Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ολοκληρώνεται με έναν τελικό αντάξιο της διοργάνωσης. Ακόμα κι αν η Αγγλία έχει να βρεθεί σε τέτοια θέση από το πολύ μακρινό 1966 όταν κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο σε βάρος της Γερμανίας.

Λόγω του επιπέδου του πρωταθλήματος της που είναι το κορυφαίο στον κόσμο, των μεγάλων ομάδων της και των ονομάτων που παίζουν στο Νησί η Αγγλία είναι ένα πολύ hot όνομα.

Όπως, βέβαια, και η Ιταλία. Σε κάθε περίπτωση συνθέτουν ένα εντυπωσιακό ζευγάρι που θα καθηλώσει εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλους σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και οι δύο ομάδες έφτασαν με το σπαθί τους στον τελικό. Η Αγγλία από την αρχή έδειξε τις διαθέσεις της. Με όπλο το Γουέμπλεϊ οι παίκτες του Σάουθγκεϊτ ήταν σοβαροί και υπηρέτησαν πιστά το πλάνο του προπονητή.

Έτρεξαν πολύ, έδωσαν μάχες στον χώρο του κέντρου, είχαν εξαιρετική αμυντική λειτουργία και  επιθετικό πνεύμα. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι έχουν δεχθεί μόλις ένα γκολ στον ημιτελικό από τη Δανία, ενώ οι μέχρι τώρα εμφανίσεις τους ήταν πειστικές.

Ο στόχος τους ήταν ένας. Να φτάσουν εκεί που άλλες φορές δεν μπορούσαν και στο τέλος να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η Αγγλία… φλέγεται για το αποψινό παιχνίδι. Ο κόσμος ζει κι αναπνέει γι’ αυτή την κούπα.

Από τη μια θα είναι ο 12ος παίκτης της ομάδας, αλλά από την άλλη η πίεση θα είναι τρομερή. Γι’ αυτό επιβάλλεται το καθαρό μυαλό. Σε τέτοιους αγώνες παίζει σπουδαίο ρόλο η διαχείριση του ματς.

Η Ιταλία ξεκίνησε πολύ δυνατά, στη συνέχεια η απόδοσή της κάπως έπεσε, όμως είχε τον τρόπο να κερδίζει. Έστω και στα πέναλτι όπως συνέβη με τους καλύτερούς της Ισπανούς.

Το σύνολο του Μαντσίνι δεν αποτελείται από σταρ κι αυτό βοηθά τους παίκτες να είναι μια γροθιά και αποφασισμένοι να σηκώσουν το τρόπαιο. Έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι η «Σκουάντρα Ατζούρα» είναι αήττητη εδώ και 33 παιχνίδια! Αγωνίζεται, δηλαδή, με τον αέρα της ανίκητης ομάδας.

Η πιο δυνατή ντόπα για την ψυχολογία των παικτών. Για εμένα αυτό είναι το σούπερ όπλο της Ιταλίας απέναντι στην έδρα των Αγγλων. Κι ασφαλώς είναι ένας τελικός που αρχίζει και τελειώνει στο 50-50. Αναμένεται μάχη.

Η Ιταλία ξέρει καλά τι έχει να αντιμετωπίσει και θα προσέξει πολύ την άμυνά της. Μπορεί και να δώσει γήπεδο στους Αγγλους, έτσι ώστε να κτυπήσει στην κόντρα. Εκτιμώ ότι δεν θα το κάνει τόσο πολύ όπως με την Ισπανία, αλλά ο Μαντσίνι έχει ζήσει την Πρέμιερ Λιγκ ως προπονητής της Σίτι και θα κάνει τα κουμάντα του για το πώς θα αυξομειώνει τον ρυθμό της ομάδας του.

Σε αυτό το ματς η τακτική θα παίξει το άλφα και το ωμέγα. Ιδιαίτερα για τους Ιταλούς. Οι Αγγλοι δεν είναι μαθημένοι σε παιχνίδια σκοπιμότητας και όταν καλούνται να το κάνουν τους πιάνει έντονη νευρικότητα και χαλάει το μυαλό τους. Έτσι εξηγείται γιατί απέχουν από τίτλους και γενικά διακρίσεις. Κι αυτό ακριβώς θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί ο  παμπόνηρος Ιταλός τεχνικός.