Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Αν ο Αραούχο είχε σκοράρει από νωρίς και η ΑΕΚ έμπαινε στη θέση του οδηγού και έπαιρνε την πρόκριση σήμερα όλα θα ήταν μέλι γάλα.

Προπονηταράς ο Μιλόγεβιτς, παικταράδες οι μεταγραφές, γίγαντες ο Κονέ με τον Παπαδημητρίου.

Η Ενωση κατάφερε να αποκλειστεί από μία κατώτερη ομάδα και γίνεται το έλα να δεις.

Όλοι είναι άχρηστοι. Ο δε Μελισσανίδης από χθες στο γήπεδο άκουγε τα εξ αμάξης. Όπως και ο Μάνταλος, ο Μπακάκης. Οι γνωστοί.

Επειδή σε ένα και δυο μήνες η ΑΕΚ θα είναι διαφορετική θα αποφύγω την κριτική για το πώς έπαιξε κλπ.

Λογικό ήταν να έχει θέματα. Οι μισοί παίκτες ήταν καινούργιοι. Και ας ήταν ανάμεσά τους ο Αραούχο και ο Βράνιες. Ανέτοιμοι είναι ακόμη.

Δεν γίνονται θαύματα από τη μία ημέρα στην άλλη.

Αλλά το ανησυχητικό είναι ότι η ΑΕΚ συνεχίζει από εκεί που τελείωσε την περασμένη καταστροφική σεζόν. Δεν τσουλάει. 

Κι αυτό σημαίνει ότι το κλίμα μέσα στην ομάδα είναι άρρωστο.

Σκόραρε ο Μάνταλος και οι πάντες ήρθαν στα ίσια τους όχι γιατί το ματς θα πήγαινε στην παράταση, αλλά γιατί θα γλίτωσαν το πιθανό «ξύλο»!

Τόσο αρνητική είναι η ψυχολογία των παικτών και όχι μόνο. Φαινόταν, άλλωστε, και στον αγωνιστικό χώρο.

Στην ΑΕΚ υπάρχει σοβαρότατο ψυχολογικό πρόβλημα και για εμένα εκεί πρέπει να εστιάσει ο Μιλόγεβιτς.

Καλά τα συστήματα και οι τακτικές, αλλά πάνω απ’ όλα ο κάθε παίκτης πρέπει να είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ομάδας.

Και για να τα καταφέρει οφείλει να πιστεύει στον εαυτό του και να μην φοβάται την εξέδρα. Χωρίς αυτοπεποίθηση δεν θα πάει πουθενά.

Ο Σέρβος τεχνικός έχει να ανέβει γολγοθά. Καλά είπε ότι πρέπει να αλλάξει πάρα πολλά.

Το ζητούμενο είναι να ξέρει ακριβώς τι επιβάλλεται να αλλάξει και να το κάνει γρήγορα, διότι ο κόσμος έχει απογοητευτεί.

Ό,τι χειρότερο για μια μεγάλη ομάδα σαν την ΑΕΚ να χάνει τους οπαδούς της από τον Ιούλιο…