Δεν ξέρω πόσοι είδατε τον χθεσινό αγώνα της Τσέλσι με τη Λίβερπουλ. Βαθμολογικά νικήτρια ήταν η Σίτι, όμως η ουσία είναι ότι κέρδισε το ποδόσφαιρο.

Μιλάμε για ένα ξεχωριστό παιχνίδι. Και σε εξέλιξη και σε ρυθμό και σε παραγωγή παιχνιδιού, σε φάσεις, μεγάλες ευκαιρίες, δύναμη, πάθος, αδιάκοπο τρέξιμο, εκπληκτικές συνεργασίες.

Τρομερό επίπεδο από δυο πολύ μεγάλες ομάδες που ξέρουν να προσφέρουν θέαμα.

Το πρώτο ημίχρονο στην κυριολεξία ήταν το κάτι άλλο. Έλεγες να μην τελειώσει ποτέ. Η Λίβερπουλ βρέθηκε μπροστά 0-2 κι όμως το ματς… μιλούσε ότι είχε να δώσει κι άλλα γκολ.

Ακόμα κι όταν η Τσέλσι ισοφάρισε πάλι ο αγώνας… φώναζε ότι ίσως να μπει κι άλλο τέρμα.

Προσωπικά το απόλαυσα. Είχα χρόνια να δω ένα παιχνίδι τόσο γεμάτο.

Ένα ματς απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι το άθλημα βρίσκεται σε πτώση. Ίσα ίσα που χθες είδαμε το ποδόσφαιρο να απογειώνεται.

Η αλήθεια είναι ότι η Λίβερπουλ έπαιζε ψηλά την άμυνά της και η Τσέλσι είναι πεσμένη ανασταλτικά, όμως αυτό δεν μειώνει την προσπάθεια των παικτών οι οποίοι έδωσαν τα πάντα για τη νίκη.

Και τελικά το 2-2 ίσως να ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα. Είδαμε απίστευτο ματς που θα το θυμόμαστε για χρόνια. Θα ήταν άδικο για μια ομάδα να έφευγε από τον αγωνιστικό χώρο ηττημένη.  

Τυχεροί όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες του Στάμφορντ Μπριτζ.