Ο Παναθηναϊκός διασύρθηκε στην Τρίπολη με τον τρόπο που αμύνθηκε και ισοφαρίστηκε από τον γκολκίπερ του Αστέρα Τρίπολης, όμως υπάρχει και επόμενη ημέρα.

Και επιβάλλεται να υπάρχει επόμενη ημέρα. Και για τα πλέι οφ και για τη νέα σεζόν όπου το πάθημα πρέπει να γίνει μάθημα για όλους μέσα στην ομάδα. Και πρώτα απ’ όλα στον ίδιο τον Αλαφούζο.

Διάβασα πολλά για το κάζο της Τρίπολης. Αν το καλοσκεφτούμε, τελικά, δεν ήταν χαρακίρι, αλλά ανικανότητα. Και από τον Μπόλονι και από τους παίκτες. Συνολική είναι η ευθύνη.

Για παράδειγμα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες προπονητικές γνώσεις για να βάλεις έναν παίκτη βεντούζα στον Ιγγλέσιας που μετατράπηκε σε φορ παλαιάς κοπής.

Κι επειδή ο Ρουμάνος δεν είχε στον πάγκο άλλον στόπερ όφειλε να μεταθέσει τον πανύψηλο Νιάς και να γίνει σκιά του Αργεντίνου.

Η, να έβαζε τον Μπουζούκη να κρατήσει λίγο μπάλα και να την κυκλοφορήσει. Έστω να κερδίσει χρόνο.

Κι ασφαλώς να έπαιρνε στα σοβαρά την είσοδο του Μπαμπά που έκανε ό,τι ήθελε από την πλευρά του Μολό.

Σε κάθε περίπτωση ο Μπόλονι… κάθισε πάνω στο 0-2 κι αυτό το πλήρωσε.

Λάθος του, διότι είναι έμπειρος και ξέρει καλά τους παίκτες του τι μπορούν να κάνουν και τι όχι.

Αλλά και για τους ποδοσφαιριστές που φορούν αυτή την ιστορική φανέλα στην κυριολεξία τα… έκαναν πάνω τους.

Μετά το 74 μέχρι και τη λήξη του ματς αυτός δεν ήταν Παναθηναϊκός. Μόνος του μπήκε στα δίχτυα του Διούδη.

Με τη βοήθεια του προπονητή τους οι παίκτες των πράσινων δολοφόνησαν το ποδόσφαιρο.

Κι αν έχουν εγωισμό, αυτό το παιχνίδι καλό θα είναι να μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη τους, έτσι ώστε να κάνουν ό,τι περνάει από τα πόδια τους και να μην επαναληφθεί. Και για την ομάδα και για τους ίδιους προσωπικά.

Με τέτοιες εμφανίσεις δεν τους αξίζει να είναι παίκτες του Παναθηναϊκού.

Σαφώς η ευθύνη ανήκει στον Αλαφούζο, διότι αυτός πληρώνει. Αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της νέας πράσινης τραγωδίας.

Κι όσο το χέρι δεν μπαίνει βαθιά στην τσέπη ο Παναθηναϊκός θα βολοδέρνει μεταξύ τρίτης και πέμπτης θέσης. Ό,τι χειρότερο για την ιστορία και το αύριο της ομάδας.