Πριν καν ξεκινήσει η σεζόν έγραφα για τις αδυναμίες στο ρόστερ του ΠΑΟΚ.

Και τόνιζα ότι η μοναδική ελπίδα του Δικεφάλου για κάτι καλό είναι ο Λουτσέσκου, ο οποίος πάλι καλά που παραδέχθηκε ότι κακώς ανέβασε τον πήχη των προσδοκιών τόσο ψηλά.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και αναλύσεις επι αναλύσεων. Ο ΠΑΟΚ είναι γερασμένος. Παίζει αργό και προβλέψιμο ποδόσφαιρο.

Χρειάζεται πολλές μεταγραφές και ο Ιανουάριος δεν είναι ο κατάλληλος μήνας σοβαρής ενίσχυσης.

Η ομάδα θα πρέπει να τα δώσει όλα για να σώσει ό,τι σώζεται και το καλοκαίρι να αλλάξουν τα πάντα.

Ο ΠΑΟΚ θέλει μπακ, κεντρικούς αμυντικούς, 6άρι, 10άρι και ακραίους.

Μιλάμε, σχεδόν, για μια ολόκληρη ομάδα. Και το σημείο αναφοράς του να είναι ο Ζίφκοβιτς, αν, βέβαια, επιθυμεί να παραμείνει.

Γιατί με αυτά που βλέπει ο Σέρβος δεν θέλει και πολύ να σηκωθεί να φύγει παρά την ανανέωση του συμβολαίου του.

Ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Χθες στη Νεάπολη έπαιζε μόνος του και για ένα διάστημα τράβηξε μαζί του τον Σίντκλεϊ.

Θλιβερή η εικόνα του ΠΑΟΚ. Κι ασφαλώς όλα αρχίζουν και τελειώνουν στον Λουτσέσκου που άλλα περίμενε κι άλλα βλέπει.

Ο Ρουμάνος αισθάνεται προδομένος από τους παίκτες, αλλά κι αυτός δεν είναι τολμηρός. Για παράδειγμα, να αφήσει στον πάγκο τα μεγάλα ονόματα και να χρησιμοποιήσει νέα παιδιά.

Πόσο πιο άσχημα θα πάει ο ΠΑΟΚ αν παίξουν ο Κούτσιας, ο Κωνσταντέλιας, ο Λύρατζης κι άλλοι νέοι παίκτες;

Αν δεν σπάσεις αυγά δεν φτιάχνεις ομελέτα…