Κάθε τελική και γκολ έβαζε ο Παναθηναϊκός στον ΠΑΟΚ που στην κυριολεξία είναι άξιος της μοίρας του.

Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη νίκη των πράσινων.

Όχι μόνο γιατί πήρε τους τρεις βαθμούς και ελπίζει βάσιμα για την Ευρώπη, αλλά κι επειδή κέρδισε ξανά τον ΠΑΟΚ κι έδειξε ότι ξέρει να στέκεται στα ντέρμπι και να παίρνει αυτό που θέλει.

Ασφαλώς έχει πολύ μεγάλη σημασία να σκοράρεις στην πρώτη σου τελική προς το τέλος του ημιχρόνου, όμως στο ποδόσφαιρο μετράει το γκολ και το αποτέλεσμα.

Όλοι το ξέρουμε ότι με τον Μπόλονι το Τριφύλλι παίζει πολύ προσεκτικά κι όταν προηγείται πίσω από τη μπάλα.

Όπως και να έχει τα καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει και είναι στα υπέρ του προπονητή και των παικτών.

Αντίθετα με τον ΠΑΟΚ που όλο παίζει, κυκλοφορεί τη μπάλα, έχει την εδαφική υπεροχή, αλλά πίσω μπάζει νερά.

Κι αυτό πληρώνει. Την πολύ κακή του αμυντική λειτουργία.

Στα πρώτα 45 λεπτά είδαμε ισορροπημένο παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ έφτανε πιο εύκολα στην πράσινη περιοχή, όμως ήταν ακίνδυνος. Και πήγε στα αποδυτήρια χάνοντας με 1-0.

Εξαιρετικό το γκολ του Μακέντα. Και η σέντρα του Χατζηγιοβάνη με τη μία και η εκτέλεση του Ιταλού γιατί η μπάλα είχε σκάσει στο έδαφος.

Στην επανάληψη ο ΠΑΟΚ από την αρχή πήρε τα ηνία του ματς και πίεσε τον Παναθηναϊκό.

Έχασε μια μεγάλη ευκαιρία με τον Κρέσπο, όμως από ένα στημένο έγινε το 2-0 (μεγάλη η ευθύνη του Πασχαλάκη) κι εκεί το ματς τελείωσε. Ο ΠΑΟΚ παρέδωσε πνεύμα και ο Αϊτόρ πέτυχε ένα ακόμα τέρμα.

Μεγάλη και σε έκταση η δίκαιη νίκη των πράσινων. Ναι μεν δεν θάμπωσαν με την απόδοσή τους, όμως έτρεξαν πολύ, είχαν πάθος και υπηρέτησαν το πλάνο του προπονητή.

Συγκινητικός ήταν ο Μαουρίτσιο ο οποίος επέστρεψε σε χρόνο ρεκόρ και έκανε μεγάλο ματς μέχρι να γίνει αλλαγή. Μαζί με τους Αλεξανδρόπουλο και Νιάς έδωσαν μάχες στο χώρο του κέντρου.

Τουλάχιστον ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα σε σχέση με τον ΠΑΟΚ που αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται.