Δεν μου προκάλεσε εντύπωση η ήττα του ΠΑΟΚ. Αλλά η τραγική εμφάνισή του απέναντι σε μια Λέφσκι που δεν έλεγε κάτι το ιδιαίτερο.

 Και αναρωτιέμαι τι έκαναν στην προετοιμασία ο Λουτσέσκου και οι παίκτες. Εδώ μιλάμε για μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Ένα πελώριο μηδενικό.

Η άμυνα για τα θηρία. Ο Κάργας έπαιζε ψηλά και ο Ινγκασον συνεχώς του φώναζε. Ο Σάστρε πολύ λίγος. Ο Ράφα Σοάρες άνοστος και φοβισμένος. Ο τερματοφύλακας, ο Κοτάρσκι,  δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα.

Τα χαφ αλλού για αλλού. Όπως ο Κούτσιας στην επίθεση. Στα 18 του χρόνια είναι πάρα πολύ δύσκολο να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος του στράικερ.

Οι δε μεταγραφές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι άστα να πάνε. Ο Κουαλιάτα δεν υπήρχε στο γήπεδο και ο Ντάντας δεν ξέρει τη θέση του 10αριού. Έχει μια καλή επαφή με τη μπάλα, αλλά μόνο αν βρει χώρο να δώσει πάσα.

Όχι ότι οι παλιοί έκαναν κάτι. Τα χάλια τους είχαν. Με πρώτο και καλύτερο τον Ζίβκοβιτς.

Ο ΠΑΟΚ στην κυριολεξία δεν βλεπόταν. Είχε ένα σουτ με τον Σβαμπ και μια ευκαιρία από κεφαλιά του Κάργα.

Εδώ μέχρι ο Λουτσέσκου βγήκε και είπε ότι  με αυτά που έγιναν σ την προετοιμασία η ήττα ήταν στο πρόγραμμα. Σκεφτείτε.

Η, το άλλο με το επεισόδιο με τον Κούρτιτς;  Πραγματικά θλιβερή η εικόνα του ΠΑΟΚ.

 Από χιλιόμετρα φωνάζει ότι θέλει μεταγραφές ουσίας. Αυτή η ομάδα δεν μπορεί να πάει πουθενά.

Κι εκεί που έκανε όνειρα για Ευρώπη έχει να ανέβει Γολγοθά για να ανατρέψει το 2-0 της Σόφιας. Με αυτή την εικόνα αποκλείεται. Θα χρειαστεί υπέρβαση για να τα καταφέρει.