Ο Σωκράτης Διούδης ήταν κακός χθες στο Καραϊσκάκη. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι του αξίζει αυτή η επίθεση που έχει δεχθεί στα social media.

Ο διεθνής γκολκίπερ έχει προσφέρει πολλά στον Παναθηναϊκό και δεν γίνεται μία άσχημη εμφάνιση να σκεπάζει τα όσα έχει καταφέρει με την ομάδα του.

Από εκεί και πέρα καταλαβαίνω ότι ο τραυματισμός του Σένκεφελντ και η αποβολή του Πούγγουρα επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τους πράσινους, αλλά θέλω να σταθώ στην πολύ αμυντική τακτική του Μπόλονι.

Έγραψα πριν το ντέρμπι ότι ξέρουμε πώς θα παίξει ο Παναθηναϊκός. Στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, όμως, είδαμε μια ομάδα που δεν αγωνίστηκε πίσω από τη μπάλα. Ίσα ίσα που βγήκε μπροστά με αξιώσεις και ο αγώνας είχε ρυθμό.

Αυτό σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός έχει δυνατότητες να παίξει διαφορετικά. Και όχι τόσο πίσω όπως στα πρώτα 45 λεπτά που ο Βέλεθ γινόταν τρίτος στόπερ και οι Νιάς, Μαουρίτσιο είχαν το μυαλό τους στο πώς θα βάλουν δύσκολα στον αντίπαλο.

Με τον Βιγιαφάνιες, τον Χατζηγιοβάνη και απομονωμένο τον Μακέντα δεν μπορείς να ανταποκριθείς σε ματς μεγάλων απαιτήσεων.

Και πάλι καλά που έγινε το 0-1. Το Τριφύλλι έδειξε φόβο κι αυτό το χρεώνω στον προπονητή του και όχι στους παίκτες.

Ασφαλώς δεν είναι εύκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάξεις την αγωνιστική σου φιλοσοφία.

Άλλο, όμως, να ανέβεις μέτρα και να κυκλοφορήσεις τη μπάλα κι άλλο να ταμπουρώνεσαι πίσω και απλά να περιμένεις τον αντίπαλο. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά.

Κι όλο αυτό αρχίζει και τελειώνει στον Μπόλονι. Είναι πετυχημένος, όμως ένας Παναθηναϊκός δεν γίνεται να παίζει τόσο παθητικά. Δεν του αξίζει και δεν αρέσει στον κόσμο του.