Όσο χρειάστηκε έπαιξε ο Ολυμπιακός και πήρε  εύκολα το τρίποντο με τον Αρη.

Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση η ομάδα του Μαρτίνς κυνήγησε την ουσία και πήρε αυτό που της άξιζε.

Κι αυτό το λέω διότι από τη μια ήταν ένας Ολυμπιακός που είχε επιθετική διάθεση και το έδειξε ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο και από την άλλη ένας Αρης που είχε σαν στόχο την ισοπαλία.

Κι αν γινόταν χωρίς τέρματα. Επιθετικά οι Θεσσαλονικείς δεν βλέπονταν.

Το πρώτο ημίχρονο δεν ήταν καλό. Ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που είχε περισσότερο τη μπάλα στα πόδια των παικτών του, όμως δεν κατάφερε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να σκοράρει.

Είχε ένα φάουλ του Λόπες και το γκολ του Μασούρα που ακυρώθηκε σωστά ως οφσάιντ.

Από εκεί και πέρα λίγα πράγματα από τους ερυθρόλευκους.

Σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο το καλό στήσιμο του Μάντζιου, ο οποίος είχε σαν πρωταρχικό στόχο να εξουδετερώσει τα ατού του Ολυμπιακού και γενικά να του βάλει δύσκολα.

Γι’ αυτό και ο Αρης έπαιξε με ψευτοφόρ τον Μαντσίνι και στο κέντρο υπήρχαν τέσσερις και πέντε παίκτες.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης κέρδισε αρκετά κόρνερ, αλλά ήταν ακίνδυνη για την εστία του Βατσλίκ.

Στην επανάληψη η ομάδα του Μαρτίνς μπήκε πολύ δυνατά και έστειλε το μήνυμα στον Αρη ότι θα ζοριστεί.

Έτσι οι ερυθρόλευκοι προειδοποίησαν με τους Λόπες, Αγκιμπού και ο φορμαρισμένος Σισέ με κεφαλιά πέτυχε το γκολ που έκρινε το ματς.

Μετά το γκολ ο Ολυμπιακός πήγε πιο πολύ σε διαχείριση του αγώνα. Πρόσεξε την άμυνά του, αλλά δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα από τον Αρη.

Κι αυτό διότι οι κίτρινοι ήταν ανούσιοι και ανύπαρκτοι επιθετικά. Είχαν μόλις τρία σουτ στα… περιστέρια.

Ο Μάντζιος έκανε κινήσεις από τον πάγκο, το γύρισε σε 4-4-2, όμως η ομάδα του έπαιζε φλύαρα.

Ό,τι έπρεπε, δηλαδή, για τον Ολυμπιακό που χωρίς να φορτσάρει ιδιαίτερα υλοποίησε τον στόχο του και πλέον έχει διαφορά 8 βαθμών από τη δεύτερη ΑΕΚ.