Προσωπικά δεν περίμενα τον αγώνα της Τούμπας για να ξέρω ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Αυτό είναι γνωστό.

Περίμενα, όμως, από τον αήττητο Ολυμπιακό να παίξει σαν Ολυμπιακός. Κι όχι να πάρει έναν βαθμό από το πουθενά.

Και λέω από το πουθενά ,διότι η ισοφάριση του Μπα ήταν δώρο της τραγικής άμυνας του ΠΑΟΚ. Σε κόρνερ τα δύο στόπερ απουσίαζαν και ο Πασχαλάκης επιβεβαίωσε γιατί ποτέ του δεν έγινε μεγάλος γκολκίπερ.

Η ομαδα του Μαρτίνς λες και στο δεύτερο ημίχρονο βγήκε από τα αποδυτήρια μόνο για να ισοφαρίσει.

Σε όλο το β΄45λεπτο ήταν εκτός τόπου και χρόνου.Πολύ κακός και συνάμα τυχερός που στις καθυστερήσεις το σουτ του Τζόλη σταμάτησε στο δοκάρι.

Ο ΠΑΟΚ είναι άξιος της τύχης του. Είχε το ματς στην τσέπη του και άφησε να του γλιστρήσει.

Στην επανάληψη μπήκε δυνατά, επέβαλλε τον ρυθμό του, σκόραρε, είχε τον πλήρη έλεγχο και από μία στημένη φάση την πάτησε.

θα μου πείτε ότι αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Σωστό. Αλλά αν δεν κερδίσεις αυτόν τον Ολυμπιακό πότε θα τον κερδίσεις ως ΠΑΟΚ;

Το καταλαβαίνω ότι στα πρώτα 45 λεπτά η μία ομάδα φοβόταν την άλλη.

Πολλές μονομαχίες στο κέντρο. Το ματς ήταν μοιρασμένο. Και οι δυο είχαν από μία πολύ καλή ευκαιρία.

Οι προπονητές πήγαν με 4-2-3-1 και, μάλιστα, ο Γκαρσία θυσίασε τον Τζόλη που δεν μαρκάρει για να προσέχει με τον Μουργκ περισσότερο τα νώτα του. Έλλειπε και το κλασικό 6άρι από τον Δικέφαλο.

Μετα το 45, όμως, το σκηνικό άλλαξε. Ο ΠΑΟΚ ήταν ο πρωταγωνιστής και το έδειξε με την επιθετική διάθεσή του να πετύχει τέρμα και να μπει στη θέση του οδηγού. Τα κατάφερε, αλλά έφαγε τα μούτρα του.

Μετά το 70 ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε με δυο κυνηγούς και στο 1-1 ο Μαρτίνς συνέχισε με 4-3-3 για να κλειδώσει το 1-1 που πανηγυρίστηκε από κάποιους παίκτες του Ολυμπιακού, οι οποίοι είχαν επίγνωση της τραγικής τους εμφάνισης.