Διαφωνώ με αυτά που διάβασα ότι ο Ολυμπιακός ξεκλείδωσε την άμυνα του Ατρομήτου μετά την σωστή αποβολή του Μάτιτς.

Ο Ολυμπιακός καθάρισε και πάλι στο β’ ημίχρονο, όμως από την αρχή του ματς μπήκε δυνατά και περιόρισε τους Περιστεριώτες σε παθητικό ρόλο.

Η ομάδα του Κάναντι δεν μπορούσε να αλλάξει δυο μπαλιές. Κι αυτό οφείλεται στο στήσιμο του Ολυμπιακού, οι παίκτες του οποίου από την αρχή κέρδισαν μέτρα, είχαν ισορροπία στις γραμμές τους και επέβαλλαν το παιχνίδι τους.

Ήταν ολοφάνερο ότι στόχος τους ήταν να σκοράρουν όσο γίνεται νωρίτερα και γι’ αυτό τους είχε βάλει στην… πρίζα ο προπονητής, ο οποίος ξέρει καλά τι μπορεί να πάθει μια ομάδα πριν από αγώνα Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Μαρτίνς κράτησε στον πάγκο τον Μπουχαλάκη και βοήθησε τον Εμβιλά να παίξει μόνος του εκεί που ξέρει και μπορεί.

Ταυτόχρονα ο Καμαρά ήταν πιο απελευθερωμένος και βοήθησε στην επιθετική λειτουργία της ομάδας μαζί με τον Φορτούνη και τον Βαλμπουενά.

Το έχω ξαναπεί ότι για εμένα σε τέτοια παιχνίδια στον Πειραιά ο Φορτούνης είναι απαραίτητος στην ενδεκάδα. Χθες μέχρι τάκλιν έκανε, έτρεξε και ήταν ομαδικός.

Αυτός, βέβαια, που έκλεψε την παράσταση ήταν ο Ελ Αραμπί.  Η άποψή μου είναι ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει έναν από τους κορυφαίους “εκτελεστές” που έχουν περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ο άνθρωπος το έχει στο αίμα του το γκολ. Σκοράρει με χαρακτηριστική ευκολία. Όπως θέλει και όποτε θέλει.

Μεγάλη ιστορία για μια ομάδα να έχει έναν τέτοιο σέντερ φορ. Κι ασφαλώς τους κατάλληλους παίκτες να τον “ταϊζουν”.

Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Παίζει ώριμα, γρήγορα και αποτελεσματικά. Ο προπονητής ξέρει πολύ καλά την ομάδα και το ρόστερ είναι δυνατό.

Οι ερυθρόλευκοι είναι έτοιμοι για τον πρώτο καθοριστικό αγώνα του Τσάμπιονς Λιγκ με την Μαρσέιγ.