Για εμένα ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί του ντέρμπι, όμως δεν το δικαιολόγησε. Κι όπως εξελίχθηκε ο αγώνας το 0-0 ήταν φυσιολογικό.

Ασφαλώς ο ευχαριστημένος της βραδιάς είναι ο Παναθηναϊκός που με πολλά αγωνιστικά προβλήματα κατέβηκε στο Φάληρο για να μην χάσει και τα κατάφερε.

Ο Γιοβάνοβιτς διάβασε σωστά το ματς και δικαιώθηκε για το 4-4-2 και την εντολή στους παίκτες του να πρεσάρουν ψηλά.

Αυτό αιφνιδίασε τον Μαρτίνς. Όλοι περιμέναμε το Τριφύλλι να παρουσιαστεί με τρία χαφ, όμως ο προπονητής του ήθελε η ομάδα να έχει μέτρα στο γήπεδο και να βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό που επίσης έπαιξε με 4-4-2. Υποτίθεται ότι ο Ελ Αραμπί έπαιζε από τα άκρα, αλλά ουσιαστικά ήταν δίπλα η, πίσω από τον Τικίνιο.

Οι ερυθρόλευκοι, όμως, ήταν κατώτεροι του αναμενομένου. Αγωνίστηκαν με νεύρα, έκαναν λάθη και έδειξαν τρομερό άγχος να πετύχουν γκολ νωρίς.

Εκτιμώ ότι γι’ αυτό ο Μαρτίνς χρησιμοποίησε από την αρχή τους Τικίνιο, Ελ Αραμπί. Για να πιέσει τους πράσινους και να έρθει το γρήγορο γκολ, έτσι ώστε η αποστολή της ομάδας του να γίνει πιο εύκολη.

Μόνο που το γκολ δεν ερχόταν και ο Ολυμπιακός αγχωνόταν περισσότερο.

Οι παίκτες του δεν είχαν καθαρό μυαλό και απέτυχαν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να σκοράρουν.

Η καλοστημένη άμυνα του Παναθηναϊκού δεν ζορίστηκε. Τουλάχιστον στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Δέχθηκε την φυσιολογική πίεση, όμως είχε τις απαντήσεις της.

Οι παίκτες κρατούσαν τις θέσεις τους και δούλεψε πολύ καλά η αλληλοκάλυψη.

Στο επιθετικό κομμάτι ο Ολυμπιακός δεν ήταν η ομάδα που μας έχει συνηθίσει στο γρήγορο παιχνίδι, την καλή κυκλοφορία και την κίνηση χωρίς τη μπάλα.

Οι παίκτες του στερήθηκαν από ιδέες για να ανοίξουν την πράσινη άμυνα, ενώ η κούρασή τους ήταν εμφανής  από το 60΄ και μετά.

Για εμένα ο Μαρτίνς έπρεπε να προχωρήσει σε αλλαγές πολύ πιο νωρίς.

Ο Ελ Αραμπί ήταν μακριά από τον καλό εαυτό του και ο Μασούρας πολύ καλά μπλοκαρισμένος.

Ο Τικίνιο είχε μια άμυνα πάνω του και ο Αγκιμπού πήρε μπάλες, έκανε σουτ, όμως δεν έφτανε.

Ο Ολυμπιακός έδινε την εντύπωση ότι δεν ήταν στην βραδιά να σημειώσει τέρμα. Ήταν φλύαρος και λίγος για τις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα.

Ο Παναθηναϊκός δεν κυνήγησε το γκολ. Οι επιθέσεις που έκανε ήταν περισσότερο για να παίρνει ανάσες η άμυνα και η μπάλα να φεύγει μακριά.

Γι’ αυτό και δεν φάνηκαν οι επιθετικοί του. Ο δε Βιτάλ δεν βλεπόταν. Όπως και ο Παλάσιος. Ενώ ο Καρλίτος με τον Χατζηγιοβάνη ήταν δραστήριοι.

Οι αμυντικοί και οι μέσοι είχαν καλές συνεργασίες και το κυριότερο πολύ καλές τοποθετήσεις. Πάντα ήταν εκεί που έπρεπε.

Σπουδαίο ματς έκανε ο Πέρεθ, ενώ ο Σάντσες ανταποκρίθηκε μια χαρά. Το ίδιο και ο Σάρλια.

Εξαιρετικό και το ντεμπούτο του Ιταλού τερματοφύλακα. Προσαρμοσμένος απόλυτα στις ανάγκες ενός τόσο σημαντικού ματς.

Οι δύο διακοπές του ντέρμπι λόγω των καπνογόνων βοήθησαν τον Παναθηναϊκό, διότι έκοψαν τον ρυθμό του Ολυμπιακού.