Στον κόσμο της ΑΕΚ δεν άρεσε η εικόνα της ομάδας στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όμως στο τέλος αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα.

Το έχω γράψει πολλές φορές. Η Ενωση θέλει τον χρόνο της.

Και γιατί άλλαξε ολόκληρη την ομάδα της και γιατί πήρε δυο προπονητές.

Κανονικά αυτή η σεζόν έπρεπε να είναι προσαρμοστική για τους παίκτες και τον Αργύρη Γιαννίκη. Λόγω ονόματος υπάρχει αυτή η μεγάλη πίεση.

Και γι’ αυτό έπαιξε όπως έπαιξε με τους πράσινους. Επειδή έπρεπε πάση θυσία να πάρει τους τρεις βαθμούς για να μην χάσει την επαφή της με τον Ολυμπιακό.

Για σκεφτείτε να μην είχε νικήσει. Το τι θα άκουγαν σήμερα οι παίκτες και ο προπονητής μπορείτε να το φανταστείτε.

Ο Ελληνας τεχνικός δεν έδωσε εντολή στους παίκτες να γυρίσουν πίσω από το 10ο λεπτό, όμως κι ο ίδιος το κατάλαβε ότι αυτός ο τρόπος παιχνιδιού ήταν μονόδρομος.

Κι αποδείχθηκε αποτελεσματικός, διότι ο Παναθηναϊκός ήταν ακίνδυνος, με εξαίρεση τη μεγάλη διπλή ευκαιρία των Παλάσιος, Αϊτόρ.

Όχι ότι η ΑΕΚ είχε την απόλυτα σωστή ανασταλτική λειτουργία, αλλά τουλάχιστον έτρεξε, κάλυψε χώρους, κέρδισε προσωπικές μονομαχίες, απέφυγε τα χοντρά λάθη και πήρε αυτό που ήθελε.

Ο καθένας θέλει να βλέπει την ομάδα του να παίζει επιθετικά και γρήγορα. Η ΑΕΚ διαθέτει τους παίκτες να το κάνει, αλλά δεν έχει ισορροπία κι αυτό της κοστίζει.

Οι παίκτες θα βρουν τα πατήματά τους και την μεταξύ τους χημεία και στην πορεία θα τους μάθει καλύτερα ο Γιαννίκης.

Αυτό που τον ενδιαφέρει και είναι το προσωπικό του στοίχημα έχει να κάνει με την βελτίωση του αμυντικού κομματιού. Μεσοεπιθετικά, άλλωστε, η Ενωση είναι δυνατή.

Κι αυτό θα γίνει μέσα από τους αγώνες, αλλά με την βασική προϋπόθεση η ομάδα να είναι μέσα στους στόχους της. Διαφορετικά θα αρχίσει η εσωστρέφεια κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για ένα κλαμπ που προσπαθεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.