο, έγινε το 3-0 με τον Χουάνκαρ και εκεί τελείωσαν τα πάντα.

Στη συνέχεια ο αγώνας δεν αντέχει σε κριτική. Παράσταση για έναν ρόλο.

Ένας Παναθηναϊκός οργανωμένος, πειθαρχημένος, διαβασμένος και πολύ σοβαρός που πάει φουλ για την κατάκτηση του τίτλου.

Έχει αποκτήσει τον αέρα του νικητή, παίζει με αυτοπεποίθηση και ξέρει να παίρνει αυτό που έχει βάλει σαν στόχο.

Φυσικά με πρωτομάστορα τον Γιοβάνοβιτς ο οποίος έχει βάλει τη σφραγίδα του σε αυτή την πολύ καλή ομάδα.

Οι Βολιώτες έχουν καλή ομάδα, αλλά σήμερα ήταν αδύνατον να σταθούν εμπόδιο σε αυτόν τον Παναθηναϊκό που λόγω κόσμου έπαιζε με 12 παίκτες και ήταν ο κυρίαρχος του αγώνα.