Άλλο αντιαθλητικό παιχνίδι κι άλλο δυνατό. Οι παίκτες της Λαμίας δεν είχαν πρόθεση να κάνουν ζημιά στους αντιπάλους τους και διαφωνώ με τα όσα διαβάζω κι ακούω δεξιά και αριστερά.

Κι ασφαλώς με την ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός που θέλει να δημιουργήσει κλίμα και εντυπώσεις.

Προσωπικά πιο πολύ στέκομαι στις κλωτσιές που δέχθηκε ο Αϊτόρ παρά στους τραυματισμούς του Ιωαννίδη και του Τσέριν που έγιναν πάνω στη φάση.

Στην περίπτωση, μάλιστα, του Σλοβένου ο Τζανδάρης ούτε καν έβλεπε ποιος ήταν από πίσω του. Και τόσα χρόνια έχει δείξει ότι δεν είναι τέτοιος παίκτης. Τέλος πάντων.

Αυτό που έχει σημασία για το Τριφύλλι είναι ότι πήρε μια πανάξια νίκη από την αρχή μέχρι το τέλος.

Στο πρώτο ημίχρονο ήταν ο κυρίαρχος του ματς. Πέτυχε ένα εκπληκτικό γκολ σε δημιουργία και εκτέλεση,  μπορούσε να σκοράρει άλλη μια φορά και έπεισε ότι είναι ομάδα ικανή να διεκδικήσει μέχρι το τέλος το πρωτάθλημα. Έδειξε στόφα πρωταθλητή.

Με καθαρό μυαλό, συγκεκριμένο πλάνο, ωραίες συνεργασίες, πολλά τρεξίματα και ένταση στο παιχνίδι του.

Ήταν μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Κι έναν Μπερνάρ που σιγά σιγά αρχίζει να δικαιολογεί τον θόρυβο που έχει γίνει για το όνομά του.

Στην επανάληψη δεν είδαμε ποδόσφαιρο λόγω των πολλών τραυματισμών και των συχνών διακοπών. Η Λαμία ανέβηκε κάποια μέτρα, όμως ήταν ακίνδυνη.

Δεν μπορούσε και δεν της άξιζε να πάρει κάτι από το ματς. Ο Παναθηναϊκός ήταν συντριπτικά ανώτερος.

Ο Παναθηναϊκός είχε τον έλεγχο, έχασε μια πολύ καλή ευκαιρία με τον Μάγκνουσον και πέτυχε άλλο ένα γκολ με τον Σάντσες που είναι καλός στα στημένα.

Έτσι, οι πράσινοι κλείδωσαν την 8η συνεχόμενη νίκη τους, διατήρησαν τη διαφορά των έξι βαθμών από την ΑΕΚ και με τη ψυχολογία στα ύψη υποδέχονται την Κυριακή το βράδυ τον Αρη.