Το καλό για την εθνική μας ήταν ότι στο φινάλε του ημιχρόνου βρήκε αυτό το πέναλτι και άνοιξε το σκορ.

Διαφορετικά θα ξεκινούσε την επανάληψη με άγχος και κανένας δεν μπορεί να ξέρει την εξέλιξη του ματς.

Δεν το συζητάμε ότι η νίκη μας ήταν δικαιότατη. Μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες.

Οι Μολδαβοί έτρεχαν, πάλεψαν, κάλυψαν χώρους, αλλά δεν έχουν την ομάδα που θα μας βάλει δύσκολα.

Και πάλι καλά γι’ αυτούς που μέχρι το 45 κράτησαν την εστία τους ανέπαφη.

Η ομάδα μας δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο, όμως είχε διάθεση. Από την αρχή του ματς πήρε τα ηνία, επέβαλλε τον ρυθμό της, αλλά είχε θέμα στην τελική προσπάθεια.

Για εμένα κακώς ο Φαν Σιπ ξεκίνησε μαζί τους Κουρμπέλη, Ζέκα, διότι στο κέντρο απουσίαζε ο παίκτης που θα δημιουργούσε.

Κι αυτός είναι ο Μπουχαλάκης. Έπρεπε να είναι στην 11άδα ο παίκτης του Ολυμπιακού.

Στο κάτω κάτω ξέραμε ότι η Μολδαβία δεν μπορεί να μας κοντράρει. Τι χρειάζονταν δυο κλασικά 6άρια;

Έπειτα είναι και το άλλο. Σε τέτοιους αγώνες που ο αντίπαλος κλείνεται στα καρέ του θα πρέπει να διαθέτει παίκτες που έχουν την ατομική προσπάθεια και να γίνεται κίνηση χωρίς τη μπάλα.

Ο Φορτούνης είναι τέτοιος ποδοσφαιριστής. Διαθέτει εκείνα τα στοιχεία που βοηθά κάθε ομάδα να είναι πιο επιθετική, πιο δημιουργική, συν ότι πατάει περιοχή και μπορεί να σκοράρει.

Την κίνησή του, δε, μπορούν και πρέπει να την εκμεταλλεύονται οι συμπαίκτες του και να κινούνται ανάλογα.

Σημασία έχει ότι η εθνική πήρε αυτό που ήθελε και το ίδιο περιμένουμε και στον αγώνα με το Κόσοβο.

Είναι ολοφάνερο ότι το κλίμα στην ομάδα είναι καλό κι αυτό πιστώνεται στον προπονητή, ο οποίος έχει καλέσει αρκετά νέα παιδιά, δείχνει να μην καταλαβαίνει από ονόματα και τα κίνητρα των παικτών για διάκριση έχουν αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό.