Ο Ολυμπιακός του Αγρινίου ήταν σοβαρός και κέρδισε δικαιότατα.

Αμυντικά, μάλιστα, πήγε πολύ καλά. Δεν δέχθηκε γκολ κι ούτε επέτρεψε στον Παναιτωλικό να απειλήσει, με εξαίρεση μια φάση στο πρώτο ημίχρονο που έτσι κι αλλιώς ο Πασχαλάκης είχε τον έλεγχο κάτω από τα δοκάρια του.

Αυτό που κρατάμε από το χθεσινό ματς είναι ότι ο Μίτσελ αρχίζει να βρίσκει τις σταθερές του.

Με τον Χουάνγκ αφεντικό στη μεσαία γραμμή και τον Χάμες να τον συμπληρώνει από έναν ελεύθερο ρόλο.

Ο Ολυμπιακός διαθέτει δυο εξαιρετικούς χειριστές της μπάλας και οργανωτές του παιχνιδιού του και αναγκαστικά ο Μπιέλ παίζει κυρίως από τα άκρα.

Ασφαλώς οι ερυθρόλευκοι θέλουν δουλειά και ειδικά στο πώς θα διασπάνε πολυπρόσωπες άμυνες.

Όπως του Παναιτωλικού που έπαιζε με 4-5-1. Γι’ αυτό και ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να βρει πολλές ευκαιρίες. Όλοι οι χώροι ήταν κλειστοί.

Ήταν, όμως, κυρίαρχος του αγώνα. Έδειξε αποφασιστικότητα και ήταν οργανωμένος. Πέτυχε δύο γκολ και ειδικά το πρώτο ήταν ποίημα. Κι ως δημιουργία κι ως εκτέλεση.

Ήταν ένα αποτέλεσμα που συνολικά ο Οργανισμός του Ολυμπιακού είχε ανάγκη απ’ όλες τις απόψεις. Κι ενόψει της Φράιμπουργκ και φυσικά της δύσκολης συνέχειας στο πρωτάθλημα.

Το σίγουρο είναι ότι στον Ολυμπιακό δεν θα τα παρατήσουν κι ελπίζουν ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο πολύ η ομαδα θα βρίσκει τα πατήματά της, τη χημεία της και θα είναι πιο ανταγωνιστική. 

Τώρα είναι που ο Μίτσελ πρέπει να κατασταλάξει σε έναν βασικό κορμό και να επενδύσει σε συγκεκριμένους παίκτες που κάνουν τη διαφορά.     

Η εμφάνιση του Αγρινίου θα είναι ο οδηγός του Ολυμπιακού για τη συνέχεια.