Μην περιμένετε από τον Φαν Σιπ και τους διεθνείς να το παραδεχθούν. Η εθνική έχει τελειώσει για το Μουντιάλ του Κατάρ.

Για να είχε ελπίδες για τη δεύτερη θέση που οδηγεί στα μπαράζ θα έπρεπε να κλειδώσει 12 βαθμούς στα διπλά ματς με Γεωργία και Κόσοβο.

Και ήδη έχουμε χάσει δυο πόντους με τη Γεωργία στην έδρα μας. Συν ότι οι αντίπαλοί μας αποδείχθηκαν ανώτεροι από εμάς. Τους αδικεί το 1-1.

Εμείς προηγηθήκαμε στην κυριολεξία από το πουθενά. Ούτε καν πατήσαμε περιοχή στο δεύτερο ημίχρονο.

Ουσιαστικά είχαμε μια τελική με τον Τζόλη στο ξεκίνημα του αγώνα. Από εκεί και πέρα τίποτα.

Μπήκαμε κάπως δυνατά στον αγώνα, αλλά σταδιακά από το 20 και μετά η Γεωργία ανέβηκε και πήρε τα ηνία του ματς.

Κι έχει έναν παικταρά, τον πιτσιρικά Κβαρατσκέλια, που αξίζει όσο 10 Τζόληδες. Ό,τι ήθελε έκανε και ο Φαν Σιπ έβαλε να τον μαρκάρει ο τραυματίας Μπακάκης. Και μετά τον Μαυρία που δεν παίζει ούτε στην Ομόνοια.

Μην ψάχνουμε πολλά. Αυτό είναι το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι διεθνείς προσπαθούν και δίνουν ό,τι μπορούν. Αυτό ξέρουν κι αυτό παίζουν. Είμαστε πολύ πίσω.

Κάποτε είχαμε δυνατή άμυνα. Τώρα έχουμε κι εκεί θέμα. Γιατί; Διότι μας λείπουν οι προσωπικότητες.

Με τους Ισπανούς είχαμε βάλει… πούλμαν μπροστά από την εστία του Βλαχοδήμου. Θλιβερή η εικόνα μας.

Και χθες απλά παρακολουθούσαμε τους Γεωργιανούς. Χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο έπαιξαν τη μπαλίτσα τους μια χαρά. Στάθηκαν με αξιοπρέπεια. Αντίθετα με την ομάδα μας που ήταν απογοητευτική.

Και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν βλέπω φως στο βάθος του τούνελ. Μας έχει πάρει η κατηφόρα και τα φρένα δεν πιάνουν…