Αν βάλουμε κάτω τις ευκαιρίες του αγώνα ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει την ισοπαλία από τον Αρη.

Σύμφωνα με την εικόνα του, όμως, δεν την άξιζε.

Έπαιξε μπάλα από το 60 και μετά και ιδιαίτερα μετά την αργοπορημένη είσοδο του Μακέντα όταν ο Πογιάτος το γύρισε σε 4-4-2.

Ο Ιταλός είχε δοκάρι και με την παρουσία του έβαλε δύσκολα στην άμυνα των κίτρινων.

Είναι πραγματικά άξιο απορίας πώς είναι δυνατόν να μένει εκτός ενδεκάδας ο πρώτος σκόρερ των πράσινων τα δυο τελευταία χρόνια.

Ο Πογιάτος έκανε ένα πολύ μεγάλο λάθος και του κόστισε.

Ο δε Καρλίτος που ξεκίνησε φορ ήταν κακός. Σαφώς δεν υποστηρίχτηκε όπως έπρεπε, όμως κι αυτός δεν έβγαλε ένταση στο παιχνίδι του και οι τοποθετήσεις του δεν ήταν τέτοιες που να υποχρέωναν τους συμπαίκτες του να τον τροφοδοτήσουν σωστά και έγκαιρα.

Το θέμα είναι ότι σε ένα ακόμα ματς ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός και προβλημάτισε.

Αν και σήμερα ο Πογιάτος άρχισε με 4-2-3-1 το Τριφύλλι δεν είχε καλές συνεργασίες και αδυνατούσε να κυκλοφορήσει τη μπάλα.

Είχε μια ανούσια κατοχή μπάλας, έπαιζε αργά και προβλέψιμα. Ό,τι έπρεπε για τον μαχητικό και πολύ καλά στημένο Αρη.

Ο Παναθηναϊκός φαίνεται να μην δουλεύτηκε καλά στην προετοιμασία. Από τα φιλικά ματς είχε πρόβλημα στο γκολ και γενικά στη δημιουργία φάσεων.

Δεν είναι μόνο θέμα παικτών, αλλά και συστήματος.

Αυτή η ομάδα θέλει πολλά για να μπορέσει να αντιδράσει και να βρει τον δρόμο της.

Το σίγουρο είναι ότι δεν την λες κανονικό Παναθηναϊκό. Και όπως παίζει και με τους παίκτες που διαθέτει.

Ο Αρης ξεκίνησε συντηρητικά, κατάφερε να ελέγξει τον αγώνα στο κέντρο και πήρε ένα τεράστιο διπλό.

Δεν έχει καμία σημασία αν ο αντίπαλός του δεν βλεπόταν σε ένα ακόμα ματς. Οι παίκτες του τα έδωσαν όλα, έτρεξαν και το κυριότερο πίστεψαν στην επιτυχία.