Διαχρονικά η άποψή μου είναι ότι η εθνική ομάδα χρειάζεται ένα προπονητή που να γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι ομοσπονδιακός τεχνικός.

Να έχει εργαστεί, δηλαδή,  σε άλλες εθνικές ομάδες, έτσι ώστε να ξέρει να κινηθεί ανάλογα.

Διότι άλλο είναι να δουλεύεις σε σύλλογο κι άλλο σε εθνική ομάδα. Καμία σχέση.

Δεν είναι τόσο θέμα γνώσεων του ποδοσφαίρου όσο διαχείρισης των παικτών που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της κάθε χώρας.

Ο Πογιέτ δεν έχει ξαναπεράσει από τον πάγκο εθνικής ομάδας, όμως έχει ένα όπλο. Την γνωριμία του από το ελληνικό ποδόσφαιρο μέσω της ΑΕΚ. Δεν τα πήγε άσχημα κι έχει πάρει μια γεύση.

Και από το επίπεδο και από τους παράγοντες και τους οπαδούς. Δεν θα έρθει σε ένα άγνωστο μέρος. Κι αυτό θα τον βοηθήσει στην αρχή.

Η μέχρι τώρα προπονητική διαδρομή του δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αν και ξεκίνησε ελπιδοφόρα. Η πορεία του δεν τον δικαιώνει, όμως δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνει με την εθνική μας. Δέχθηκε την πρόταση γιατί πιστεύει ότι θα τα καταφέρει και μακάρι.

Είναι ένας προπονητής του αποτελέσματος. Του 1-0. Σφιχτός τεχνικός και ταιριάζει με την κουλτούρα του ποδοσφαίρου μας. 

Η εθνική μας, άλλωστε, δεν διαθέτει τα μεγάλα ονόματα που θα παίξουν ελκυστικό και επιθετικό ποδόσφαιρο.

Είμαστε μια ομάδα που έχουμε αμυντική φιλοσοφία και αγωνιζόμαστε με  το φιλότιμο. 

Είμαι σίγουρος ότι πάνω σε αυτό θα επιδιώξει να επενδύσει ο Ουρουγουανός, για τον οποίο πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου. Θεωρείται δύστροπος χαρακτήρας.

Το θέμα είναι να πλησιάσει έξυπνα και να κερδίσει τους Ελληνες παίκτες και να έχει τον απόλυτο λόγο στα αποδυτήρια. Εκεί θα κριθεί η πρώτη «μάχη».