Ο Ολυμπιακός εξασφάλισε τη συμμετοχή του στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, αντίθετα με τον ΠΑΟΚ που έχει ακόμη μία δύσκολη αποστολή.

Με το αυτογκόλ της Ριέκα στην εκπνοή του ματς ο Δικέφαλος έμεινε ζωντανός, είναι καλύτερος από την αντίπαλό του, όμως έχει έναν εχθρό. Τον κακό εαυτό του.

Σαφώς η ομάδα του Λουτσέσκου διαθέτει την ποιότητα να πάρει την πρόκριση στην Κροατία, αλλά χρειάζονται κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Να συμμαζευτεί στο κέντρο, να περιορίσει τα αβίαστα λάθη της και να παίξει πιο γρήγορα.

Όπως στο δεύτερο ημίχρονο της Τούμπας. Εκεί που επέβαλε απόλυτα το παιχνίδι της και θα μπορούσε να είχε σημειώσει τουλάχιστον δύο γκολ.

Ο ΠΑΟΚ, πάντως, περπατάει ξυπόλητος στα αγκάθια. Από μακριά φωνάζει ότι η ομάδα θέλει ενίσχυση κι απορώ με την μεγάλη καθυστέρηση στις μεταγραφές.

Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν πλάγια μπακ επιπέδου. Μεγάλο το πρόβλημα. Όπως στην θέση 6. Ο Κούρτιτς δεν είναι τέτοιος παίκτης. Διαθέτει ηγετική προσωπικότητα, είναι εμπειρότατος, αλλά δεν έχει τα στοιχεία ενός αμυντικού χαφ. Για παράδειγμα δεν είναι Εμβιλά.

Έναν κόφτη με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ και μου προκαλεί εντύπωση για τον Ρουμάνο που δεν ζητάει παίκτη σε αυτή την νευραλγική θέση. Στα θεωρητικά εύκολα ματς το κενό δεν θα φαίνεται, όμως στα ντέρμπι το κλασικό 6άρι είναι πάντα απαραίτητο.

Από εκεί πέρα είναι απαραίτητος ένας ακόμη εξτρέμ. Και δεν το λέω γιατί πουλήθηκε–και σωστά- ο Τζόλης. Και να έμενε ο πιτσιρικάς πάλι ο ΠΑΟΚ ήθελε έναν ακραίο, έτσι ώστε ο προπονητής να έχει πιο πολλές λύσεις στο επιθετικό κομμάτι.

Όσο για τη θέση του φορ ο Δικέφαλος  πρέπει να έχει έναν στράικερ κι όχι έναν βοηθητικό του αργού Σφιντέρσκι. Μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Ολιβέιρα είναι μονόδρομος η απόκτηση ανάλογου ποδοσφαιριστή.