Πολλά μπράβο στον Αρη για τη νίκη του και την έξοδο στην Ευρώπη.

Αλλά θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω από την φουκαριάρα την ΑΕΚ. Διότι περί φουκαριάρας πρόκειται.

Παίζει τον αγώνα της σεζόν και προηγείται μέσα στου Χαριλάου με 2-0.

Κι αντί να κρατήσει μπάλα, να την κυκλοφορήσει και να διαχειριστεί το παιχνίδι, καταφέρνει να δεχθεί τρία γκολ!

Στο δε τρίτο ο Γκαρσία σουτάρει στο δοκάρι, πέφτει, σηκώνεται και σκοράρει. Δεν υπάρχει άμυνα της Ενωσης.

Και στην αρχή της φάσης ο Καμαρά κάνει μια χαψιά αυτόν τον Μήτογλου.

Άιντε τώρα να είσαι οπαδός της ΑΕΚ και να παρακολουθείς αυτή την εικόνα. Τρελαίνεσαι. Δεν πιστεύεις αυτά που βλέπεις. Μιλάμε για το απόλυτο χαρακίρι. Η ντροπή της ντροπής.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Μελισσανίδης άλλαξε όλη την ομάδα, αλλά μετά και από το τραγικό φινάλε αυτής της σεζόν το συμπέρασμα είναι ότι απέτυχε παταγωδώς.

Αυτή η ΑΕΚ έχει παίκτες ανίκανους να φορούν την τεράστια φανέλα της. Δεν τους αξίζει να έχουν θέση στο ρόστερ. Είναι μονόδρομος για τον Μελισσανίδη να πάρει σκούπα και να τους διώξει.

Κι όσους δεν είναι αντάξιοι της εμπιστοσύνης που τους δόθηκε για να  αλλάξουν την κατάσταση. Χειρότερα τα έκαναν.

Ο Αρης έπαθε σοκ με το 0-2 και για ένα 20λεπτο ήταν στον κόσμο του.

Μέχρι που ο Πάλμα του έδωσε το φιλί της ζωής. Από το πουθενά μείωσε και η ψυχολογία της ομάδας εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Βρήκε μια ΑΕΚ εκτός τόπου και χρόνου, οπότε με το σπρώξιμο της εξέδρας δεν ήθελε και πολύ να γίνει πρώτα το 2-2 και μετά το 3-2.

Εντάξει, μέχρι τότε ο Αρης δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, όμως αντέδρασε και έδειξε χαρακτήρα. Θέλει πολλά κότσια για να γίνει αυτή η σούπερ ανατροπή.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πήρε αυτό που δικαιούτο. Η δε ΑΕΚ είναι άξια της μοίρας της.