Με τη χθεσινή του εικόνα ο Ολυμπιακός φυσιολογικά γνώρισε την πρώτη του φετινή ήττα. Έχασε, διότι πολύ απλά δεν ήταν ο γνωστός Ολυμπιακός του Μαρτίνς. Ουδεμία σχέση με την ομάδα που διέλυσε τη Φενέρ.

Σαφώς το παιχνίδι στην Γερμανία είχε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και ο Μαρτίνς με τους παίκτες όφειλαν να είχαν προετοιμαστεί καλύτερα.

Είδαμε έναν Ολυμπιακό με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Δεν πατούσε καλά, οι γραμμές είχαν αποστάσεις, υστερούσε στα τρεξίματα και τις προσωπικές μονομαχίες.

Η αχίλλειος πτέρνα των ερυθρόλευκων ήταν η μεσαία γραμμή. Και αμυντικά και επιθετικά. Κι αν μονάδες σαν τον Εμβιλά, τον Μπουχαλάκη και τον Καμαρά δεν τραβάνε ο Ολυμπιακός έχει σοβαρό θέμα.

Δεν γίνεται να τα κάνει όλα ο Μασούρας και ο άπειρος Αγκιμπού…

Έπειτα ο Σισέ με τον Ρέαμπτσιουκ ήταν μέσα στα δυο από τα τρία γκολ και οι μεταγραφές για μια ακόμα φορά κινήθηκαν σε ρηχά νερά.

Συμφωνώ με τον Μαρτίνς που δεν κράτησε παίκτες ενόψει ΠΑΟΚ και το εξήγησα την παραμονή του ματς.

Για εμένα η Ευρώπη πρέπει να έχει προτεραιότητα για τους Πειραιώτες. Αλλά να το δείχνουν. Όπως τους είδαμε στην Πόλη και τους καμαρώσαμε.

Χθες στην Φρανκφούρτη ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κάνει θόρυβο. Κι έδωσε την ευκαιρία στην Αϊντραχτ να κάνει την καλύτερή της φετινή εμφάνιση και να πανηγυρίσει μια μεγάλη νίκη.

 Ο Ολυμπιακός, βέβαια, εξακολουθεί να κρατάει την τύχη στα χέρια του και θεωρώ ότι είναι ευκαιρία να τερματίσει πρώτος στον όμιλο και να προκριθεί στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ.

Από εκεί και πέρα ο Μαρτίνς και οι παίκτες θα μάθουν από τα λάθη τους και την Κυριακή θα τα δώσουν όλα για μια νίκη που και αέρα θα τους δώσει στη μάχη του τίτλου και θα τους ανεβάσει τη ψυχολογία.

Σε καμία περίπτωση δεν ήρθε η καταστροφή. Ίσα ίσα που μπορεί να λειτουργήσει και ως καμπανάκι για το μέλλον.

Η ομάδα, πάντως, ακόμα ψάχνεται και φαίνεται να έχει αδυναμίες εκεί που πάντα ήταν δυνατή , δηλαδή στο δημιουργικό κομμάτι.