Τον Μάρτιο του 2001 στην Πορτογαλία κατέρρευσε μια γέφυρα κατασκευής του 1948. Και ο τότε Υπουργός Μεταφορών Ζόρζε Κοέλιο υπέβαλλε την παραίτησή του για λόγους ευθιξίας.

Τον Ιανουάριο του 2022 η… σύγχρονη Αθήνα παραδόθηκε στον χιονιά της «Ελπίδας». Εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν για ατελείωτες ώρες στην Αττική Οδό, την Μεσογείων και σε άλλους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας.

Και το μόνο που ακούσαμε μέχρι τώρα από την κυβέρνηση είναι Αργία και για αύριο Τετάρτη, αλλά και αποζημίωση 2.000 ευρώ σε κάθε αυτοκίνητο που ο οδηγός και οι επιβαίνοντες έκαναν το μεγάλο λάθος να επιλέξουν τη «σιγουριά» της Αττικής Οδού για να πάνε στις δουλειές τους η, να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, εξίσου σοβαρές, ουδείς από την κεντρική κυβέρνηση τόλμησε να σκεφτεί τη λέξη παραίτηση.

Αυτή η λέξη τους είναι άγνωστη και ουσιαστικά αποδεικνύει πόσο γλυκιά είναι η καρέκλα  της εξουσίας. Ο κόσμος βρίσκεται στα κάγκελα και αυτοί είναι αλλού…

Σιγά μην κάτσουν να σκάσουν επειδή οδηγοί, μάνες, παιδιά και άτομα που χρειάζονταν και χρειάζονται ακόμα ιατροφαρμακευτική βοήθεια παρέμειναν η, παραμένουν μέσα στα αυτοκίνητά τους η, σε πρόχειρους χώρους φιλοξενίας.

Εδώ έφτασαν στο σημείο να τα βάλουν με τους οδηγούς!!! Έλεος.

Ειλικρινά ούτε καν ασχολούμαι με τα κόμματα. Είναι γνωστή η θέση μου για τους Ελληνες πολιτικούς.

Η συντριπτική πλειοψηφία μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι. Όλα τα γουρούνια, άλλωστε, το ίδιο κεφάλι έχουν. Προφανώς τους απασχολούν άλλες προτεραιότητες. Είναι αδιάφοροι το τι γίνεται δίπλα τους στην κοινωνία.

Χρόνια και χρόνια τα γράφω όλα αυτά και το χειρότερο είναι ότι διαρκώς δικαιώνομαι πανηγυρικά.

Κάνουν συσκέψεις για να ξεγελούν τον δύστυχο εαυτό τους κι όχι τον πολίτη. Είναι ανίκανοι να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι και γελούν και τα τσιμέντα όταν η μια πλευρά προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στην άλλη.

Είναι, όμως, ξεφτίλα ο απλός ιδιώτης να φτάνει πρώτος σε βοήθεια απ΄ ότι το κράτος.

Μόνο αυτό φανερώνει πόσα χρόνια είμαστε πίσω σε αυτόν τον τόπο.

Κι αν είναι ο κόσμος να τραβάει αυτή την απίστευτη περιπέτεια, τότε να ανακοινώνουμε Αργία και να καθόμαστε σπίτια μας.

Έτσι κι αλλιώς είμαστε ανίκανοι. Το κλείνουμε το μαγαζί κι έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Χίλιες φορές στο σπίτι μας και να κάνουμε δέηση στον θεό να μην μας κοπεί το ρεύμα.

Το σταματώ εδώ, διότι θ’ αρχίσω να ξεφεύγω…