Τεράστια ήταν η νίκη του ΠΑΟΚ. Και για τους βαθμούς και για την ψυχολογία του.

Ο Δικέφαλος είχε ανάγκη αυτό το αποτέλεσμα. Για να επανέρθει η ηρεμία και να πάρει τα πάνω του ενόψει Αρη, αλλά και του τελικού στο κύπελλο αν αποκλείσει την ΑΕΚ και αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό που πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο του ΠΑΣ.

Σχετικά εύκολα καθάρισε ο ΠΑΟΚ, αν και στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν πιο επικίνδυνος και θα μπορούσε να είχε σκοράρει.

Ο Γκαρσία είχε διαβάσει σωστά τον αντίπαλό του και παρέταξε μια ενδεκάδα με αλλαγές στην τακτική και 3-4-3.

Τον Βιεϊρίνια σαν τρίτο στόπερ και τον σκόρερ Ζίφκοβιτς σε ελεύθερο ρόλο στην επίθεση, αλλά κοντά στον Σφιντέρσκι.

Το έχω ξαναπεί για τον Σέρβο και τον Τζόλη. Επειδή είναι γρήγοροι κι έχουν καλά τελειώματα τούς πάει να παίζουν κάτι σαν δεύτεροι επιθετικοί, αλλά με ελευθερία κινήσεων.

Σπουδαίος ήταν και ο Ελ Καντουρί. Θεωρητικά σαν τρίτος επιθετικός, αλλά ουσιαστικά ήταν το μυαλό του ΠΑΟΚ.

Γενικά οι μέσοι του Δικεφάλου πήγαν καλά στο ντέρμπι όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι. Υπήρχαν θέματα στην αμυντική λειτουργία του πρώτου ημιχρόνου.

Σε αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός άφηνε γήπεδο στον ΠΑΟΚ και κτυπούσε γρήγορα στην κόντρα. Είχε τις ευκαιρίες να ανοίξει το σκορ.

Η ομάδα του Μαρτίνς πλήρωσε τις απουσίες της και δεν έβγαλε ένταση στο παιχνίδι της.

Αυτό φάνηκε πιο πολύ στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν μπήκε δυνατά, έχασε τον έλεγχο του ματς και μετά το 2-0 δεν μπόρεσε να απαντήσει.

Φάνηκε μια ομάδα να παίζει στο κουτουρού. Σα να μην πίστευε στην ανατροπή.

Μπήκαν μέσα τα δυνατά χαρτιά, όμως ο Ολυμπιακός δεν ήταν απειλητικός. Έπαιζε προβλέψιμα.

Ο ΠΑΟΚ πάτησε στο 2-0, θωράκισε την άμυνά του κι έπαιξε με αντεπιθέσεις. Το ματς του ήρθε κουτί. Κέρδισε, πάντως, καθαρά και δίκαια. Το ήθελε πιο πολύ. Έδειξε αυτό που δεν είχε ο Ολυμπιακός. Ψυχή…